hoofd menu | straight categorieën | auteurs | top verhalen | nieuwe verhalen | zoek | links | instellingen | opties voor auteurs |
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier! |
Awakenings, deel 9 (mm:romantisch, 3918 words) [9/17] Toon alle delen | |||
Auteur: Rickyboy | Toegevoegd: Aug 15 2008 | Kijkers/Lezers: 4552/3683 [81%] | Waardering (deel): 10.00 (1 stem) |
Het schoolblad met het artikel van Daniel komt uit, Sven reageert woedend. Is hun vriendschap dan nu definitief ten einde?? |
Hoofdstuk 25
Woensdag morgen, bij Sven thuis
Die woensdag stond ik op met een geestelijke kater. Ik voelde me
vanzelfsprekend ontzettend rot vanwege het gebeuren met Daniel, nog
steeds, en ieder uur leek dat gevoel wel groter te worden. Ik voelde me
machteloos, ook omdat ik nog steeds op 2 gedachten hinkte: enerzijds
wilde ik o zo graag op Daan afstappen, hem een hand geven en zeggen
dat ik de hele gang van zaken erg betreur, om het vervolgens als goede
vrienden uit te praten; uiteindelijk - zo dacht ik er tenminste nú over
- had ik die avond in de tennishal misschien wel wat overdreven
gereageerd. Anderzijds voelde ik me nog steeds erg afgewezen door hem,
op een manier die me in mijn beleving toch wel gekwetst had. Ik had me
bloot gegeven (letterlijk en figuurlijk...) en hij had daar afwijzend
op gereageerd, en niet als vriend gehandeld.... Vond ik.
Jezusmina! Wat kan het leven moeilijk zijn! Daniel had me gebeld
afgelopen weekend, en toen had IK afwijzend gereageerd. Ik stelde me
toen niet als vriend op, wetende dat ook híj zich rot voelt. Ik ben nog
steeds boos, en voel me nu eenzamer dan ooit....
We spreken de laatste dagen nauwelijks tot elkaar, alleen het
hoognodige. Eergisteren probeerde ik - tijdens onze wekelijkse
repetitie - zo normaal mogelijk te doen.
De maandagrepetitie ging natuurlijk gewoon door, maar ik ben bang dat
door het gebeuren van laatst de sfeer die maandagavond er bijna al
vanaf het begin voor zorgde dat de aanvankelijk gestarte repetitie
uiteindelijk op een teleurstelling uitliep. Richard, Peter, Djingo en
Aimée voelden natuurlijk de spanning goed aan, maar hielden verder hun
mond.
Om half 10 - drie kwartier eerder dan gebruikelijk - markeerde Aimée
met een droefgeestige en slome roffel op haar drumstel het einde van
deze repetitie. Enkele seconden doodse stilte, die doorbroken werd door
Djingo, met een uiterst valse vertolking op zijn viool van de Dodenmars
van Chopin.
‘Ik denk' vertolkte mijn collega gitarist Peter onze gevoelens, ‘dat we
er voor vanavond maar een punt achter moeten zetten'. In stilte pakten
we onze instrumenten in. Djingo keek beurtelings naar Daan en naar mij.
Ik haalde m'n schouders op en hield m'n mond; ik had zin om heerlijk
uit te huilen. Maar dat deed ik niet. Ik beet op m'n lip en ruimde m'n
muziek op.
Daan was z'n gitaar aan het inpakken en beantwoordde een vraag van Peter
over school. Hij sloot het koffer, stond op en... botste tegen mij op.
Ik voelde letterlijk een soort van elektrische schok. ‘Sorry' zei hij
zacht, ‘keek ff niet uit'. Hij keek me niet aan. ‘Geef niks' mompelde
ik. Ik keek hem niet aan. Ik keek hem niet aan, maar het liefste had ik
hem wél willen aankijken. Het liefste had ik Daniel in m'n armen willen
houden en willen zeggen: het spijt me zo! Ik voelde tranen prikken
achter m'n ogen. WAT ZIJN MENSEN, EN DAN VOORAL 17 JARIGE PUBERTJES
RARE WEZENS!!!!! Soms dan. Waarom volg ik verdomme gewoon m'n hart
niet??? Omdat ik een stijfkop ben.
Ik liet de mensen uit. Djingo als laatste. Hij gaf me een
vriendschappelijke knuffel. ‘Hey makker, waarom leggen jullie dat
ruzietje nou niet gewoon even bij, he. Zo erg kan het toch niet zijn!'.
Je moest eens weten, Djingo..... ‘Bedankt, Djingo, en dat méén ik!
Maar..eh..... het is anders dan je denkt...' Ik kneep m'n lippen stijf
op elkaar. Hij haalde z'n schouders op. ‘Oké man! Ik bemoei me er
verder niet mee, maar sluit alsjeblieft weer vriendschap....'
‘......want dan kunnen we weer gewoon repeteren...' ‘Nee, ik wilde
zeggen: sluit vriendschap, want jullie zijn het meer dan waard elkaars
vrienden te zijn...' Ik trok m'n wenkbrauwen op. ‘Jullie zijn voor
elkaar bestemd....' ‘ He?? Wat bedoel je?' ‘Dat mag jezelf
uitzoeken.....' En zonder nog iets te zeggen stapte Djingo op z'n fiets
en reed de nacht in.
Wat bedoelde hij nu??? Bedoelde Djingo wat ik dacht dat hij bedoelde?
Zou hij, anderen misschien ook, door mijn zorgvuldig opgetrokken façade
kunnen heenkijken? Ik moest voorzichtig zijn.....
Dit is deel 9 van totaal 17 delen. | ||
vorig deel | toon alle delen | volgend deel |
Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal! |
|
Rickyboy heeft 7 verhalen op deze site. Profiel voor Rickyboy, incl. alle verhalen Email: rick.debie@home.nl |
Sex dating | Hete Livecams (NL) | Hot Erotic Stories |