ErotischeVerhalen.com: Teken aan de wand door Kilo

Die signalen die vrouwen uitsturen: ik zie ze niet. Aan mij zijn ze verloren, de subtiele hints en de speelse blikken, de toevallige aanrakingen en de dubbelzinnige opmerkingen. Net zoals het me nog nooit overkomen is dat een vrouw zich spontaan voor me uitkleedt en me aan zich aanbiedt, trouwens. Neen, het is telkens een heel gevecht om me duidelijk te maken dat er echt wel een kans op seks in zit. Niet dat ik er niet aan denk, integendeel. Maar ik vermoed dat ik me, wanneer ik een vrouw ontmoet die ik best wel zie zitten, te fel concentreer op de verschillende manieren dat ze me zou kunnen afwijzen om te merken dat zij eigenlijk vragende partij is. Als het dan ook nog eens een vrouw is die onder mijn radar blijft, is de toestand helemaal hopeloos. Neem nu An. Ze is één van mijn negentien collega's. Ik kwam een jaar geleden bij het bedrijfje aan, en vond er een hechte groep vrienden en vriendinnen. Ik probeerde me in te passen, en dat lukte ook zeer behoorlijk. We gingen al eens samen stappen, of gingen 's middags lang lunchen. Een keer hadden we zelfs een nachtelijke kroegentocht georganiseerd, die we afsloten met een slaapfeestje op kantoor. Lag iedereen netjes en braafjes op een slaapmatje of een veldbedje op kantoor te slapen. Ik lag de halve nacht wakker, fantaserend over wat er na zoveel alcohol en plezier zou kunnen gebeuren - maar er werd alleen gesnurkt en gedroomd. An was me nooit als potentiële minnares opgevallen. De eerste ontmoeting, tijdens een vergadering, zag ze er dan ook niet echt uit: ze was hoogzwanger en snipverkouden. Een rode neus die onder het strenge brilletje constant met een zakdoek werd gedept, het blonde haar in een strenge staart achterover getrokken. Niet meteen een beeld dat je aan seks doet denken. An beviel een paar weken later van een dochter, bleef dan maanden thuis bij de kinderen, en daagde drie maanden geleden weer op. Op een dag stond ze gewoon in mijn bureau, om me te vragen waarom ik haar zo duidelijk negeerde. Ik was me er niet eens van bewust dat ik dat deed. Maar blijkbaar had ik al drie, vier keer een lunchafspraak van haar afgeslagen, en was ik ook al een paar keer niet meegegaan voor een borrel na het werk, toen zij er het initiatief had toe genomen. Ik verzekerde haar dat het allemaal toeval was, en zeker niks persoonlijks. Maar ze leek niet echt vrede te nemen met mijn uitleg. Om het allemaal wat goed te maken, spraken we af om 's avonds samen iets te gaan drinken in een kroeg in de buurt van kantoor. Het werd een gezellige avond, we lachten en praatten honderduit. De rode loopneus had normale proporties aangenomen, het haar hing nu los over de schouders. Wanneer ze het niet zag, probeerde ik in haar bloesje de grootte van de borsten in te schatten - ze leken me eerder klein. Maar verder ging de fantasie niet. Want een jonge vrouw, pas moeder geworden, zo iemand probeer je zelfs niet te verleiden. Ik hield dus afstand, letterlijk en figuurlijk. We betaalden de rekening, gingen onze eigen weg, met een beschaafde kus op de wang bij het afscheid. Dat is nu drie dagen geleden, en sindsdien doet An bijzonder bitsig tegen me. Geen idee waarom. Ik had haar bedankt voor de fijne avond, maar zelfs daar reageerde ze kribbig op, met een ‘ja, echt?'-vraag waar het venijn van af droop. Ik ben de situatie een beetje moe, en besluit haar een mail te sturen. "An. Ik vond het avondje zeer geslaagd, en wil het graag nog eens overdoen. Maar ik voel dat jij er minder gelukkig mee bent... Al weet ik totaal niet waarom. Bepreken we het vanavond eens? Zelfde plaats, zelfde drank?" Binnen de twee minuten krijg ik al een antwoord. "Ger. Ik vond het ook fijn, maar had me er toch iets anders bij voorgesteld. Zodat het uiteindelijk een frustrerende bedoening werd voor mij. Jij leest de tekens echt niet, he?" Ik lees de mail een paar keer, maar kan er geen touw aan vastknopen. Ik laat de film van ons avondje nog eens afspelen - er is toch niets verkeerd gebeurd? Of gezegd? Het was toch allemaal gezellig? "An. Ik weet echt niet waarover je het hebt. Misschien moet je me een duidelijke handleiding bezorgen: ‘omgaan met An.' Zeg dus hoe de ideale avond er voor jou dan moet uitzien." Weer kreeg ik vrijwel meteen een antwoord in m'n mailbox.

Teken aan de wand (vm:een-op-een, 2327 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Apr 15 2014	Kijkers/Lezers: 5119/4146 [81%]	Waardering (verhaal): 7.80 (5 stemmen)
Ik heb alle tekens, aanwijzingen en hints gemist. ZOdat zij het heft in handen moet nemen.