hoofd menu | straight categorieën | auteurs | top verhalen | nieuwe verhalen | zoek | links | instellingen | opties voor auteurs |
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier! |
In de tang van De Tang (1) (vm:een-op-een, 2790 words) [1/2] Toon alle delen | |||
Auteur: Kilo | Update: Aug 10 2014 | Kijkers/Lezers: 7450/6294 [84%] | Waardering (deel): 8.00 (2 stemmen) |
De Tang, zo noemden we haar op kantoor. Daarbuiten bleek ze een ware metamorfose te ondergaan... |
Het was het zoveelste halfbakken ideetje van de directie: alle
werknemers kregen een activiteitenbon. Met die bon kon je met een
collega naar een optreden, een filmpje, een theatervoorstelling. Niet
met je partner of met je collega naar keuze: het lot zou aanduiden wie
met wie op pad mocht. Het jongere deel van de collega's reageerde
enthousiast op het plan. Ik hoorde daar, met mijn 48 jaar, niet bij.
Werken, ja - maar de avonden en de weekends hield ik liever voor mezelf
en mijn gezin. Tot overmaat van ramp werd ik aan Paula gekoppeld. Paula
heeft als bijnaam ‘de tang': ze is diegene die ons op de vingers tikt
wanneer we te laat op kantoor aankomen (of te vroeg vertrekken), onze
onkostenbonnetjes te laat binnen brengen... Ze droeg haar blonde haar
in een strenge dot boven op haar hoofd, op haar neus een even strenge
bril met een zware zwarte montuur. Onveranderd was ze gehuld in saaie,
grijze zakelijke pakjes - lange rok of broek, een grijze vest en een
blouse die netjes tot boven was dichtgeknoopt. We zagen haar allemaal
liever gaan dan komen - en nu mocht ik met De Tang een avondje
stappen... Ik stelde het zo lang mogelijk uit om haar te contacteren
over onze ‘date', maar na de zoveelste herinneringsmail trok ik me lood
in de benen haar kantoor binnen. Het was duidelijk dat ze net zo hard
tegen de verplichte date op zag als ikzelf. En snel bleek ook dat we
totaal geen gemeenschappelijke interesses hadden: een concert was
uitgesloten want muziek klonk te hard, zij keek alleen naar moeilijke
Scandinavische art-films en verfoeide de prenten die ik wel wou zien.
Uiteindelijk viel onze keuze op een toneelstuk - onschuldig, kort en
vlakbij. Ze bestelde de kaartjes, en liet me met een zakelijke mail
weten dat ik haar thuis kon oppikken, een uur voor de voorstelling zou
beginnen.
Die avond stelde ik mijn vertrek zo lang mogelijk uit. M'n vrouw en
kinderen lachten om mijn verplicht avondje uit, en toen ik uiteindelijk
toch naar buiten stapte, zag ik zelfs wat medelijden in de ogen van m'n
vrouw. Zo traag mogelijk reed ik naar Paula's huis - ze had me een
uitgebreide beschrijving bezorgd. Ik brak me het hoofd over wat we voor
en na de voorstelling aan elkaar zouden vertellen: ze woonde alleen,
was altijd vrijgezel gebleven, wat me niet echt verbaasde. Ik schatte
haar een paar jaar jonger dan ikzelf, en wist verder totaal niets van
haar af. Bepaald veel zin om over mijn hobby's of gezin met haar te
praten, had ik ook niet.
Met een diepe zucht drukte ik kort op de bel - stiekem hoopte ik dat ze
niet thuis was, of de bel niet zou horen, of gewoon zou zeggen dat het
voor haar ook niet echt hoefde, en dat ik gerust terug naar huis mocht
keren. Helaas. Ik hoorde kordate voetstappen op de vloer, gemorrel aan
de binnenkant van de deur - en toen zwaaide de deur open. Mijn adem
stokte in mijn keel.
Voor mij stond Paula - maar het was niet de Paula die ik kende. Deze
Paula was adembenemend. Lang, klaterend, golvend blond haar viel over
haar schouders. Haar brilletje was vervangen door lenzen, waardoor ik
nu wel haar fel blauwe ogen kon zien. Rode lippenstift accentueerde een
paar volle lippen. Het grijze mantelpak was vervangen door een rode
jurk - de schouders bloot, een diep uitgesneden colleté dat een paar
grote borsten inleidde. De jurk kwam tot boven haar knieên, waardoor ik
zag dat ze lange, slanke benen had, met mooie, rechte enkels.
Ik stond aan de grond genageld in het deurgat. Ze glimlachte breed toen
ze me zag staan - en wist dat ik haar van kop tot teen monsterde,
keurde en goedkeurde. Ze maakte, toen ik er maar bleef staan staren,
zelfs even een korte pirouette. "Goed genoeg voor meneer?" vroeg ze met
een zeemzoet stemmetje. Een stem die helemaal anders klonk dan de
bevelen en reprimandes die ze op kantoor blafte. "Kom binnen - we
hebben nog tijd voor een drankje. Als je dat wil, ten minste", voegde
ze er aan toe, toen ik maar bleef zwijgen.
Eindelijk vermande ik mezelf, en stamelde ik een "dank je". Ze liep voor
me uit door de lange gang, ik volgde aarzelend. "Sluit de deur even,
wil je", klonk het. Met een zweem van de kantoorstem, deze keer. Ik
duwde de deur dicht en liep de gang in. De hoek om, in een stemmige
woonkamer. Op een laag tafeltje bij het salon stond een ijsemmer, met
daarin een fles champagne en twee glazen. "Ik dacht dat we wel iets
lekkers verdienden, als wraak voor het initiatief van onze lieve
directie", zei ze lachend, terwijl ze de glazen inschonk. Ik ging naast
haar zitten op de zachte kussens van de sofa, en keek hoe ze de twee
glazen langzaam vulde. Ze boog wat voorover, ik zag de rand van een
rode bh op het blote vlees van de borst... Haar rug vormde een perfecte
Dit is deel 1 van totaal 2 delen. | ||
toon alle delen | volgend deel |
Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal! |
|
Kilo heeft 26 verhalen op deze site. Profiel voor Kilo, incl. alle verhalen Email: peterken66@excite.com |
|
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen.
Stuur dit bericht:
|
Sex dating | Hete Livecams (NL) | Hot Erotic Stories |