ErotischeVerhalen.com: Huisbezoek van mijn huisarts door Jack in the Box

Ineens stond ze daar aan de bar. Mijn gevoel was net als een aantal jaar geleden, kriebels in mijn buik en een grote glimlach op mijn gezicht. Ik ging toen 's maandags, na een botsing tijdens het sporten in weekend ervoor, toch maar naar de huisarts. De pijn in mijn schouder bleef toch langer aan ik eerder had meegemaakt. Ik was in de huisartsenpraktijk waar ik ingeschreven was naar het ochtendspreekuur gegaan. Daar ging ik zoals gebruikelijk was na het pakken van een nummertje in de wachtkamer zitten. Uiteindelijk verscheen mijn nummer op het bordje en ging ik naar de aangegeven spreekkamer. Daar binnengekomen keek ik tegen de rug van een mij onbekende - van achteren erg goed uitziende - jongedame, die in de aangrenzende onderzoekskamer haar handen stond te wassen. "Ik kom eraan hoor!", hoorde ik een vriendelijke stem zeggen. "Geen probleem, rustig aan!", riep ik terug. "Daar ben ik hoor!", zei de dokter terwijl ze haar hand naar me uitstak. En toen keek ik in de mooiste ogen die ik ooit had gezien. Die blik in combinatie met haar lieve glimlach deed mij even sprakeloos worden. Even wist ik niet meer waar ik voor kwam en wat ik moest zeggen. Terwijl ze mijn hand vasthield stelde ze zich voor als dokter Wentink. "Eh... ben je nieuw hier?", stamelde ik. "Ik ben bezig met mijn afrondende stage bij dokter Hoogkamer. Ik ben al wel arts, maar rond hiermee mijn opleiding tot huisarts af.", zei deze dame nog steeds met de zelfde mooie glimlach. Terwijl ik mezelf wat hervonden had en had kunnen vertellen wat eraan scheelde, kreeg ik de vraag of ik mijn bovenlijf wilde ontbloten. Ik vertelde wat er was gebeurd op het sportveld en wees aan waar de pijn zat. De dokter stond op en begon aan mijn schouder te voelen. Ze nam daar ruim de tijd voor, terwijl ze me ondertussen vragen stelde over welke sport ik deed, of ik vaker last had gehad van mijn schouder en of het pijn deed als ze daar en daar drukte. "Ik denk dat het alleen maar gekneusd is", zei de dokter. "Ik ga je een zalf voorschrijven die de pijn wat zal doen afnemen en ik wil je volgende week maandag graag nog een keer zien." "Dat wil ik ook wel!", floepte uit mijn mond voor ik er erg in had. "Nou ja, ik bedoel...", stamelde ik verder. Ze lachte hardop en keek me even indringend aan. "Je laat me bijna blozen.", zei ze daarop lief. Daarna weet ik niet meer precies wat ik gezegd heb, maar ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat een stomme opmerking had ik gemaakt. Ik nam afscheid, ging naar de assistente en maakte een nieuwe afspraak om 12.15 uur.. Die maandag daarop meldde ik mij bij de assistente en nam weer plaats in de wachtkamer. Iets later dan gepland werd ik binnengeroepen door dokter Wentink. Bij binnenkomst in de spreekkamer was ik weer onder de indruk van haar verschijning. Haar lange donkere haar was netjes opgestoken en haar ogen waren helderblauw. Ze was vandaag gekleed in een strakke spijkerbroek, hoge laarzen en een blauwe blouse waardoor haar ogen nog mooier uitkwamen. Ze was slank, niet te grote borsten en billen waar ik nog wel eens aan teruggedacht had op een eenzame avond. "Hai, hoe is het nu met je schouder?", vroeg ze me bij binnenkomst. "Een stuk beter.", antwoordde ik. "Ik wil me alleen eerst verontschuldigen voor de opmerking van vorige keer. Dat had ik niet moeten zeggen." "Dat geeft niets. Ik voelde me wel vereerd.", zei ze lachend. Daarna hebben we nog uitgebreid zitten praten, eerst over mijn schouder, maar daarna over van alles en nog wat. Ze had toch direct daarna lunchpauze en het was niet erg als ik nog even bleef zitten gaf ze aan. "Toch jammer dat artsen niet met hun patiënten uit mogen gaan.", zei ze ineens met een wat ondeugende glimlach. Even was ik weer mijn woorden kwijt. "Ja, zeker.", stamelde ik weer terug. Na mijn vertrek heb ik de hele dag nog in een soort roes geleefd. De keer daarna hoopte ik haar weer te treffen, maar helaas. Bij navraag bleek dokter Wentink klaar te zijn met haar opleiding en ondertussen werkzaam te zijn bij een andere praktijk een aantal tientallen kilometers verderop. Een jaar of 6 gingen voorbij toen ik met een vriend een café binnenstapte. Daar aan de bar zat ze weer, dokter Wentink. Ze was nauwelijk veranderd en was nog net zo mooi als toen. Ze zat daar met een vriendin en was verwikkeld in een kennelijk amusant gesprek. Ik ging naar de bar om een drankje te bestellen en ging net achter haar staan. "Goedenavond dokter!", zei ik tegen haar. Verbaasd draaide ze zich om en keek me aan. "He!", zei ze terwijl ze enthousiast opsprong en me drie zoenen gaf. "Hier ben ik gewoon Caroline hoor.", ging ze verder. "Mag ik jullie ook iets te drinken aanbieden?", vroeg ik. "Graag!", zeiden de dames in koor. "Komen jullie bij ons zitten?",

Huisbezoek van mijn huisarts (vm:een-op-een, 2763 words)
Auteur: Jack in the Box	Toegevoegd: Apr 11 2014	Kijkers/Lezers: 8260/6471 [78%]	Waardering (verhaal): 9.06 (17 stemmen)
Eindelijk krijg ik mijn huisarts (v) waar ik haar wil hebben. Een langgekoesterde droom komt daarmee uit.