ErotischeVerhalen.com: ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 14 door Lucky Eye

ZWEDEN... EEN EINDE Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 14 In de loop van Nieuwsjaardag belde Johan kort met zijn vaders en met Timothy. Hij verzekerde hen dat hij alles goed zou komen maar dat het wel een tijdje zou duren voordat hij er weer helemaal was. Iedereen was opgelucht en blij. Terwijl hij met Erik sprak, maakte Johan gebruik van de gelegenheid om ook heel even de studieplannen van Kees en hem aan te roeren. Hij zag dat nu absoluut niet zitten. Eerst zou hij aan zichzelf moeten werken. Erik vond het prima. ‘De belangrijkste dingen eerst,' luidde zijn realistische reactie. De eerste twee weken van januari bracht Johan grotendeels door in zijn slaapkamer die hij nu deelde met Kees. Alleen voor eten, drinken, toiletbezoek en douchen kwam hij eruit. Verder sliep hij. Op aandringen van Anna en Kees, en met instemming van Johan, kwam de huisarts toch nog even kijken. Hij kon alleen maar constateren dat Johan ernstig verzwakt en oververmoeid was. Veel rust en goed eten, zouden daarvoor de remedie zijn. Slaappillen wilde hij wel voorschrijven maar toen hij hoorde dat Johan absoluut geen problemen met slapen had, liet hij dat recept ongeschreven. Af en toe knaagde de twijfel aan Johan. Begon hij zich toch af te vragen of hij het wellicht niet anders had moeten aanpakken. De beste oplossing was om het dan meteen bespreekbaar te maken zelfs als dat midden in de nacht was en hij er Kees voor wakker moest maken. Ook met Anna praatte hij regelmatig en ook had hij soms beiden als toehoorder en klankbord. Zo bleef hij niet alleen met die vervelende gedachten zitten en kregen ze geen kans om hem van zijn doel af te houden. Johan had de luxe dat er door twee mensen voor hem gezorgd werd. En moest er wel iets buitenshuis gedaan worden, zoals de boodschappen, dan deed of Anna of Kees dat. Zo zorgden ze ervoor dat er altijd iemand bij Johan thuis was. Na een paar weken liet Johan zich steeds meer en meer zien. In de laatste week van januari wilde Johan per se oefenen met het naar buiten gaan. De eerste keer voelde het vreselijk onwennig. Hij kwam, stevig ondersteund door Kees, tot het tuinhekje en zag het toen niet meer zitten. Van opgeven kon echter geen sprake zijn. De volgende dag volgde een poging in de tuin. Steeds kleine, maar groter worden stukjes, volgden in de dagen daarna heen en weer door de tuin. Zo oefenende lukte het hem om steeds langer buiten te zijn. Hij bereidde zich er op voor dat hij op 30 januari de herdenkingsdienst voor zijn moeder bij zou kunnen wonen. Het was een kleine, besloten plechtigheid met de leden van zijn moeders sangha. Erik kwam ook. Olaf moest verstek laten gaan maar baalde daar flink van, zo verzekerde hij zijn zoon. Het was een zondagochtend toen de bijeenkomst gehouden werd. De sneeuw van een aantal weken terug was helemaal verdwenen en de zon stond vrolijk te schijnen aan de hemel. Johan had het korte stukje lopen van het huis naar het gebouwtje prachtig gevonden. Hij had zonder jas willen gaan maar Anna had hem dat in heel duidelijke bewoordingen afgeraden. Natuurlijk was hij voor haar argumenten gezwicht. Hij had de afgelopen weken geleerd dat gewoon luisteren en niet moeilijk doen op sommige momenten - en dit was zo'n moment - de beste manier van handelen was. Het kostte in elk geval de minste energie. De bijeenkomst was emotioneel. Tranen van verdriet en vreugde wisselden elkaar af bij het ophalen van herinneringen. Johan had een slotwoord geschreven en vooraf Anna gevraagd om het voor te lezen. Toen het echter zover was, voelde hij zich sterk genoeg het zelf te doen. Anna vond het prima. Blij dat hij al weer zover was. Johan werd steeds sterker. Half februari liet hij zich door Anna naar het voetbalveld rijden waar Kees een wedstrijd moest spelen. De verrassing was duidelijk op Kees' gezicht te lezen toen hij zijn vriend tussen de toeschouwers zag. De andere spelers van het team kwamen in de pauze allemaal naar hem toe om hem de hand te schudden en hem ervan te

ZWEDEN... EEN EINDE - hoofdstuk 14 (mm:overige, 2214 words)
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Aug 22 2013	Kijkers/Lezers: 4315/3166 [73%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
vervolg...