ErotischeVerhalen.com: Uitgekleed in de trein door blackjack

Woensdag 20 februari 2013. Eind van de morgen. Ik loop in Den Haag, na afloop van een zakelijke afspraak. Anderhalf uur geleden was ik nog nerveus, maar nu ben ik helemaal in de gloria. Dat is niet zomaar: ik heb een grote opdracht binnengesleept. Opgeteld bij de klussen die ik al had, ben ik tot eind 2013 verzekerd van voldoende werk. Niet onbelangrijk, voor een zelfstandig ondernemer! Ik ben dus euforisch, en het stralende winterzonnetje maakt mijn humeur nog beter. Nu snel naar huis - als ik opschiet, haal ik de intercity van 11.23 nog. Het is rustig in de trein. Ik kies voor een stoel met ‘overburen', zodat ik mijn lange benen makkelijk kwijt kan. Er is verder bijna niemand in de coupé - lekker rustig. Dat duurt maar even, want al op Den Haag HS krijg ik gezelschap. Een jonge vrouw gaat schuin tegenover me zitten. Dat verbaast me een beetje: ze rijdt nu achteruit, terwijl er plaats genoeg is. Niet dat ze me in de weg zit: ze zit niet recht tegenover me. En eerlijk is eerlijk: ze mag er best wezen. Ik schat haar achterin de twintig. Halflang donker haar, prachtige donkere ogen, klein beetje make-up. Goed figuur, strakke witte broek, en als ze haar winterjas opent, werp ik een snelle blik op haar rode vestje. Zo te zien, heeft ze een paar volle borsten. Omdat het niet netjes is om haar aan te staren (keurige opvoeding gehad...), verdiep ik me weer in mijn boek. (Voor de liefhebbers: ‘Tonio' van A.F.Th. van der Heijden - absolute aanrader!) Tussen Delft en Schiedam remt de trein plotseling. Ik kijk op van mijn boek, en zie vanuit mijn ooghoek dat mijn medepassagier naar me kijkt. Doet ze dat omdat ik opkijk, of zit ze al langer naar me te gluren? Ik ga er toch eens op letten. Ik lees verder, en kijk af en toe vanuit mijn ooghoek naar de vrouw schuin tegenover me. Al snel weet ik het zeker: ze kijkt naar me, en niet vanuit haar ooghoeken. Ze zit me non-stop te bekijken, op het schaamteloze af. En blijkbaar bevalt het uitzicht, want er speelt een ondeugende glimlach om haar lippen. Nu heeft ze zeker geen pech vandaag: ik zie er best aantrekkelijk uit. Ik trek bij (belangrijke) afspraken altijd een kostuum aan, en dat zit me als gegoten. En als ik strak in het pak zit, is goed te zien dat ik mijn lichaam goed verzorg. Op dat lichaam zit een vrolijke kop, met een klein stoppelbaardje. Blijkbaar valt dit leuke meisje in de categorie dames die deze combinatie wel aantrekkelijk vinden. Nu, ik vind het geen probleem als ze naar me kijkt. Het geeft me best een goed gevoel om te weten dat ik op 36-jarige leeftijd nog ‘in de markt ben'. Net na Rotterdam CS weet ik het zeker: dit is niet zomaar ‘kijken'. Ze zit me met haar ogen uit te kleden. Haar blikken glijden over mijn benen naar mijn zijkant, waar ze de aanzet van mijn linkerbil kan zien. Daarna bekijkt ze mijn borst en bovenarmen, om vervolgens weer naar omlaag te kijken. Mijn kruis kan ze niet zien: m'n boek zit ervoor. Maar in haar verbeelding heeft ze me ongetwijfeld al minstens vier keer uitgekleed, en zit ik nu in mijn blote kont in de trein. Ik overzie de situatie: ik zit hier één van de meest tragische (waargebeurde) gebeurtenissen uit de Nederlandse literatuur te lezen, en intussen word ik met de ogen schaamteloos uitgekleed door een leuke jonge vrouw. Rare combinatie; misschien moet ik een andere keer verder lezen. Ik ben er trouwens toch bijna: in Dordrecht moet ik eruit. Ik stop mijn boek in mijn tas, en zie vanuit mijn ooghoek dat ze ál mijn bewegingen volgt. Het voelt niet eens echt ongemakkelijk; het heeft wel iets spannends. Verder denk ik niet te veel na. Ik stap straks uit, en that's it. Het loopt anders. Op station Dordrecht stap ik inderdaad uit. En alsof we bij elkaar horen, loopt ze achter me aan. Ik denk pijlsnel na: "Ze moet er gewoon in Dordt uit, net als ik. Of zou ze speciaal voor mij uitstappen?" Ik krijg het bloedheet, en besluit maar gewoon door te lopen. Ik stap de trein uit, en vóel dat ze me volgt. Ik loop door, maar kan het toch niet laten om mijn pas íets te vertragen. Ze komt naast me lopen, en ik kijk even opzij. En op dat moment hééft ze me. Ze vangt me met haar ogen. Het knettert tussen ons. Het vonkt. Dit is dus wat ze bedoelen met ‘chemie'. Woorden zijn volstrekt overbodig. We lopen naast elkaar de trap af, de tunnel door, de trap op, richting de uitgang. Daar kijken we elkaar weer aan, en ze wenkt met haar hoofd richting de parkeerplaats. Alsof ze zeggen wil: "Ga je mee...?" Ik zeg niks, en knik niet, maar volg... En in mijn hoofd hoor ik ‘In het leven' van ‘Het Goede Doel': "Ik zag je lopen, ik liep je voorbij. En ik wou wat bedenken, maar jij bedacht dat voor mij. Je zei: 'Loop maar mee, ‘k woon hier maar even vandaan, en sta niet te twijfelen, want anders blijf je maar staan'. Je

Uitgekleed in de trein (vm:een-op-een, 2396 words)
Auteur: blackjack	Toegevoegd: Feb 21 2013	Kijkers/Lezers: 7974/6519 [82%]	Waardering (verhaal): 9.12 (8 stemmen)
Woensdag 20 februari 2013. Ik word in de trein met de ogen uitgekleed door een opwindende vrouw. Ik kan haar niet weerstaan...