ErotischeVerhalen.com: Een keurige mevrouw door Demon & Co.

Een keurige mevrouw. Een keurige mevrouw doet het zoals het hoort, toch? Reacties zijn altijd welkom. Een stem, een berichtje of zelfs een e-mail. Zolang het maar wel een positieve reactie is, want anders...de zweep ligt al klaar... Maar eerst: veel plezier. Demon Ik snap mezelf niet. En tegelijk ook weer wel. Zo direct komt Zij me halen. Voor een weekend met alleen ons tweetjes. Ik weet al wat voor een weekend het zal worden. En al bij een vage gedachte aan de komende dagen loopt het geil me langs de benen. De spullen liggen klaar, naakt zit ik voor de pc om een laatste paar regels te typen. Straks komt Zij, namelijk. Ik weet al wat ik zal worden, eigenlijk heimelijk nu al ben. Een slet. Een hoer, een slavin. Voor Haar. Ik snap mezelf niet, weet je. Hoe kan een keurige vrouw, netjes getrouwd en goed opgevoed, zich zo laten kennen? Zich zo laten gaan? En tegelijk snap ik mezelf wel. Ik heb het nodig. Ik voel me pas compleet mezelf als ik af en toe juist dat ben, juist dat doe wat mijn opvoeding afkeurt. Ik ga mezelf straks overgeven aan een ander dan mijn eigen man. Mezelf slet en hoer laten noemen. Mezelf onderwerpen. Aan een andere vrouw die vijftien jaar jonger is dan ik. Mijn leven ging volgens het boekje. Op school leerde ik mijn man kennen. Toen nog slechts als die leuke jongen op zijn stoere brommer. We kwamen elkaar weer tegen op de universiteit. En zodra we afgestudeerd waren, zochten we een huisje. Trouwen, dat was natuurlijk een must. Ik was pas 24. Maar zo vol van Charles dat het me niet kon schelen dat vriendinnen me een stommeling noemden. Er was nog zoveel te ontdekken, zeiden die. Maar een keurig meisje wilde niets ontdekken. Die wilde trouwen en kinderen. En tussendoor een carrière. Totdat ik onvermijdelijk zwanger werd. Trots natuurlijk. Pas 25 en nu al aan mijn plicht voldaan. Het zou een zoon worden, dat wist ik gewoon. En daarna moest er nog een tweede komen. Eventueel een derde. Charles maakte promotie, ik stopte met werken. Alles ging volgens het boekje. Tot de miskraam. Twee maanden zwanger en volledig klaar voor mijn toekomst als huismoeder en echtgenote. Ineens was dat over. Voorbij. En volgens de dokter was dat voorgoed. Toen begonnen de problemen. Al waren ze nog niet zichtbaar. Ik wilde het toch proberen, ondanks de grote kans dat het weer mis zou gaan. Misschien zelfs ook mis voor mij. Maar ik moest wel. Een vrouw moet trouwen. Een vrouw moet kinderen krijgen. Dat hoort zo. Dat is je plicht. Charles wilde er niet aan. "Te gevaarlijk voor jou, liefje. Geen denken aan." En als plichtsgetrouwe echtgenote legde ik me bij zijn beslissing neer. Ik nam mijn carrière weer op, probeerde mijn stil verlangen en mijn verdriet te onderdrukken met werk, meer werk en nog meer werk. De verwijdering werd langzaamaan steeds duidelijker. We hadden allebei een carrière, geen kind of huisdier en slechts weinig gezamenlijke vrienden. Steeds minder tijd voor elkaar. Toen Charles weer een promotie maakte, barstte de bom. "Nog een promotie? En eerst drie maanden naar het hoofdkantoor in Engeland? En ik dan? Ik kan niet weg hier." "Die drie maanden zijn zo om, liefje." "En daarna? We zien elkaar al haast nooit meer." "Wat wil je dan? We hebben allebei ons werk, schat. En met deze promotie krijg ik eindelijk de kans om echt door te stoten." "Leuk voor jou, maar ondertussen zit ik hier 's avonds in mijn eentje op de bank. Ik heb ook behoeftes hoor." "Oh gaan we weer over de seks ruziën, Rachel? Je weet wat de dokter heeft gezegd. Te gevaarlijk." "Dat betekent niet dat je niet meer met me kan vrijen, Charles. Ik mis dat gewoon." "We zijn allebei gewoon te moe om 's avonds nog iets te doen. En in het weekend..." "Ja hoor, het weekend weer. Ik kan dat niet Charles. Niet gepland op vaste tijden. Het moet romantisch zijn." "Want dat hoort zo, toch liefje?" Daarmee snoerde hij me de mond. Hij had gelijk, voor mij hoorde seks spontaan en romantisch te zijn. Net als vroeger, net als in die romantische films. Maar hem gelijk geven? Nooit. Ik ben vrouw. Dus stampvoette ik en morde ik en mokte dat het een lieve lust was. Maar het hielp niet. Mijn dertigste verjaardag was een ramp. Vriendinnen van vroeger kwamen op bezoek, liefdevol opgespoord door Charles. Twee waren een stel geworden. Lesbiennes! Gatver, onnatuurlijk! Mocht niet, hoorde niet. Een derde droeg een vreemde ketting om haar nek. En dat was weer een schok. Alsof het heel normaal was, vertelde ze dat ze een slavin was.

Een keurige mevrouw (vv:dominantie, 4861 words)
Auteur: Demon & Co.	Toegevoegd: Oct 09 2003	Kijkers/Lezers: 12585/8946 [71%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Een keurige mevrouw doet het zoals het hoort, toch?