ErotischeVerhalen.com: Lief, romantisch en bijzonder door SPIRIT [deel 1]

In de kano op het kanaal probeer ik tegen de wind in de golven te verslaan. De lucht is gelukkig redelijk helder. Moeizaam peddel ik meter voor meter richting de woonboot. Nee, weet je wat? Ik ga gewoon even aan wal. Bij een of andere zandfabriek (of zoiets) probeer ik succesvol de kano vast te maken en loop de kant op. Ik merk dat mijn tepels stijf staan van al die spanning en die spetters van het water. Nouja, er is toch niemand die het ziet. Voorlopig vind ik het hier wel even prima. Mijn armen staan op het punt te begeven, mijn benen daarentegen willen GRAAG eventjes eropuit. Ik hoor iemand ademen denk ik. Het zal wel niets zijn. Een beetje rebels probeer ik het terrein op te komen, blijkbaar hebben ze dat lage hek niet echt slim gemaakt, maargoed, wie komt er dan ook vanaf het water? Weer denk ik iemand te horen. Nu wordt ik toch nieuwschierig. Bij al die zand- en grindbulten lijkt er verder niemand te zijn. Of toch? Ik hoor weer iemand ademen, vrij zwaar zelfs. Eventjes schieten gedachten als verkrachting en moord door mijn hoofd. Toch denk ik dat ik even ga kijken, ja. Iets verder zie ik opeens een witte schoen. Ik gok dat het een damesgimp is of zo. Schoenen hebben een eigenaar, of een eigenaares in dit geval. Het is in iedergeval eigenaardig. Ik loop zachtjes verder, want je weet maar nooit of er wel een moord gepleegd is en dat de moordenaar nog aanwezig is of zoiets. Bij de schoen aangekomen zie ik een naakt been liggen, gelukkig beweegt het en zit er een lichaam aan vast. Heel voorzichtig kijk ik en zie dat een meisje helemaal naakt zichzelf zit te strelen. Vreemd, ze lijkt helemaal niet wild. Het ziet er eerder romantisch uit. Heel zachtjes, voorzichtig en rustig streelt ze haar eigen lichaam. Durf ik naar haar toe te lopen? Nee, ik ben té bang dat ze schrikt. Heel zachtjes zie ik 1 van haar handen naar haar vagina gaan en heel zachtjes over haar lipjes strelen. Doordat ik iets naar voren leun val ik bijna doordat de grindsteentjes onder mijn voeten weg beginnen te glijden. Ik kijk even snel naar mijn voeten, bijna kwaad op ze. Als ik weer omhoog kijk zie ik dat ze toch sneller is gegaan dan ik had gedacht, ze beweeg met haar hand ritmisch tussen haar benen. Als ik dat zelf zo zou doen zou ik me aan het vingeren zijn. Ik merk trouwens dat ik zelf ook wel vochtig begin te worden. Maar ik vind het nog steeds jammer haar te storen. Ik besluit weg te lopen, dus ik draai me zachtjes om en zet mijn eerste stap... Op dat moment besluit het grind om onder mijn voeten weg te vallen en mij mee te nemen. Ik val dan ook heel leuk met mijn neus in de grind en probeer mezelf op te vangen met mijn handen. Ik haal mijn handen open, schreeuw zo zachtjes mogenlijk "AU!". Het gaat mis. Ze hoorde me en kijkt nu heel schuchter langs de berg en ziet mij liggen. Wat nu? Mijn handen doen nog pijn, ik kijk naar hoe kleine schaafwondjes, niet bloedens maar wel schrijnend, mijn handpalmen tekenen. Voordat ik het doorheb staat ze naast me. GODVER helemaal vergeten. "Ehm..." stamel ik. "Ik wilde je niet st..." ze legt haar vinger zachtjes op mijn lippen. Zonder een woord te zeggen pakt ze mijn handen en kust ze zachtjes. Het voelt zo teder dat ik niets meer durf te zeggen. Ze kijkt me aan met zachte blauwe ogen en geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Ik moet bijna lachen zo. Ik stoor haar gigantisch, tenminste dat gevoel heb ik. En zei troost me omdat ik gevallen ben. Heel zachtjes wil ik haad omhelzen om haar te bedanken, ook omdat ik nog steeds niets durf te zeggen. Ze wijst de omhelzing af maar pakt mijn handen wel. Heel zachtjes legt ze mijn linker hand op haar hart. Ik sta verstijfd van angst. Niet dat ik nog nooit iemand anders heb aangeraakt. Ik heb zelfs een beetje ervaring met jongens. Maar een meisje, borsten, haar hart. Het voelt zo intiem dat ik mijn hand wil weghalen. Maar ik durf niet, ik durf niet te bewegen zo. Daarna legt ze mijn andere hand op haar buik. Heel zachtjes durf ik mijn handen te bewegen. Het voelt fantastisch. Ik beweeg maar zo weinig maar ik voel zo veel. Ik weet niet meer wat te zeggen. Heel zachtjes leg ik allebei de handen op haar borsten. Ze laat het toe. Ik begin me heel zacht en romantisch te voelen. Zelfs opgewonden. Ik weet niet zo goed hoe ik ermee om moet gaan. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Ik merk hoe ze zachtjes mijn kleren uittrekt. Niet als de jongens die ik gekend heb, als wildemannen die mijn slipje inwillen. Maar als een tedere vogel die over mij heen vliegt. Zo sta ik even later naast haar, ook naakt. Ze heeft mijn huid nog niet eens aangeraakt. Heel voorzichtig legt ze nu ook haar hand op mijn hart. Ik voel hoe haar hand een warme gloed door me heen laat stromen.

Lief, romantisch en bijzonder (vv:romantisch, 1578 words) [1/4] Toon alle delen
Auteur: SPIRIT	Update: May 09 2001	Kijkers/Lezers: 20051/11764 [59%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Een verhaal over 2 meisjes, romantiek en een beetje ongekende liefde. Niets is moeilijker dan het beschrijven van een ongekend gevoel.

Dit is deel 1 van totaal 4 delen.
	toon alle delen	volgend deel