ErotischeVerhalen.com: Ik draaide me ook om en verstijfde. deel 6 door IJsbrand [deel 6]

Ik draaide me ook om en verstijfde..... deel 6 Het was al half 9. Bob zou de brief toch wel gegeven hebben? Ik had me lekker geschoren en opgetut. Gemakkelijke kleding aangedaan en ik vond dat ik er puik uitzag. Hoe zou de avond verlopen? Verschillende scenario's hadden zich de afgelopen uren al door mijn hoofd gespeeld. Zouden we weer kussen? Dat was eigenlijk wel zeker. Want na die van gisteravond zouden we er beiden vast wel naar verlangen. Want dat smaakte bij mij tenminste naar meer. Maar zouden we verder gaan? Alleen al bij die gedachte kroop er een lekker gevoel door mijn onderbuik en ook mijn maatje liet zich niet onberoerd. Ik had in ieder geval mijn best gedaan en de rest zou ik maar aan de avond zelf overlaten. Davy was erg nieuwsgierig geweest. Hij belde me vanmorgen op om te weten hoe het gegaan was. Hij zei me niet te twijfelen. Het lag er duimendik bovenop dat we meer voor elkaar voelden dan alleen maar een kusje. Hij wenste me veel succes en zou aan me (ons) denken. Morgenochtend na het hardlopen kwam hij wel even aan. Hij wist niet precies hoe laat. Maar hij had de sleutel. Ik zette zachte muziek op en deed een paar waxinelichtjes aan. Het zag er gezellig uit. De bel........ ik haastte naar de deur. Even rustig adem halen en kalm de deur openen. Wat liet ik me als een puber meeslepen door mijn gevoelens. Maar ja, dat ging nu eenmaal zo. Ik opende de deur. Daar stond Kasper met een grote bos rozen in de hand. Kasper was snel klaar geweest op zijn werk. Hij had alle medewerkers hun extraatje gegeven en zou in het weekend wel terug komen voor wat administratieve beslommeringen. Daar stond zijn hoofd nu helemaal niet naar. Vanaf die uitnodiging, eigenlijk vanaf gister bij de wijn, kon hij die blonde krullenkop maar niet uit zijn hoofd krijgen. Zijn onverwachtse bezoek, de nog impulsievere kus raasde niet alleen maar door zijn hoofd, maar ook door zijn lijf. Na het overlijden van Willem was dit hem nooit meer overkomen. Want na het verschrikkelijke ongeluk had hij nog geen behoefte gehad aan iemand anders. Hij was er nog niet aan toe. Niet aan iets nieuws. En eigenlijk nog niet. Hij leefde nog met Willem in zijn geest. Maar dit gebeurde. Het overkwam hem. Hij was daarom helemaal onthutst. Alles was heel dubbel. Aan de ene kant denken dat je er niet aan toe bent en aan de andere kant dat er vanuit je tenen aangetrokken wordt, eigenlijk gewoon geduwd wordt, naar die ene vent. Ronald, de blonde god. En nu stond hij hier voor zijn deur, helemaal geschoren en opgepoetst, met een bos rozen in zijn hand. Bevend als een juffershondje met zijn hart in zijn keel en een heel snelle ademhaling. Hij zou wel zien wat er gebeurde. Hij belde. De deur ging open. En daar stond hij. Het was alsof de tijd een momentje stil bleef staan....... Nadat de laatste klanken nog in hun oren suisden gingen de vier knapen naar de auto. Ze waren alle vier in een opper beste stemming en bedankten hun gulle gever voor de vrijkaarten. Bob wilde namens hun vieren wel iets doen om dat te laten blijken. ‘We maken gewoon een soort bedankkaart, met foto's van vanavond.' zei Ronald. Dat vonden ze alle vier een goed idee. ‘Zullen we dat morgen doen Bob, want dan zijn onze vrienden toch bij hun vriendinnen. Dan kom ik wel bij jou, als dat tenminste kan. Dan neem ik meteen mijn tekenmateriaal mee.' ‘Tekenmateriaal?' ‘Ja, maar dat leg ik je morgen wel verder uit. We gaan er in ieder geval iets moois en iets persoonlijks van maken.' ‘Prima, mijn ouders zijn toch naar de camping en alleen mijn broer is thuis, maar die gaat daar misschien ook wel naar toe.' Bob vroeg zich af wat daar voor hen samen verder uit voort zou vloeien. De andere twee werden door berichtjes wel op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen. Na enig wachten en gekruip om van de parkeerplaats af te komen waren ze toch spoedig op de snelweg huiswaarts. Maarten zou een ieder bij zijn eigen huis afzetten. Er werd nu eigenlijk weinig gezegd. De radio stond aan en daar hadden de knapen nu genoeg aan. Ze waren moe en ieder had zo zijn eigen gedachte over de avond. Bob zat te knikkebollen en ging onderuit zitten. Ook André zat voorin onderuit gezakt met zijn hoofd tegen zijn sweatshirt dat hij als kussentje gebruikte. Na een tijdje gereden te hebben voelde Bob de arm van John om zijn schouders. Hij bleef even daar liggen, de vingers tokkelden een langzaam ritme. Bob keek opzij en zag de contouren van het gezicht van John, maar die keek recht vooruit. Die trok hem naar zich toe en legde Bobs hoofd op zijn schoot. Daar stond Bob een grote verrassing te wachten. Nu snapte hij de bewegingen net van John. Die zat met zijn jeans naar beneden alleen in zijn boxer. En dat niet alleen. Door de dunne stof voelde hij zijn dikke paal. John duwde zijn hoofd in de

Ik draaide me ook om en verstijfde. deel 6 (mm:romantisch, 3791 words) [6/25] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: May 11 2013	Kijkers/Lezers: 3664/3027 [83%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
De jongens gingen naar het dancefestival. Maar wat er on de auto gebeurde.....

Dit is deel 6 van totaal 25 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel