ErotischeVerhalen.com: De start. Deel 1. door Tiger [deel 1]

Dit project heb ik ‘De start' genoemd. Het zal bestaan uit korte tekstfragmenten, die gedurende een langere periode hier zullen verschijnen. Hoewel het niet de bedoeling is dat de lijn meteen volkomen duidelijk is, moet er aan het eind een beeld ontstaan zijn, waarover het verhaal ging. Ik hoop dat jullie mee willen gaan in dit avontuur en me willen laten weten wat jullie ervan vonden. De start. Ik had hem al langere tijd niet meer gesproken, geschreven of gezien. Diep in mijn herinnering tastend, vroeg ik me af of ik hem überhaupt ooit werkelijk gesproken had. Onze ontmoetingen bestonden vaak uit vaag gepeins, flarden van onaffe zinnen, die de toehoorder moest interpreteren of aanvullen. Hij was slechts enkele jaren ouder. Toch was ik de trage boekhouder van onze ontmoetingen. Zijn levendige en kinderlijke fantasie steeg torenhoog boven mij uit. Soms benijdde ik hem hierom. Japie was een lange magere man. Diepliggende helblauwe ogen met een eeuwige glimlach op zijn zuinige mond. Wanneer hij veerkrachtig aan kwam lopen, moest ik meestal lachen. Zijn haar zat alsof hij uren werk had gehad om ze zo verstrooid mogelijk te laten lijken. Zijn zware en zwarte baard van gisteren voltooide dit beeld. Een knappe man om te zien. We hadden het nooit over onze verliefdheden. Ik wist dat wanneer hij weer lange tijd uit het zicht verdwenen was, hij een amoureuze affaire moest hebben met een bevallige dame. Want hij was hetero. En ik homo. Wanneer we samen waren, waren we een komisch duo. Gewild in de alternatieve kroegen van de stad. Gewild om onze humor, om onze scherpe uitspraken en om onze charmes, want daarin leken we op elkaar. We hadden broers kunnen zijn, ware het niet dat we uiterlijk absoluut niets gemeen hadden. Waarom ik juist nu aan hem moest denken, kon ik niet boven water krijgen. Er zat geen regelmaat in onze ontmoetingen. We kwamen elkaar tegen of hij maakte als eerste het contact voor een nieuwe afspraak. Meestentijds maakte ik me geen zorgen om hem. Maar nu bekroop me een onprettig gevoel. Ik besloot om naar ons stamkroegje te gaan. Ik wilde weten hoe het met hem ging. Het was tegen elven toen ik het café binnenkwam. Er zaten veel bekende gezichten, maar Japie kon ik niet ontdekken. Het was een stralende laatzomerse dag geweest. Een zwoele zomeravond was hier op zijn plaats. Ik liep naar de bar. Bestelde een Belgisch bier en vroeg aan een gemeenschappelijke kennis of hij hem de laatste tijd had gesproken. Neen, was het antwoord. Met mijn glas in de hand liep ik naar het terras om daar plaats te nemen in de schaduw van de nacht. Ik had geen zin om zonder hem midden in de spotlights te staan. Ik staarde door de mensen die voorbij wandelden. Het donker uit en het donker in. Een man vroeg of hij naast me mocht zitten. Ik knikte. De rook van mijn sigaret maskeerde mijn gezicht. De man had een vermoeid gezicht. Zijn glas was half gevuld. Ik was hier toch, waarom niet een praatje gemaakt? De sonore stem van mijn tafelgenoot galmde in mijn oren als een oude bariton. Hij vertelde me dat hij de moeilijke taak op zich genomen had voor een vriend iemand te zoeken. Ik vroeg van alles aan hem of hij in de stad woonde, hoe hij dacht deze taak tot een goed eind te brengen en uiteindelijk wat de naam van zijn vriend was. Die wilde hij niet zeggen. Dat was onderdeel van zijn opdracht. Hij zou direct weten wanneer hij de juiste persoon voor zich had. Pas heel langzaam drong het tot mij door dat de opdrachtgever wel eens Japie zou kunnen zijn. Ik hield me van de domme. Verzon vragen om hem om de tuin te leiden en zo de werkelijk persoon te ontdekken die hem had gestuurd. Het was sluitingstijd en ik betaalde mijn schulden. Ik wilde afscheid van de man nemen, maar hij was al weg. Met mijn Macintosh over mijn arm, slofte ik naar huis. Een laatste sigaret in mijn voetspoor achter latend. De volgende ochtend staan de luiken van het slaapkamerraam open. De zon komt aan de andere kant van het huis op. Ik kijk over de glooiende wijnvelden van Zuid Frankrijk. Het is al een ondraaglijke temperatuur. In de verte zie ik de gebogen ruggen van de landarbeiders. Wat ben ik toch een gelukkig mens. Door mijn werk heb ik dit huisje in dit pittoreske dorp kunnen kopen. En enkele malen per jaar verblijf ik hier een paar weken. Ik heb Japie hier een keer mee naar toe genomen. In het begin was hij verrukt over de omgeving en de mensen, zijn Frans is

De start. Deel 1. (mm:overige, 1375 words) [1/5] Toon alle delen
Auteur: Tiger	Update: Sep 27 2006	Kijkers/Lezers: 7002/4410 [63%]	Waardering (deel): 1.00 (1 stem)
Een man ontdekt dat zijn beste vriend spoorloos verdwenen is en zijn gedachten gaan terug naar de herinneringen aan hem.

Dit is deel 1 van totaal 5 delen.
	toon alle delen	volgend deel