ErotischeVerhalen.com: Een onbewoond eiland door Ivan K.

Bart ontwaakt. Zijn oren registreren het geluid van de branding. Hij heeft zijn ogen nog gesloten, maar zijn hersenen beginnen al met werken en de eerste vraag die ze produceren is "waar komt dat geluid vandaan?" Is het een CD met rustgevende geluiden? Staat zijn TV nog aan? Hij opent dan maar zijn ogen; wat hij ziet maakt het vraagteken in zijn hoofd alleen maar groter. Hij kijkt tegen een muur van hout aan. Van die ronde palen die netjes tegen elkaar gezet zijn en met ingewikkelde knopen aan elkaar vastgebonden zijn. Bart sluit zijn ogen opnieuw en als hij ze opent zijn de palen er nog steeds. Hij komt overeind en merkt dat hij in een hut ligt. Echt een stereotype hut zoals Hollywood deze zou verzinnen voor een Hawaïscene of een film dan wel een serie die zich daar op dat paradijselijk eiland afspeelt. Het is vast wel bekend, rieten dak, een bed gemaakt uit meer palen, touw en de bladeren van de lokale planten. Geen moderne apparatuur te bekennen, geen wekker, geen telefoon, geen computer, geen TV, geen radio; niets van dat alles. Just the basics. Een kom met water op een kastje, dat is de enige aankleding die de hut heeft. Het is Bart duidelijk dat de hut echt maar één doel heeft, als slaapvertrek dienen en meer ook niet. Hij is blij dat hij op een doek ligt, want tot zijn verbazing ligt hij er naakt en prikte zijn ochtenderectie in het bed. De temperatuur is in ieder geval aangenaam, niet bloedheet maar warm genoeg. Langzaam staat Bart op, niet bang maar afwachtend en niet begrijpend wat er exact aan de hand is. Zijn geheugen lijkt wel een zwart gat te zijn, hij weet zich niets te herinneren van de vorige avond...of de dag die daar voorafging. Of de dag daar weer voor. Als zijn voet het zand op de grond raakt stijgt het formaat van het vraagteken weer een paar maten. Hij kijkt naar beneden en ziet dat er geen zand op de grond ligt, maar dat de grond zand is. Overal waar hij kijkt ligt zand. Mooi, goudgeel zand...dat weer wel. Voor de "deur" opening hangt een ander doek; onder de rand komt een straal met zonlicht door want het is net niet lang genoeg op tot de grond te komen zodat het niet met het zand in aanraking komt en het zich ook makkelijk laat verschuiven. Dat gebeurt dan ook als Bart naar buiten wil gaan. Even vreest hij meteen in het volle zonlicht te staan, maar dat valt mee. Zoals Bart nu kan zien staat de hut onder een aantal bomen die hun weelderige bladerdos als een mooi afdak boven de hut hebben gespreid. Hierdoor staat de hut permanent in de schaduw en blijft de hitte beperkt tot het strand dat al in de volle zon baadt. Bij nader inzien is er niet zoveel ochtend aan zijn ochtenderectie. Het is meer gewoon een wakkerworderectie. Het is Bart inmiddels wel duidelijk waar dat geluid van de branding vandaan komt. Nadat hij een paar stappen uit de hut heeft gezet staat hij op het strand en kijkt uit over de blauwe zee. De zon schijnt in al haar felheid, maar doordat Bart nog in de schaduw van de bomen staat merkt hij nog niet veel van de temperatuur, wel voelt hij nu een licht, zacht briesje over zijn lijf glijden. Verbaasd doet hij een paar stappen de schaduw uit en stapt in de volle zon. Tot zijn verbazing is het niet zo heet als hij had verwacht. Wel warmer dan in de schaduw van de bomen, maar als hij moet schatten zou hij de temperatuur in de schaduw op een graadje of 20 zetten en in de zon op 28, maar niet drukkend heet door waarschijnlijk een lage luchtvochtigheid. Als hij het hier zou moeten omschrijven als een paradijs. De eerste hint dat dit echt zo zou zijn is de naakte vrouw die vanaf het strand naar het bos wandelt. Ze lijkt hem in eerste instantie niet te zien en haar pad zou het zijne ook niet kruisen, ze zou voor hem langslopen. Zijn, al niet geringe, verbazing stijgt nog meer als ze in de schaduw van de bomen terecht komt en hij kan beter kan bekijken. De zon knalt nog vol op haar vuurrode haren, maar noch dat, noch haar gebruinde huid, noch haar borsten en noch haar geschoren kutje brengen hem meer van zijn à propos dan haar gezicht als hij haar herkent. Voor hij ook maar iets doet knijpt hij zichzelf even in de arm, om zeker te weten dat hij niet droomt. Daar loopt toch echt zijn oud-klasgenootje Miranda. Naakt. Zonder kleren en gezien de bruine huid loopt ze al een tijdje hier naakt rond want hij kan geen enkel streepje wit ontdekken. Ze kijkt ook naar het prachtige uitzicht, maar als ze haar blik laat dwalen ziet ze Bart staan en haar gezicht begint te stralen. De verbazing over alles wat er om hem heen is, is zo groot bij Bart dat hij er zelfs niet aan denkt om zijn, inmiddels halfstijve, lul te verbergen; al speelt de naaktheid van Miranda ook wel mee. "Goedemorgen, kijk eens wie er ook wakker is!" zegt Miranda tegen hem. Ze ziet de verbaasde blik op zijn gezicht en het hare betrekt. "Hé nee hé. Niet weer." Bart kijkt haar niet-begrijpend aan. Miranda zet een klein sprintje in, in zoverre als dat door het mulle strandzand wil. Even later staat ze voor hem. "Bart," zegt ze terwijl Bart bevreemd om zich heen blijft kijken. "Bart, hallo hier ben ik." Dan kijkt Bart haar

Een onbewoond eiland (vm:een-op-een, 13448 words)
Auteur: Ivan K.	Toegevoegd: Jul 17 2021	Kijkers/Lezers: 4288/3598 [84%]	Waardering (verhaal): 8.62 (8 stemmen)
Wanneer is een onbewoond eiland geen onbewoond eiland meer? Bart snapt er niets meer van. Drie vrouwen uit zijn dromen samen met hem op een eiland. Hoe kan dit? En waarom mag hij ze gewoon neuken?