ErotischeVerhalen.com: De (wel heel) uitgebreide zakenlunch door Kilo

Een keer per jaar nodigde de leverancier me uit voor een uitgebreide lunch, in een sterrenrestaurant naar keuze. Om de goede samenwerking te bezegelen, met de hoop dat we met hen zouden blijven werken. Ik had er geen bezwaar tegen - het was telkens een welkom verzetje, de sleur van alledag even doorbreken. Deze keer hadden ze het restaurant van een jonge, veelbelovende chef uitgekozen. Ik was wat vroeger, en wachtte hen op het terras op. In het zonnetje, met een laatste sigaret. Sofie kwam alleen op me toegestapt. Haar baas was ziek, kon er niet bij zijn - of ik het erg vond dat ze alleen was? Natuurlijk vond ik het niet erg. Sofie was niet bepaald de vrouw die de verbeelding van mannen op hol deed slaan, maar ze was wel zeer aangenaam gezelschap. Ik zag haar twee, drie keer per jaar - de rest handelden we af via mail en de telefoon - en het waren telkens zeer aangename ontmoetingen. Ik hoefde de kaart niet eens te bekijken - ze besliste dat we het dure, gastronomische menu zouden nemen. Met aangepaste wijnen. We gingen binnen in het restaurant zitten, klaar voor acht gangen fijnproeverij. We praatten, over onze jobs, over collega's die we kenden, over vakantie, over thuis. Ze woonde samen met haar vriend, ze hadden geen kinderen, en in haar vrije tijd schilderde en tekende ze. Ik vertelde over mijn kinderen, over mijn scheiding, over de eenzame avonden en het lege bed. Met Sofie was seks nooit in mijn gedachten - ze kleedde zich ook totaal niet sexy. Altijd een oma-rok - donker, zwaar, tot ver onder de knieën. Een blouse helemaal dichtgeknoopt, en een trui of een ander zwaar, slobberig kledingstuk er overheen. Haar blonde haar was halflang, maar onopvallend. Zoals Sofie zelf, eigenlijk. Een ietwat saaie verschijning. Bij elk gerecht werd een nieuwe wijn geserveerd, en ik voelde dat ik behoorlijk aangeschoten geraakte. Ik bedankte dan ook vriendelijk voor een extraatje bij de koffie - en schrok van de tijd. Half vijf, we hadden meer dan vier uur zitten kletsen en eten en genieten. Als laatste gasten verlieten we het restaurant, en liepen we de parking op. Ik bedankte haar uitvoerig, voor het eten en het gezelschap, en drukte haar op het hart dat ze ook haar baas moest bedanken. Voor zijn vrijgevigheid, en voor het feit dat hij er niet bij was. Ze lachte zacht - net zoals ze praatte: zacht, bedachtzaam, voorzichtig. We kusten elkaar op de wang, en die kus duurde net iets langer dan de halve seconde die strikt noodzakelijk is. Ik liep naar m'n auto, gaf m'n adres op in de gps en vertrok. In m'n spiegel zag ik haar in haar auto, een berichtje intikken op haar telefoon. Een kilometer verder stopte ik langs de kant van de weg. Die kus... Wat was daar eigenlijk gebeurd? Of wat kon er gebeuren? Ofwel reed ik nu naar huis, maar dan zou ik me dagen lang afvragen of ik de enige was die de spanning voelde, of dat het wederzijds was. Ofwel vroeg ik het haar nu, meteen - maar wou ik wel dat er méér was? Ik nam m'n telefoon, en zag net een sms binnen lopen. Van Sofie. ‘Nog iets drinken? Heb dorst van de wijn'. Ik zag in de verderop een kroeg, en belde haar - dat ik haar daar zou opwachten. Maar ze had een beter idee: ze woonde vlakbij, we konden beter bij haar thuis, op het terras, nog iets drinken. Ze gaf me het adres, en iets later reed ik de oprijlaan op van een groot, modern huis. Ze wachtte me op in de deur, en liet me binnen. Strak interieur, veel zwart en wit. Het paste misschien wel bij een kinderloos echtpaar, maar strookte helemaal niet met hoe ik Sofie zag. Ik had een interieur verwacht zoals haar kleren: oubollig, stoffig, bloemetjes en vogeltjes. Ze liep me voor, door het huis, naar het grote terras achterom. Het terras was helemaal afgescheiden van de rest van de wereld, met hoge bomen en hagen. Ik ging zitten terwijl ze water haalde. Ze kwam terug met het water, ijsblokjes, en een fles Ricard. "Het is er warm genoeg voor", zei ze. En ze trok de dikke wollen trui over haar hoofd uit. Terwijl ze het deed, zag ik hoe haar blouse zich rond haar bovenlijf spande. Voor het eerst kon je zien dat Sofie een vrouw is, met duidelijke vrouwelijke rondingen. Haar borsten leken groot, spanden in de blouse. Ze ging tegenover me zitten, aan de overkant van de tafel, vulde de glazen en keek me aan. "Ik weet niet... Het is... Daarnet..." Ze struikelde over haar woorden, draaide op haar stoel. "Mijn vriend is er niet, hij eh... Hij is het land uit, voor zaken, en keert overmorgen pas terug. En jij... Daarnet." Ik zweeg, wachtte tot ze kalmeerde. En voelde hoe de alcohol mijn lust aanvuurde - het bloed stroomde sneller door mijn lijf, mijn ademhaling versnelde, mijn vingers tintelden - en in mijn broek voelde ik dezelfde

De (wel heel) uitgebreide zakenlunch (vm:een-op-een, 3597 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Aug 18 2012	Kijkers/Lezers: 8780/7390 [84%]	Waardering (verhaal): 9.00 (3 stemmen)
Sofie was géén aantrekkelijke vrouw. Of lag dat aan die oma-kleren die ze droeg?