ErotischeVerhalen.com: Bekentenissen van Ans door Tenderbull

Hallo mijn naam is Ans en wil langs deze weg een ervaring delen, welke nog steeds in mijn geheugen staat gegrift. De reden daarvoor is dat ik nooit had kunnen denken /dromen dat ik ooit in een dergelijke situatie terecht zou komen en ook het feit dat ik het niet had willen missen. Als ik eerlijk ben mis ik het ook niet, maar dat blijkt wel uit mijn verhaal uiteindelijk denk ik. Nou ik ben dus Ans 52 jaar oud, 1.55 lang, blond, volslank, getrouwd met Wim (58 jaar) en moeder van twee kinderen die al een tijd op zichzelf wonen. Ik ben werkzaam als verpleegkundige op het AMC in Amsterdam. De laatste jaren werk ik op de OK en de intensive-care en medi-care afdeling. De laatste jaren is ons werk er niet eenvoudiger opgeworden. Te veel geld stroomt naar het management en dat gaat ten koste van de zorg of beter de handen aan het bed. Dit heeft met mijn verhaal niet veel te maken, maar heeft mijn werk wel veranderd in die zin dat de werkdruk een stuk hoger is geworden, waardoor het contact met de patient minder is geworden. Ondanks alles vind ik mijn werk nog steeds erg leuk en ook geeft het voldoening. Familie en vrienden maken af en toe op feestjes wel eens grappen /toespellingen op bepaalde facetten van mijn beroep. Ze hebben het idee dat ik als verpleegkundige wel eens spannende /gekke zaken meemaak. Men doelt daarbij op het feit dat ik natuurlijk ook de mannen moet verzorgen/wassen, maar ook de relaties die "zustertjes' aangaan met doctoren. Dat laatste heeft te maken met tv series als ER, Medisch Centrum West en Gray's Anatomie. Ik moet altijd lachen, want die series geven wel een heel overtokken beeld van hetgeen zich op een ziekenhuis afspeeld. Natuurlijk worden met name jonge zustertjes wel eens verliefd op een knappe doctor en komt het voor dat een knappe doctor daar gretig gebruik van maakt, maar dat komt zo nu en dan voor en dat is denk ik niet anders dan relaties op de werkvloer in andere beroepen. Door de werkdruk en de afwisselende diensten die we draaien hebben we veelal helemaal niet de tijd om elkaar als collegae beter te leren kennen. Over het verzorgen /wassen van mannen zeg ik altijd ja natuurlijk komen dagelijks mannen aan me voorbij, maar zo heel af en toe is het op eerste gezicht een leuke man en dan nog is er geen tijd/benul om verder aandacht aan hem te besteden. Mijn man roept dan altijd ja Ans heeft mij toch dus ik maak me geen zorgen hoor. Hij heeft gelijk, het werk is werk en ik draai altijd een strak schema om mijn taken tussen volbrengen. Het is geloof ik 4 maanden geleden toen ik dienst had op intensive-care. Die ochtend nam ik de lijst door en er waren 2 nieuwe patienten bijgekomen. Één man i.v.m. met een hartaanval en een andere man i.v.m. een auto ongeluk. Pakte mijn kar en spullen en begon met het wassen. Op de automatische piloot deed ik mijn werk grondig en geconcentreerd. De meeste patienten, worden in een soort coma gehouden en anderen zijn ver weg door slaapmiddelen danwel pinstillers. Van interactie is ook geen spake en voor mij is het een relatief eenvoudige klus mede gezien het feit dat ze veelal slechts een ziekenhuis hemd dragen. Als laaste deed ik de patient die i.v.m. een auto ongeluk was binnengebracht. Het was een grote donkere man en afgezien van zijn been en arm zag ik verder geen verwondingen. Schoof het laken opzij, pakte een washandje en deed zijn nachthemd omhoog. Als vanzelf waste ik hem, maar het voelde anders dan anders dus keek ik pas echt naar hem. Nu zag ik met mijn ogen wat mijn hand al voelde namelijk een enorme mannelijk geslacht dat zo in slappe toestand als indrukwekkend was. Voor het eerst in mijn leven had ik zoiets van jeetje mijn hemel wat is dit, maar had zoiets van ja Ans je ziet het goed. Ging gewoon verder met mijn dienst, maar die hele dag bleef dat beeld van zijn mannelijkheid in mijn geheugen gegrift staan. Baalde een beetje van mezelf, maar had ook zoiets van ach je hebt straks 3 dagen vrij en je bent ook maar een mens. Vier dagen later had ik dus weer dienst en had nu de midi-care te doen en nam de patientenlijst door. Tot mijn schrik zag ik de naam staan van die man van het ongeluk. Gek eigenlijk, want op zich is het niet vreemd dat hij nog in het ziekenhuis verbleef. Met een onzeker gevoel maakte ik mijn ronde en als laatste besloot ik hem te wassen. Hij was nog slapperig en aan het infuus te zien kreeg hij morfine toegdiend. Schoof het laken opzij en zijn ziekenhuis hemd omhoog. Als een magneet trok zijn mannelijkheid mijn blikken en ik pakte een washandje. Wat me bezielde weet ik niet, maar dit keer paste ik mijn was routine aan. In plaats het washandje over en langs zijn edele delen te laten gaan pakte ik zijn lul. Kon deze nauwelijks vastpakken zo dik was deze en liet deze door het washandje gaan. Tot mijn verbazing voelde ik dat zijn penis tot leven kwam em snel liet ik deze los en waste op mijn vertrouwde wijze verder, terwijl ik keek naar het leven dat onder mijn ogen zichtbaar was. Wederom bleef dit beeld de hele dag

Bekentenissen van Ans (vm:overspel, 5444 words)
Auteur: Tenderbull	Toegevoegd: Aug 01 2010	Kijkers/Lezers: 9086/6136 [68%]	Waardering (verhaal): 8.50 (4 stemmen)
Ans verteld over hoe het gebeurde ............