ErotischeVerhalen.com: Vluggertje door blackjack

Writer's block. Het állerergste wat een schrijver kan overkomen. Vergelijk het met een voetballer met een gebroken poot. Een impotente gigolo. Een hoer met vaginisme. Allemaal niet in staat om hun werk - en in mijn geval: mijn passie - uit te voeren. Ik heb geen énkele inspiratie om te schrijven. Niet voor zakelijke artikelen (mijn broodwinning), en zelfs niet voor een spannend erotisch verhaal. Knipperende cursor op een maagdelijk wit scherm. Frustrerend. Ik denk overal aan, behalve aan dingen die me inspireren tot goede teksten. Nul komma nul creativiteit vandaag. God, wat een deprimerend begin van een verhaal... Maar ja, geen inspiratie hè... Wat doet een schrijver die niet kan schrijven? Beetje internetten, sport kijken, muziek luisteren. Vooral dat laatste is erg fijn; niet dat de creativiteit terugkomt, maar ik krijg er meestal wel een veel beter humeur van! Ik heb mezelf zojuist wakker geschud met ‘Sweet Child of Mine' van Guns N' Roses, en nu luister ik naar The Police. En intussen probeer ik toch een beetje te werken. Ik heb een paar kleine klusjes waarvoor ik niet heel veel creativiteit nodig heb: paar webteksten optimaliseren voor de zoekmachines, en een aantal drukproeven checken. Dat lukt wel. Maar ik moet ook nog twee hoofdstukken van een studieboek afronden, en de deadline hangt als een zwaard van Damocles boven m'n hoofd. En voor dit klusje heb ik wél inspiratie nodig, en niet zo'n beetje ook. Absoluut afwezig, en dus vertoon ik op dit moment het ‘toppunt van vluchtgedrag': ik ben mijn bureaula aan het opruimen. Hé, een berichtje, van jou. Honey, je komt als geroepen! Ik word (bijna) altijd vrolijk van je - en die anderhalve keer dat ik niet vrolijk van je word, ligt dat aan mij. De berichten vliegen nu snel over en weer. Ik vertel je dat ik geen inspiratie heb. "Ook niet voor een lekker verhaal?" "Nee, zelfs niet over een vluggertje." "Heb je wel inspiratie vóór een vluggertje?" Eh... Dit klinkt als een aanbod. Maar gek genoeg ben ik zó gefrustreerd dat ik meer zin heb in een gezellige babbel. (Rare kerel ben ik ook: de meeste mannen hebben als ze gefrustreerd zijn juist alleen maar zin in seks.) Je snapt het nog ook. "Heb je zin in een kop koffie? Ik zit in een hotelkamer bij jou in de buurt, en ik verveel me. Ik hoef morgen pas weer te werken." Dat klinkt goed: "Ja leuk, daar ben ik écht even aan toe. Ik zie je zo!" Ik begrijp mezelf even niet. Normaal gesproken zou ik nu ontzettend geil zijn. Maar hoewel mijn auto me steeds dichter bij jou brengt, lijkt mijn penis in een langdurige winterslaap te zijn. Geen enkele beweging en/of tinteling. En dat ligt zeker niet aan jou, want je bent als geen ander in staat om me enorm op te winden. Blijkbaar ‘heb' ik het gewoon even niet. Ik vind het niet eens zo erg: het is leuk om met jou een kop koffie te drinken, en gezellig te praten. Ik rijd ‘blind' naar je hotel: ik heb hier vlakbij gewoond, en weet dus de weg. Je zit me in de lobby op te wachten, en ik krijg een heerlijke omhelzing en een zachte zoen van je. Het is heerlijk om je weer te zien. En nog vóórdat ik zit, staat er al een cappuccino voor me klaar. Heerlijk, dit had ik even nodig. Een lekkere kop koffie, met een prachtige vrouw, met wie je ook nog eens een goed gesprek kunt voeren. Ik ontspan, en mijn humeur wordt steeds beter. Geil ben ik (nog) niet. En trouwens: ik heb je verteld dat ik geen inspiratie had, voor wat dan ook. Het lijkt er trouwens geen moment op dat je gaat proberen me te verleiden. We doen nog een kop koffie, we praten over van alles, en dan maak ik langzamerhand aanstalten om weer te vertrekken. Bij de draaideur nemen we afscheid, maar eerst regel je bij de receptie nog een uitrijdkaart voor me. Je stopt ‘m meteen in mijn jaszak. Ik voel me een stuk beter dan een uur geleden. "Dankjewel, dit had ik echt even nodig!" "Fijn sugar, heb je nu wél inspiratie?" Ik lach: "Dat moet straks blijken, maar ik heb er in elk geval weer zin in." Eerlijk gezegd heb ik veel meer zin in jou - opeens eigenlijk. Ik aarzel even: zal ik het erop wagen? Waarom weet ik niet, maar ik besluit toch om het niet te doen. Dit was prima zo; wie weet een volgende keer. Ik pak je vast voor een stevige knuffel, en wil je drie zachte zoenen op je wang geven. Maar na de tweede bedenk ik me, en kus ik je zachtjes op je lippen. "Tot snel..." Natuurlijk heb ik gemengde gevoelens. Het was heerlijk om even bij je te zijn. Maar het was nóg leuker geweest om ‘even' de allerbeste seks met elkaar te hebben. Maar goed, ik kwam voor jou en voor de koffie. Ik haal de parkeerkaart uit m'n zak. Ik kijk even. En nog een keer. Dan schiet ik in de lach: ja hoor, ik had het kunnen weten. Dit is geen parkeerkaart. Het is een visitekaartje van het hotel. En achterop

Vluggertje (vm:een-op-een, 1666 words)
Auteur: blackjack	Toegevoegd: Jan 12 2013	Kijkers/Lezers: 6045/4660 [77%]	Waardering (verhaal): 8.60 (5 stemmen)
Geen inspiratie: niet om te werken, en niet om te schrijven. Een vluggertje doet wonderen...