ErotischeVerhalen.com: De cursus door Ivan K.

Ik heb ze wel gelezen. De verhalen van winnaars en ook de verhalen over winst in de Staatsloterij. Er is één schrijver, van erotische verhalen, die er een handje van heeft dit vaak in zijn oeuvre langs te laten komen. Erfenis, winst in de loterij, het verkopen van een goedlopend bedrijf. Verzin het maar en hij heeft het de revue laten passeren. Alles om zijn personages, of vooral personage de vrijheid te geven om zich aan de dagelijkse sleur te onttrekken. Geen werk, niet iets van levensnoodzaak, alleen maar hobby. De eerste keren dat ik het las vond ik het nog grappig. Daarna veranderde dat in ‘niet realistisch', al begreep ik de gedachtegang erachter wel. Maar ja, nu zit ik zelf in mijn nieuwe woning. De housewarming is net achter de rug, het is een koele nacht geworden in dit toch redelijk immense pand. Iedereen is inmiddels vertrokken, ik sloot de deur achter de laatste gast om net voor vier uur in de ochtend. Geslaagd feest, dat wel en ik ben blij dat de vrienden die ik in mijn vorige relatie, door mijn toenmalige vriendin, heb opgedaan, nog steeds met me omgaan. Zelfs mijn ex was er, met haar nieuwe vriend. Ik ben blij dat ze nu gelukkig is, echt diep en diepgravend gelukkig. Ik was het niet. Ik was blij met haar, dat absoluut, hield van haar, maar dat hele zielsverwant enzo... nee. Zij heeft die nu gevonden. Ik... ik ben alleen in mijn grote woning die ik dankzij de winst in de EuroMillions loterij heb kunnen laten bouwen, helemaal naar mijn eisen. Ik schrijf hier wel, ‘ik ben alleen' maar ik wil wel benadrukken dat ik niet eenzaam ben. Ik ben graag alleen en kan prima alleen zijn. Er was, ten tijde van mijn relatie, een vacature voor een opzichter bij een vuurtoren. Het is dat ik die relatie had, maar anders had ik er wel op gesolliciteerd. Lekker rustig, alleen de zeemeeuwen en andere watervogels die je gezelschap houden, een niet al te moeilijke baan en toch een uitermate lekkere betaling want voor sommige mensen schijnt de eenzaamheid een hel te zijn. Ik snap ze niet, maar dat ligt echt aan mij. Toen de wereld getroffen werd door Corona/Covid-19 werd er gejammerd dat men geen bezoeken kon brengen. Ik vond het vooral jammer dat ik ‘gewoon' door moest werken en niet naar huis mocht. Ik zal waarschijnlijk één van de weinige mensen zijn die liever een complete lockdown had gehad. Maar gelukkig is die tijd nu achter ons. Nadat Nederlandse wetenschappers een vaccin wisten te ontwikkelen en hun collega's in Zuid-Korea zelfs een geneesmiddel wisten te maken was het met het virus vrij snel gedaan. Dat wil zeggen, in Europa en grote delen van Azië. China en Rusland wilden hun eigen producten maken en de Verenigde Staten, daar heeft Trump in één van zijn laatste stuiptrekkingen nadat hij de presidentsverkiezingen verloor, voor nog voordat de nieuwe president ingezworen was, zijn uiterste best gedaan om voor ‘zijn' mensen het medicijn te regelen en de rest van de Amerikanen in de kou te laten staan, wat ertoe leidde dat er weer eens sociale onrust ontstond en er helemaal niets geleverd is, werd en wordt. Maar goed, dat is allemaal ellende ver weg en/of ver achter ons. Inmiddels leven we in het nu. En in dat nu heb ik dus geld. Veel geld, fors veel geld, serieus veel geld. En ben ik werkeloos. Treurt u niet, dat is een vrijwillige keus. Ik werkte vooral voor het geld dat elke maand werd overgemaakt naar mijn bankrekening waardoor ik de boodschappen, gas-water-licht, de hypotheek en alle andere dingen kon betalen. Het was niet dat ik met tegenzin naar mijn werk ging, maar als ik de vrije keus zou hebben... Die vrije keus was er en die heb ik gemaakt. De eerste maand heb ik gewoon doorgewerkt, daarna ben ik twee maanden vier dagen in de week gaan werken, daarna twee maanden lang drie dagen, twee maanden twee dagen, toen nog twee maanden één dag en toen... geen dagen meer in de week werken. Mijn keus. Misschien was het een foute keus, omdat het zo mis begon te lopen met mijn ex, maar dat is iets waar ik nog steeds niet zeker over ben. Anyway; hoewel ik dus niet eenzaam, maar wel alleen ben, is het niet zo dat ik me als een kluizenaar heb gedragen of dat nu doe; zie daarvoor de opmerking over de housewarmingparty. Zo heb ik wel een hobby, op sportgebied. Daar ben ik alleen niet zo goed in. Dat heeft meerdere oorzaken. Eén, en vooral, ik ben geen supertalent en doe het vooral omdat ik het leuk vind. Twee: ik heb, doordat we (mijn ex en ik) budgettaire keuzes moesten maken, helaas niet zo vaak de sport kunnen beoefenen als ik zou willen. Dat budget... dat is inmiddels het probleem niet meer en heeft ervoor gezorgd dat ik de vereniging kan ondersteunen en ik mijn materiaal inmiddels tiptop in orde heb, zowel in kwaliteit en betrouwbaarheid als in upgrades. Nadeel daarvan: ik kan het niet de schuld geven als ik tegenval. Enige winst is er dus te vinden in mijn persoontje. Daarvoor ben ik, oh horror, gaan sporten. Ik wist al vrij snel dat een sportschool met het gebonk van de ‘muziek' me vooral zou motiveren om

De cursus (vm:een-op-een, 9429 words)
Auteur: Ivan K.	Toegevoegd: Sep 24 2021	Kijkers/Lezers: 3886/3195 [82%]	Waardering (verhaal): 7.33 (9 stemmen)
Ik schakel een oude kennis in om mezelf in mijn hobby te verbeteren. We zijn inmiddels beiden single en dat samenwerken heeft effect op mij en op haar.