ErotischeVerhalen.com: Weten wat zij wil door Kilo

Doelloos loop ik door de straten. Mensen zijn vrolijk, lachen, drinken op terrasjes, lopen hand in hand door de stad, kussen elkaar onder bomen. Ik niet. Ik voel me rot, verloren. Weken lang had ik naar het afspraakje uitgekeken - sinds haar eerste mail al, eigenlijk. En nu liet ze het afweten. Ik stond voor de deur, zag het gordijn bewegen toen ik aanbelde - maar niemand opende de deur. Ik sleep mezelf een donkere kroeg in, ga aan de bar zitten en bestel een koud glas bier. Een mens moet iets doen met zijn frustratie. Ik haal m'n pda uit mijn broekzak, spelletje WordFeud spelen om de tijd te doden. Biertje drinken, straks misschien iets eten, en dan maar naar huis rijden. Het spelletje verveelt snel, ik blader door m'n mails. En zie plots haar naam staan, tussen de nieuw aankomen mails. Esther. Ik open vloekend de mail. ‘Liefste. Ik zag je voor de deur staan, en bevroor helemaal. Ik durfde je niet binnen te laten, ik kreeg mezelf niet in beweging. Ik weet niet of je het me kunt vergeven, maar je weet dat ik al zo heel erg veel meemaakte, ik ben gewoon te bang. Het zal nog te vroeg geweest zijn. Sorry dat ik je helemaal hier naartoe liet rijden, en je nu zomaar alleen terug moet. Esther.' Te bang? Ja, daar zeurt ze nu al die tijd al over. Van het eerste mailtje was het al raak: mannen begrijpen me niet, mannen zijn alleen uit op hun eigen pleziertje, mannen zijn egoïsten,... Ik heb haar gesust, moed ingesproken - er zijn heus wel andere mannen, dat soort verhaaltjes. Langzaam maar zeker waren we naar elkaar toegegroeid, over de mail. Elkaar dingen verteld die ooit gebeurden. Zware bekentenissen. Tot we uiteindelijk besloten elkaar te ontmoeten: ik zou naar haar toe rijden, we zouden samen iets eten, iets drinken, en praten. Ik stuur haar een kort mailtje terug - m'n vingers hebben het moeilijk met de kleine lettertjes op het klavier. ‘Beste Esther. Zeer jammer. Geniet nog van je avond.' Ik bestel nog een biertje, en zie dat ze meteen een antwoord stuurt. ‘Genieten zal moeilijk zijn. Ik blijf alleen, binnen vanavond.' Ik probeer me voor te stellen hoe dat dan gaat, Esther alleen thuis. Achter haar pc, in een slobbertrui. Haar bruine haar dat voor haar ogen valt, alsof ze zichzelf wil verstoppen. Maar het is een verre fantasie - ze stuurde me twee foto's van zichzelf door, meer niet. Foto's van een jong gezichtje - ze was 22, meer dan twintig jaar jonger dan ikzelf - met grote, verlegen ogen en volle lippen. Meer kreeg ik niet te zien. Een man is naast me op een kruk komen zitten - een vaste stamgast, blijkbaar, want hij kent het personeel achter de bar, en bestelt een biertje voor me. We raken aan de praat - over voetbal, muziek en vrouwen. Vrouwen die niet weten wat ze willen. Ik betaal hem een glas terug, en we discussiëren nog meer. Een uur later loop ik de kroeg buiten, behoorlijk aangeschoten. Ik vind een gezellig restaurantje, waar ik een lekkere steak eet, en flink wat koffie drink. Ik stap in m'n auto en rij de stad uit, richting autoweg. Ik wil op m'n gps mijn thuisadres ingeven, maar twijfel wanneer Esthers adres opduikt. De restanten van de alcohol winnen het pleit: ik besluit het erop te wagen, druk op de knop en volg dan de weg, naar haar huis, opnieuw. Het is intussen donker geworden, en van op de straat zie ik een zacht licht branden in het huis. Ik parkeer m'n auto wat verder, neem m'n telefoon, en stuur haar een mailtje: ‘Alleen is maar alleen. Doe deze keer de deur open'. Ik wacht een paar minuutjes, en zie dan haar antwoord: een vraagteken. Ik stap uit, loop het eindje door de straat, en bel aan. Het duurt even, maar uiteindelijk hoor ik voetstappen, aarzelend, in de gang achter de deur. Een sleutel die in het slot wordt omgedraaid. En de deur die tergend langzaam op een kier gaat. We staan allebei zenuwachtig tegenover elkaar te schuifelen in de donkere gang. Ze is iets kleiner dan ik, mager gebouwd, heeft inderdaad lang bruin haar, grote bruine ogen en een mooie mond. Geen klassieke schoonheid, maar ze mag er zeer zeker zijn. Een slobbertrui is er niet - ze heeft een ruime, dikke badjas om zich heen geslagen. Ik zie wel blote, sierlijke enkels - enkels vertellen soms meer over een vrouw dan de rest van haar lichaam. Ik sta er ook maar bij als een kip zonder

Weten wat zij wil (vm:een-op-een, 2434 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Mar 29 2012	Kijkers/Lezers: 6417/4925 [77%]	Waardering (verhaal): 8.67 (3 stemmen)
Ze twijfelt: mannen weten niets. En al helemaal niet hoe ze een vrouw lekker moeten maken. Ik weet het wel. En twijfel dus niet.