ErotischeVerhalen.com: De fietser door Rossoberto

Rustig trap ik een rondje niet zover van ons huis, hoor ik ineens iemand met een noodvaart van de berg afhobbelen. Uit een ooghoek zie ik de mountainbiker eraan komen en zo te zien wil hij rechtdoor, dat is ongeveer dwars door mij heen. Remmen heeft geen zin meer, doortrappen is het enige dat lijkt te helpen. Op het laatste moment remt hij hard af en gooit het stuur om. Dat is allemaal te veel en hij vliegt over de kop. Hoewel ik het een eikel vind, stop ik toch even om te kijken of niets ernstigs is gebeurd. Ik zet mijn fiets tegen een boom en loop naar de mountainbiker toe. Het lijkt niet erg te zijn, want hij krabbelt alweer op. Hij? Nee, het is geen hij, het is een zij. Een zij met een lekker stevig kontje. De helm gaat af en dan herken ik haar: mijn fysiotherapeute. Als ik op apparaten bezig ben, kan ik haar rustig bekijken als zij met andere cliënten bezig is. Ze heeft een prachtig koppie met lang, stijl haar en hele hoge wenkbrauwen. Haar borsten passen in een B-cup. En zij is dertig jaar jonger dan ik. "Hai Marjan, wou je nog meer werk aan me hebben? Je reed mij zowat omver. Hoe is het met jou?" Een beetje moeilijk lopend komt zij naar mij toe. "Ja sorry. Maar nu ben ik het slachtoffer. Ik ben flink hard om mijn billen terecht gekomen en ik ben met mijn linkerbeen ergens tegenaan geklapt. Het doet flink pijn." "Laat maar eens zien. Het kan een blauwe plek zijn of je hebt je aan iets open gehaald". Eventjes kijkt zij mij aan, waarschijnlijk denkend of ze dat wel moet doen. Een pijnscheut bij een stap naar mij geeft de doorslag. Ik moet haar opvangen. Laat haar door de knieën zakken en zachtjes vlei ik haar neer op het gras. De strakke fietsbroek opstropen lukt niet. "Je zult je broek uit moeten doen. Zo gaat het niet lukken." "Gert, ik heb een fietsbroek aan. Du-us...." "... zie ik zo je blote kut. Wil je dat ik naar je been kijk of niet?". Met een protestgrommetje heft zij haar heupen en kan ik de fietsbroek naar beneden trekken. En inderdaad, ik zie haar blote kut én haar blote benen. Die had ik ook nog nooit gezien, want tijdens therapie heeft zij altijd een strakke broek aan. Het mooie koppie heeft ook hele mooie benen. Ik word er even door afgeleid. "Waar doet het pijn?" vraag ik. Met een van pijn vertrokken gezicht spreidt zij haar linkerbeen met moeite en drukt met haar hand zachtjes op een plek vlak onder haar blote kut, precies waar een grote liespees zit. Zij heeft haar schaamhaar tot een strak driehoekje terug geknipt. Past helemaal bij haar aard alles onder controle te willen hebben. De situatie waar zij nu in verzeild is past helemaal niet bij haar. Zogenaamd totaal geen oog voor haar naaktheid hebbend, bekijk ik haar pijnlijke plek. Zachtjes streel ik eroverheen. Even trekt zij en daarna laat zij mijn strelingen toe en langzamerhand ontspant haar been. "Nou, ik zie niets. Het is nog niet eens blauw. Draai je eens om, kan ik je billen ook bekijken". Zonder morren draait zij zich om en ik zie twee blauwe plekken onderaan haar billen. "Je billen zijn wel blauw. Twee mooie egaal ronde plekken." Het grapje vindt Marjan niet leuk, mijn strelingen vindt zij maar al te lekker. Langzaam ontspant zij. Als ze even later overeind wil komen, slaakt zij kort een kreet, "Au!" en wrijft over een plek naast haar linkerborst. "Het is vooral je linkerkant waar je hard op terecht bent gekomen, he". "Die wil je zeker ook zien?" vraagt zij met een spottend glimlachje. Het lukt haar niet om het strak zittende hemdje over haar armen omhoog over haar hoofd heen te trekken. Ik help haar er maar bij, hoeft zij geen kracht te zetten. Met moeite krijg ik het uit. Ik kan nu ook haar borsten beter zien. Die zijn groter dan ik dacht. De werkkleding lijkt haar borsten weg te drukken. Want de borsten hebben zeker cupmaat B. Nu meer plagend dan echt onderzoekend wrijf ik over de zijkant van haar linkerborst. Hoewel er niets te zien is, reageert zij met een pijnlijk vertrokken gezicht. "Hier is echt niets te zien, Marjan, misschien moet de verkleuring door bloeduitstortingen nog komen. Ik denk dat als je even een beetje beweegt, je weer verder kunt fietsen. Bovendien is het zo veel te koud voor je. Je hebt kippenvel op je borsten." Dat haar tepels hard geworden zijn zeg ik maar niet, want dat zou een confrontatie te veel zijn. Even laat Marjan zich in mijn armen zakken en leunt tegen mij aan. Ik leg mijn armen om haar naakte lijf om nog een beetje warmte te geven. "Kom, kleed je weer aan", zeg ik. Fietsen we naar mijn huis, want dat is nog maar een paar minuten. Helemaal naar de stad fietsen haal jij nu niet". Marjan gaat wat graag akkoord, want zo is het niets. Ik help haar bij het aankleden. Daarna leg ik de ketting erop en fietsen we heel langzaam naar mijn huis. Bij mij thuis aangekomen vraag ik haar of zij zich eerst wil douchen. "Nee, ik heb geen schone kleren bij mij. Ik ga wel lekker op de bank zitten". Haar protest van geen kleding wuif ik weg. "Douchen zal je goed doen. En straks doe je een broek en een shirt van mij maar aan, dan zit je er in ieder geval warm bij", is mijn reactie. "Kun je het

De fietser (vm:een-op-een, 2779 words)
Auteur: Rossoberto	Toegevoegd: Mar 21 2017	Kijkers/Lezers: 6108/5119 [84%]	Waardering (verhaal): 8.00 (8 stemmen)
Tijdens een mooie zomeravond maak ik een fietstocht en word ik aangereden door een mountainbiker. 'Hij' blijkt mijn fysiotherapeute te zijn, die niet alleen meer thuis kan komen. Terwijl ik haar verzorg blijkt het meer te worden dan alleen zorg. Eindelijk