ErotischeVerhalen.com: Liefde na de dood door MindsEye

Het ongeluk was mijn eigen stomme schuld. Ik zat met mijn hoofd weer bij de buurvrouw waar ik nu al maanden lang van droomde. Aan hoe ze tegen me gelachen had toen we elkaar vanochtend tegenkwamen, en hoe ik had gebloosd en de andere kant op had gekeken. Want als we elkaar tegenkwamen dan klapte ik dicht, maar dat weerhield me er niet van om, in mijn dag- en nachtdromen alles met haar te doen wat maar mogelijk was. Ik fantaseerde over welke kleur ondergoed ze die dag aanhad, hoe haar borsten precies zouden aanvoelen in mijn handen...hoe intiem ze eventueel geschoren was...Stoute dromen over een vrouw waarvan ik slechts enkele weken geleden de naam had gehoord...Angela...."als een engel" Als je dat soort gedachtes hebt over een mooie vrouw, krijg je als man al snel dat het bloed niet meer in je hoofd zit, maar ergens anders. Dat ik de auto van rechts niet zag aankomen, mag geen wonder heten. Het ongeluk gebeurde niet ver van mijn huis af. Ik kan me alleen nog maar een kakofonie van geluid herinneren, een verblinde flits, en een drukkende pijn... En toen stond ik naast het ongeluk. Rechtop, ongedeerd, alleen wat verbaasd. Om me heen hoorde ik de kreten, de snikken, de telefoons de tegelijkertijd 112 belden. En ik zag mezelf. Ik zag er niet al te best uit...behoorlijk in de vernieling zou dichter bij de waarheid zijn. En toen hoorde ik een vrouw naast me zeggen: "Dat overleeft hij nooit." Die zin boorde zich in mijn bewustzijn, want hij werd niet uitgesproken tegen mij, maar tegen iemand naast me. De vrouw leek mij totaal niet te zien. Iemand die riep: "Aan de kant, ik heb EHBO." Hij rende vervolgens dwars door me heen naar het wrak, en begon onverrichter zake aan het portier te rukken. Ik kwam, wonderbaarlijk kalm, tot de conclusie dat ik dood was. Er was geen angst, geen leegte, geen donderende stem die me riep....alleen een drang...Ik had wel eens gehoord dat geesten op aarde gehouden werden door de onvervulde wensen van hun leven. En Angela was mijn onvervulde wens. Ik keerde het ongeluk resoluut de rug toe, en begaf me naar huis. Ik rende, en ik werd nergens meer door tegen gehouden. Letterlijk dwars door de menigte. Tot ik bij mijn eigen appartementen complex kwam. Ik glipte achter een dikke buurman aan door de deur. Onmiddellijk lachte ik mezelf uit. Als ik door mensen heen kon lopen zou een deur ook geen probleem zijn. De liftdeuren waren dat inderdaad niet, maar in mijn haast kwam ik uit in een lege liftkoker. En geloof me, zelfs als je onstoffelijk bent is het geen pretje om een lift op je te krijgen. Maar het wel als resultaat dat ik meteen in de lift stond. Op het knopje drukken was echter een probleem. Ik duwde een paar keer er tegenaan, maar de lift reageerde niet. Ik moest wachten tot iemand dezelfde lift nam, en toen hij twee verdiepingen te hoog indrukte moest ik op goed geluk eruit springen. Ik had geluk (afgezien van het feit dat ik dood was), en wist op de vijfde aan te komen. Ik liep de gang door. En langs mijn eigen appartement. Voor haar deur bleef ik even staan. Mocht ik dit wel doen, mocht ik haar privacy wel schenden? Maar ik twijfelde niet lang, ik wist niet wat er verder zou gebeuren, en beter spijt te hebben van iets wat ik gedaan had, dan van iets wat ik niet gedaan had. Dat gold bij leven, dus ook bij dood. Ik liep haar appartement in. Het was anders ingericht dan ik me had voorgesteld. Lage banken, met zwarte kussens, meubels van licht eikenhout. Het rook er fris en schoon. Ik besteedde echter weinig aandacht aan de inrichting van haar woonkamer. Ik wilde zien waar ze sliep. Ik had haar vaak voorgesteld in een bed, in mooie lingerie, met kaarsjes op de achtergrond, een zacht muziekje.... Haar slaapkamer was donkerder dan haar huiskamer. Het kwam voornamelijk door het grote bed, waar een zwart dekbed met rode rozen op lag. Het was een tweepersoonsbed, hoewel ik nooit iemand anders bij haar had gezien. Er stond ook maar één nachtkastje. Ik ging naast haar bed staan. Ik raakte de zachte stof van haar dekbed aan, en ik meende iets te voelen. Ik hoorde plots de deur open gaan en instinctief schrok ik. Hoe moest ik

Liefde na de dood (vm:science-fiction/fantasie, 2371 words)
Auteur: MindsEye	Toegevoegd: Jan 04 2009	Kijkers/Lezers: 5281/3781 [72%]	Waardering (verhaal): 7.00 (1 stem)
De werkelijke verklaring van de Bijna Dood Ervaring