ErotischeVerhalen.com: Vrijgevochten, deel 11 door Lucky Eye [deel 11]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal "Maar waarom op die manier?" "Omdat ze willen proberen ons uiteen te drijven. Ze willen mij zodanig intimideren dat ik me niet meer met jou zal inlaten jongen!" "Dan kennen ze jou nog niet Karl!" "Ik ben ontzettend blij schat dat je me zo enorm goed kent! Inderdaad, ze kennen mij nog niet. Ik laat me niet intimideren!" Nogmaals kuste hij zijn maatje en deze beantwoordde de kus. Een kus op de lippen dit keer die uitliep op een heftige tongzoen. Eentje die zo heet was dat ze - net als eerdere keren - beiden daarna naar adem moesten happen. "Maar morgen zal mijn vader me vast en zeker wel komen ophalen op school voor of na het tentamen." "Ja, dat denk ik ook. Weet het wel zeker. Hun eerste plannetje is mislukt en dus zullen ze zich tevreden stellen met alleen terugbrengen van het 'verloren schaap'. En dan zal ik je komen ophalen. We waren vandaag al voorbereid maar zullen dat morgen nog meer zijn," besloot Karl strijdvaardig. "Kunnen we nu misschien ergens heen gaan want ik heb absoluut geen zin om hier thuis te blijven wachten totdat dat tijdstip aanbreekt." "Doen we jongen! Wil je je nog verkleden?" "Zeker wel! Ik wil iets aantrekken dat jij en ik gisteren samen gekocht hebben." "Oké prima. En dan wat toiletspullen pakken en dan gaan we er lekker tussenuit!" Nog geen kwartier later verlieten ze het huis en liepen ze naar het huis van Peter waar Karls auto geparkeerd stond. De reis voerde via de snelweg naar het Van der Valk Motel bij Arnhem. Meteen na aankomst aten ze om daarna Arnhem in te gaan. Ze bezochten een bioscoop en zagen een flutfilm. In een café dronken ze wat en toen ze terugkwamen op hun kamer was het inmiddels na elven. Toen ze na een uitgebreide douche in bed kropen, had Rinze een stralende glimlach op zijn gezicht. "Waarom glimlach je zo mooi?" wilde Karl weten. "Vanwege alles wat jij me geeft. Vanwege alles wat we samen doen. Dat je zomaar ergens uit kan stappen, ergens heen rijden en dan dit soort leuke dingen doen zoals wij vanavond hebben gedaan, dat vind ik zo ontzettend mooi. Dat geeft zoveel gevoel van ECHT vrij zijn!" "Je bent een schatje Rinze. Zo onbedorven nog. En zo gemakkelijk tevreden te stellen." Karl speelde met zijn vingers over de arm van Rinze. "Ik heb geen zin in seks vanavond hoor. Vind je dat erg?" "Zeker man! Heel erg! Ben je belazerd! Geen seks kan natuurlijk niet hè in zo'n prille relatie als wij hebben. Niet zeiken man, op je buik ik wil op en in je!" Rinze begreep dat Karl hem voor de gek hield maar vond het toch gepast een uitleg te geven. "Niet omdat ik niet van je hou of dat ik niet met een erectie hier naast je lig." Karl controleerde het meteen eventjes. "Maar omdat ik eventjes rust wil. Seks is heel ontspannend hoor maar ik wil even helemaal niets. Begrijp je dat?" "Ja, lieverd. Ik begrijp je helemaal. Ik stak je alleen maar eventjes de gek aan omdat ik daar zo af en toe van hou." "Af en toe?" "Oké jij je zin. Soms wat vaker dan! Nu we toch geen seks gaan hebben, vind je het goed dat ik Oscar even bel. Ben eigenlijk best wel benieuwd hoe het afgelopen is." "Goed idee, Karl. Ik eigenlijk ook wel." Karl koos het nummer van Oscar en al snel werd er opgenomen. "Karl! Maat van me! Laat die wederdienst maar zitten hoor de gunst die ik je vanmiddag verleend heb is allang terugbetaald." "Hoezo?" "Nou we hebben toch gelachen met z'n drieën! Ongelooflijk gewoon! Je maatje stoof hier werkelijk als een wervelwind naar binnen. Weet je trouwens wel zeker dat hij 16 is?" "Dat weet ik zeker Oscar. Ik heb hem gevraagd naar zijn id-kaart en hij wordt dit jaar zelfs al 17. En bovendien moet je uitkijken met roddelen hoor want het joch ligt hier naast me en als je het met hem aan de stok krijgt... berg je dan maar!" "Sorry dude! Wil je niet beledigen of zo hoor maar je bent wel een verrekt kleintje!" "Ja," antwoordde Rinze nadat Karl de telefoon op handsfree had gezet. "Ik kan niet anders dan dat beamen." "De laatste uit een groot gezin of zo?" Oscar lachte om zijn eigen grap. "Dat nog niet eens. De enige!" "Ow... maar oké je stoof dus hier naar boven, deed precies wat er afgesproken was. Ik met een van het personeel meteen naar de deur. We deden alsof we met die dozen aan het schuiven waren en toen dus een van die kerels naar binnen wilde, kon dat dus even niet hè! Hij boos en schreeuwen. De andere verkoper was ondertussen al achter jou aangerend om de deur achter jou op slot te doen en de gang weer vol te schuiven met de dozen die daar nog stonden." "Heb ze gezien inderdaad." "Toen de man eindelijk naar binnen kon, kwam het mooiste. Hij liep gehaast langs de dozen en op dat moment tikte ik de stapels om. Kun je je voorstellen wat er gebeurde?" Karl noch Rinze kwam eraan toe om zijn fantasie te vertellen want Oscar ratelde meteen door. "Alles viel dus om hè en boven op die gast. Hij ging tegen de grond, kreeg alles over zich heen en toen moesten wij hem wel helpen natuurlijk. Heel gedienstig maar er wel voor zorgend dat het opstaan niet al te gemakkelijk ging. Wel twee keer ging hij weer tegen de vlakte. Ohhhh man! Wat een lol hebben we gehad. Toen hij eindelijk weer in de benen was, sommeerde hij de ander die nog buiten stond om de badhuiswal op te gaan maar toen waren jullie al lang en breed weg. De kerel die bij ons in de winkel terugkwam controleerde echt alles. Wilde weten of we een achteruitgang hadden. Ja, die hadden we. We lieten hem het gangetje zien die inmiddels weer vol stond met dozen. Hij ze aan de kant gezet en toen kwam hij dus bij de afgesloten deur. Vroeg hij mij wie er een sleutel van de deur had. Ik liegen alsof het gedrukt stond dat ik de enige was met een sleutel daarvan en hem die laten zien. Toen wilde hij weten waar de branduitgang was. Hem ook die laten zien en hem laten controleren dat de verzegeling er nog op zat. De tweede kwam terug en zei dat hij niets bijzonders had opgemerkt. Daarna hebben ze samen, omdat ik zei dat ik er geen enkel bezwaar tegen had, het hele pand met alle drie de verdiepingen doorzocht op jouw aanwezigheid. Een aanwezigheid die we trouwens meteen al hadden ontkend. Niemand was voor die gast de winkel binnengekomen. Kon toch tenslotte ook niet want we waren met die dozen aan het sjouwen. Ohhh man echt ik piste zowat in m'n broek van het lachen en die twee anderen al net zo. Dus... een wederdienst is niet nodig Karl. Als je nog eens zoiets weet dan houd ik me aanbevolen." Oscar viel eventjes stil. "Alles verder goed gegaan?" "Ja hoor Oscar," reageerde Karl. "Alles ging verder prima. Geen problemen meer gehad. Hartstikke bedankt voor je hulp." "Niets te danken Karl. Daar heb je vrienden voor toch?" "Dat weet ik Oscar. Maar toch is het goed om te laten blijken dat we je dankbaar zijn en het niet als iets vanzelfsprekends zien." "Ach man, hou op. Zoals ik al zei. Het lachen en de lol daarna was een ruimschootse betaling." "Oké Oscar. We gaan hier maffen." "Jaja. Jij en die jongen zeker. Ahum!" "Zeg Oscar!!!" "Ik weet wanneer ik mijn mond moet houden Karl. Tot ziens!" en hij verbrak de verbinding. Lachend keken Karl en Rinze elkaar aan. "ADHD?" vroeg Rinze. "Je zou het haast zeggen. Nee, geloof niet dat hij ADHD heeft maar als hij één keer zijn mond open heeft, krijgt hij hem haast niet meer dicht. Maar verder is het een prima kerel." "Ook homo?" "Yep. Ik heb nou eenmaal veel vrienden die homo zijn. Vind je dat erg?" "Tuurlijk niet man!" "Heb ook wel hetero vrienden hoor maar de meerderheid is toch echt van ons soort." Karl draaide zich op zijn rug en Rinze volgde hem. "Lekker slapen, Rinze." "Jij ook Karl." En daarmee viel de stilte in. De nacht gaf rust en verkwikking en toen ze beiden de volgende ochtend zo tegen negen uur wakker werden, voelden ze zich heerlijk ontspannen. Maar toen was het toch wel ineens stressen want het ontbijtbuffet was maar open tot 09.30 uur. Snel iets aangeschoten en zo aan het ontbijt. Ze stapelden hun borden goed vol omdat ze wisten dat om halftien alles weggeruimd zou worden en lieten het zich goed smaken. Een klein uurtje later pas waren ze verzadigd. Toen terug naar de kamer om zich te wassen. Karl mocht zich vandaag voor het eerst sinds een paar dagen weer scheren van Rinze maar in de haast waarmee ze gisteren hun spullen hadden gepakt, was hij zijn scheerspullen vergeten. Dus nog maar eventjes wat langer laten groeien die baard. Rinze vond het niet echt erg en liet zich in elk geval er niet van weerhouden hem uitgebreid te kussen nadat ze hun tanden hadden gepoetst. Een heerlijk lange zoen die een eeuwigheid leek te duren. Een lome zoen. Niet heftig zoals ze vaker gedaan hadden maar heerlijk rustig aan. En die ene werd gevolgd door nog heel veel zoenen meer. Ze verlieten hun kamer tegen halftwaalf en leverden de sleutel in bij de balie. Karl betaalde met zijn creditcard en daarna reden ze terug naar huis. Het onvermijdelijke dat er zat aan te komen, drukte heel duidelijk zijn stempel op de sfeer. Beiden waren ze in zichzelf gekeerd en maar heel af en toe wisselden ze een blik of een aanraking uit. Bij thuiskomst was er eventjes een opleving in de stemming maar die zakte al snel weer toen ze zagen hoe laat het al was. "Shit, het is al bijna één uur en ik moet om halftwee opschool zijn! Ik kom nooit op tijd!" verzuchtte Rinze. "Dan breng ik je." "Maar dan..." "We nemen de auto van Peter. Jij gaat opnieuw achterin en ik rijd naar de parkeerplaats van de Hogeschool Windesheim. Dan kun je het laatste stukje lopen en doen alsof je van het station komt. Oké?" Rinze vond het een goed idee. Toen ze op de parkeerplaats stopten had Rinze nog 15 minuten om op tijd op school te zijn. In de auto namen ze afscheid. "Alles komt goed Rinze," sprak Karl zijn vriendje moed in. "En als het eerst er even op lijkt dat alles fout gaat, weet dan dat het uiteindelijk toch goed zal komen. Dat wij zullen winnen!" "Ja, ik weet het Karl. Ik ben voorbereid op alles en ik zal me zo rustig mogelijk houden. Ik zal me niet laten uitdagen tot het doen van stomme dingen, tenminste daar zal ik mijn uiterste best voor doen." Een korte kus volgde en Rinze stapte uit. Karl bleef even wachten tot de jongen uit het gezicht verdwenen was en verliet toen ook de auto. Hij moest zeker weten wat er zou gaan gebeuren. In onzekerheid blijven zitten zoals hij gistermiddag had gedaan, kon hij niet een tweede keer verdragen. Bij school aangekomen had Rinze meteen de parkeerplaats rondgekeken of hij de witte bestelbus van zijn vader ergens kon zien. Nergens kon hij hem echter bespeuren. Zouden ze hem dan toch niet komen halen? Natuurlijk waren er ook weer zijn klasgenoten die hem bestookten met vragen. Simon gedroeg zich als een ware leider en wist iedereen te verdrijven en Rinze voor zich alleen te houden. "Alles goed?" vroeg hij op oprecht bezorgde toon. "Ja." "Zo zie je er niet uit Rinze. Je ziet eruit alsof je elk moment van je stokje kan gaan." "De spanning Simon. Dat is het enige." "Als ik iets kan doen om je te helpen, dan moet je het me zeggen oké?" "Goed van je gemeend Simon maar het is echt het beste als jullie zo weinig mogelijk weten. Ik weet dat jullie er alleen maar gedonder mee zullen krijgen." "Een beetje gedonder is zo af en toe best interessant Rinze. Ik hou me aan m'n woord!" De bel ging en de leerlingen van de vierde liepen naar binnen. Rinze handelde op precies dezelfde wijze als gisteren. Hij bekeek de vragen uitvoerig, bepaalde welke hij zou gaan beantwoorden en begon te werken. Dit keer had hij een uur nodig en was hij niet de eerste die vertrok. Toen hij het lokaal verliet, stond meneer Van Dalen hem op te wachten zo bleek. "Ahh, Van der Weide! De adjunct-directeur heeft gevraagd of ik jou even naar hem toe wilde brengen." "Maar ik moet weg," probeerde Rinze er onderuit te komen. "Ik heb een afspraak." "Dat kan vast wel even wachten, Van der Weide. Zo lang zal het vast niet duren." De hand van meneer Van Dalen rustte al op zijn schouder en Rinze begreep dat er geen ontkomen aan was. Karl was in de richting van Rinze's school gelopen en had daar ergens onopvallend wat rondgehangen. Toen het hem te lang duurde en hij bang werd dat zijn aanwezigheid wellicht zou opvallen en dan meer schade dan goed zou gaan doen, was hij weggelopen en had hij een rondje om de campus gelopen. Doodzenuwachtig werd hij hiervan maar hij wist 100% zeker dat hij dat thuis ook geweest zou zijn. Nu had hij toch nog enigszins het gevoel dat hij dichtbij Rinze was en hem van deze korte afstand iets zou kunnen ondersteunen. Nog maar een rondje lopen dan! Meneer Van Dalen leidde Rinze naar het kantoor van de adjunct op de derde verdieping van het gebouw. Hij klopte netjes aan en toen het bars klonk 'binnen' had hij de deur geopend en had hij Rinze voor laten gaan. 'De jongeheer Van der Weide meneer,' had hij gezegd. Bij het binnenkomen van het kantoor had Rinze meneer Terpstra achter zijn bureau zien zitten en ook de twee bezoekers voor hem. Hoewel hij alleen maar hun ruggen kon zien, had hij hen meteen herkend: zijn vader en ds. Jager. Z'n vader kon dit dus niet alleen af, zo bleek. Meneer Terpstra had zijn collega bedankt en Rinze gezegd te gaan zitten. De jongen nam plaats in de stoel aan de zijkant van het bureau en paste ervoor zijn vader of de dominee aan te kijken. Hij vestigde zijn blik op de adjunct-directeur en daarbij ook zijn hoop. Hij kende de adjunct en afdelingsleider als een man die graag mocht discussiëren en daarom had Rinze toch nog enige hoop. Maar... Rinze begon toch te twijfelen. Terpstra had een rood aangelopen gezicht en was duidelijk niet op zijn gemak in zijn eigen domein. "Je vader en ds. Jager hebben me verteld dat er bij jou wat problemen zijn op dit moment," zo begon hij. "De gerezen problemen zijn niet onoverkomelijk, meneer Terpstra," antwoordde Rinze met een glimlach. Terpstra glimlachte terug. "Misschien... misschien moet je me maar eens vertellen wat er aan de hand is dan," sprak hij terwijl zijn blik tussen Rinze en de anderen heen en weer schoot. Ja! Op deze opening had Rinze gehoopt. "Dank u, meneer," haastte Rinze zich te zeggen maar de hoop die hij had gehad bleek ijdel te zijn. Dominee Jager schoot overeind uit zijn stoel. "Meneer Terpstra mag ik u heel even herinneren aan het gesprekje dat wij zo-even met z'n drieën hebben gehad?" Het rood op Terpstra's gezicht werd aangevuld met zweet dat op zijn voorhoofd begon te parelen en toen wist Rinze dat hij niet de gelegenheid zou krijgen om zijn verhaal te doen en al helemaal niet hoefde te rekenen op steun van de kant van de adjunct. Op de een of andere manier had ds. Jager de man in de tang. Met stamelende stem begon meneer Terpstra te spreken. Het gesprek dat hij had gevoerd met Rinze's vader en de dominee had hem doen besluiten dat Rinze de komende tijd thuis kon blijven. Dat wat er in de klas besproken was en het huiswerk zou hem aangereikt worden door een klas- en dorpsgenoot. Rinze voerde nog aan dat hij dan wel heel veel praktijklessen van natuur- en scheikunde zou missen maar ook dat bleek geen steekhoudend argument te zijn en werd terzijde gelegd. 'Zoveel zijn dat er na de tentamens niet meer Rinze. Die kun je allemaal later nog wel inhalen,' had Terpstra gezegd. Rinze begreep dat praten geen enkele zin meer had en besloot zijn mond te houden. Beter kon hij zich erop richten om zich niet te laten provoceren. Hij ademde rustig in en keek wat de adem deed in zijn lichaam terwijl Terpstra tegen hem aan bleef praten. Eenmaal echter nog gaf hij een vinnig antwoord en dat was toen Terpstra vroeg of hij akkoord was met de gang van zaken: "Heb ik een keus meneer!" Daarmee stond Rinze op uit zijn stoel en liep naar de deur waar hij wachtte tot zijn vader en de dominee Terpstra de hand hadden geschud. Tussen zijn twee begeleiders in liep hij de trappen af naar beneden en de voordeur uit. Tot Rinze's verbazing zag hij nog steeds nergens de bestelbus van zijn vader. Geen wonder dat hij hem niet had gezien toen hij op school aangekomen was: ze waren met de auto van Jager gekomen! Karl had al vijf rondjes gelopen en toen hij de zesde bijna erop had zitten en de voordeur van Rinze's school weer in zicht had, zag hij drie personen uit de deur komen. Natuurlijk herkende hij Rinze - die in het midden liep - als eerste. De man ernaast moest zijn vader zijn gezien de beschrijving van de grootte van de man die Rinze hem had gegeven. Maar wie was dan die derde. Toen hij iets dichterbij was, werd ook dat hem duidelijk. De zwarte hoed, de lange zwarte - voor de tijd van het jaar veel te warme - jas, het krijtstreepje in zijn keurig nette pantalon allemaal kenmerken van een dominee van erg behoudende huize. Oké, hij wist genoeg en liep gestaag door. Weg van Rinze's school in de richting van de Hogeschool waar de auto op hem wachtte. Wordt vervolgd... Grote dank ben ik verschuldigd aan EP die als mijn editor me op heel veel fouten, kleine en grote, heeft geattendeerd en me daarnaast goede vondsten heeft aangedragen. Daarnaast is de titel van dit verhaal van zijn hand. EP, bedankt! Reacties zijn welkom op: lucky_eye2@yahoo.co.uk © Lucky-Eye, september 2007 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de houder van het auteursrecht.

Vrijgevochten, deel 11 (mm:overige, 3650 words) [11/20] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Nov 03 2007	Kijkers/Lezers: 5733/4804 [84%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
vervolg

Dit is deel 11 van totaal 20 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel