ErotischeVerhalen.com: Marnix deel 6 Een pijnlijk voorval door Hans Bernard [deel 6]

MARNIX 6. Een pijnlijk voorval. Zaterdagavond was het dan eindelijk zover. Marnix had stiekem in zijn vuistje moeten lachen. Nog nooit had hij Marcus zo zenuwachtig gezien. De hele week had hij hem betrapt voor de spiegel met kleding in zijn handen. Marnix was er zeker van dat Marcus aan het uitzoeken was wat hij zaterdag aan zou trekken. Hij wilde er natuurlijk op zijn voordeligst uitzien. Nu begreep Marnix ook wel dat op een dergelijke avond waar je toch zenuwachtig voor was en er een beetje tegen op zag om er naar toe te gaan, dat kleding dan heel belangrijk was. Kleding waar jij je prettig in voelde gaf je zelfvertrouwen en zekerheid. Wat Marcus echter niet wist, was dat Marnix besloten had om samen in dezelfde kleding naar de bar te gaan zodat hun ‘tweeling zijn' nog eens extra benadrukt zou worden. Hij zag al die gezichten al voor zich als zij samen binnenkwamen. Zelfs Niels had hij niets verteld. Hij genoot nu al bij het vooruitzicht. Het zou een avond worden van vele hilarische momenten als gevolg van het feit dat niemand zou weten wie nou wie was. Want voor de gewone bezoeker was het absoluut onmogelijk om Marnix en Marcus uit elkaar te houden zo leken beiden op elkaar. Alleen de ingewijden, familie en vrienden wisten dat Marcus een piepklein littekentje dwars over zijn linker wenkbrauw had lopen. Het leek net alsof er een klein streepje weggeschoren was. Het was ook daarom dat zij in de kapsalon altijd groot hun naam opgespeld hadden om de klanten voor vergissingen te behoeden. Marcus die net definitief besloten had om de kleding die hij op zijn bed had gelegd, die avond aan te trekken, keek Marnix verbijsterd aan toen die hem vertelde dat graag wilde dat zij hetzelfde gekleed zouden gaan. "Ben je nou helemaal gek? Daar begin ik echt niet aan. Dan ga ik niet mee. Dan ga je maar alleen" "Rustig nu Marcus. Stel je voor wat voor lol we kunnen hebben als die gasten ons niet uit elkaar kunnen houden. Jij bent toch altijd zo in voor een goede grap?" Marcus keek hem nadenkend aan en schoot toen in de lach. Hij zag al voor zich hoe zij de avond naar hun hand zouden kunnen zetten en de keet die ze zouden kunnen trappen. "Oké, jij je zin maar ik zoek uit wat wij aantrekken." En hij dook voor de zoveelste keer die week de kast in om iets geschikts uit te zoeken. Nu hadden zij als tweeling zo goed als dezelfde smaak dus Marnix maakte zich niet druk over wat hij zou moeten aantrekken. Ja hoor, Marcus had goed uitgezocht: een vlotte lichte broek met een knalrode trui. Marnix wist het zeker: het zou een vet coole avond worden. Zelfs Marcus begon er zin in te krijgen nadat zij zich omgekleed hadden. Tot slot werden hun haren onder handen genomen. Uiteindelijk waren het kappers, dus de styling moest perfect zijn en ook nog eens precies gelijkend. En dat hun dat gelukt was bleek wel uit de reactie van pa en ma en Maria. Zelfs zij hadden nu de grootste moeite uit te maken wie, wie was. Ma keek wel wat bedenkelijk toen ze hoorden wat haar zonen van plan waren. Pa zag er de lol wel van in en stelde zijn vrouw gerust. En zo vertrokken M&M, zoals ze op school vaak genoemd werden, naar de L'Armoire, de kast, zoals Marcus in het Franse woordenboek had opgezocht. Wel een toepasselijke naam. Toen Sjef de deur opende, keek hij alsof een geest zag, maar wel dubbel. Hij was zo verbouwereerd dat hij geen woord wist uit te brengen. Alsof ze het van te voren ingestudeerd hadden zeiden de broers tegelijkertijd: "Mogen we binnen komen?" Nog steeds niet in staat van verbazing een woord uit te brengen, knikte Sjef en maakte met zijn hand een uitnodigend gebaar. Marnix, die erg op Sjef gesteld was vond dat hij even uit zijn rol moest stappen en zei: Hoi Sjef, ik ben het, Marnix. Dit is mijn tweelingbroer Marcus, die eens komt kijken hoe het er hier toe gaat." "Mijn hemel, wat lijken jullie sprekend op elkaar," stamelde Sjef. "Volgens mij kunnen jullie jezelf niet eens uit elkaar houden zo onvoorstelbaar is jullie gelijkenis." "Probeer het dan ook maar niet om ons bij de naam te noemen want dat lukt je toch nooit. Kom Marcus, klaar? We gaan naar binnen, leve de lol. En met een hifive stapten zij op de toegangsdeur van de bar af, een avontuurlijke avond tegemoet. Althans dat dachten ze. Het was al redelijk druk in de bar. Op het moment dat de deur achter hen dicht viel leek het wel of er een signaal geklonken had. Het geroezemoes verstomde en alle gezichten draaiden zich naar de tweeling. "Whauw", klonk het uit menig mond. "Zo wil ik er ook wel twee in mijn bed." "Hé Niels, als twee teveel is, neem ik er wel eentje over." "Je zult ze wel moeten merken want die lijken nu echt als twee druppels water op elkaar." "Ik ga me onmiddellijk aanmelden voor zo'n sandwichbord. Zo wil ik wel reclame lopen tussen hen in."

Marnix deel 6 Een pijnlijk voorval (mm:romantisch, 2973 words) [6/10] Toon alle delen
Auteur: Hans Bernard	Toegevoegd: Sep 17 2011	Kijkers/Lezers: 4389/3401 [77%]	Waardering (deel): 9.50 (2 stemmen)
Het is niet altijd wat je denkt.

Dit is deel 6 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel