ErotischeVerhalen.com: Treinreis door Lucifer deVille

Zoals gebruikelijk weer de oproep om te reageren. Met een stem, een berichtje of een e-mail. Laat me maar weten wat jullie, de geachte Lezers (m/v) hiervan vinden. Veel plezier, Lucifer Treinreis Een klein station, halverwege de avond. Langs het perron wachtte een internationale trein ergens op. De coupes waren bijna leeg, slechts een enkele reiziger die verveeld uit het raam staarde of diep weggedoken zat in een boek. Een paar laatste zonnestralen weerkaatsten op de glimmende huid van het stalen monster. Af en toe weerklonk een zucht uit het mechaniek, af en toe blies een rookwolkje langs de rails. Binnen in de laatste coupe zat een jonge vrouw. Heel alleen, en verdiept in een boek op haar schoot. Ze keek niet op toen de schuifdeur open gleed en een man binnenstapte. Ze keek wel even op toen hij met een zucht tegenover haar op de bank plofte. 'Verdomme, heel de coupe vrij en hij moet uitgerekend hier zitten' Verstoord keek ze hem aan en schrok. Vriendelijk blauwe ogen keken haar aan. Ze voelde ineens dat ze hem kende, al had ze hem nooit ontmoet. Ze wist niet waarom, maar ze voelde zich vertrouwd, veilig bij hem. Maar tegelijk maakte hij haar nerveus, voelde ze zich onrustig en verlangend naar iets. Ze las verder, maar met haar gedachten bij de vreemde man tegenover haar. De man keek naar de jonge vrouw. Goedkeurend knikte hij toen zijn blik over haar gestalte ging. Nette pumps, rokje, blouse met jasje. Een zakelijk pakje. Die haar ronde vormen eerder goed deed uitkomen dan verhullen. Haar blonde haren netjes achterover gekamd en mooie ogen. Vooral die ogen vielen hem op. Ze keken nieuwsgierig, vol interesse in de wereld om haar heen en toch ook met een air van afstand. Hij keek hoe ze deed alsof ze las, glimlachte toen ze even snel haar blik omhoog liet glijden langs zijn benen, naar zijn gezicht. Hij glimlachte en knikte vriendelijk. Plots zette de trein zich in beweging. Met dreunende wielen en dikke wolken rook snelde hij steeds sneller het stationnetje uit. Uit de luidspreker klonk onverstaanbaar gekraak. De man pakte een tas op en haalde daar een laptop uit. Naast de hypnotiserende cadans van de wielen klonk alleen het geklik van het toetsenbord, het omslaan van een bladzijde. De trein reed door de invallende duisternis. Een uur lang gebeurde er niets, slechts de conducteur die even de kaartjes controleerde. De rust en stilte werkten slaapverwekkend. De man zag hoe de jonge vrouw langzaam knikkebollend in slaap viel. Zelf bleef hij klaarwakker. In gedachten en druk tikkend op zijn laptop. Piepende remmen, knarsende wielen. De trein remde hard af. Een toeter weerklonk en de vrouw viel van haar bank op de man tegenover haar. Een hand landde per ongeluk tussen zijn benen, ze keek hem aan en voelde hoe hij een stijve kreeg. Ze werd rood. Hij hield een hand tegen haar borst en merkte dat haar tepel hard werd. Ze trokken zich terug op hun plaatsen, zij rood en met neergeslagen ogen, hij met een schalkse knipoog. De jonge vrouw stond op en wilde weglopen. Hij hield haar tegen met een hand, nonchalant op haar onderarm. "Mijn naam is Luc, Luc deVille." Ze knikte. Voelde hoe de haartjes op haar arm overeind sprongen. "Ik ben Petra. En mag ik even?" Luc knikte en ze liep weg. Even later keerde ze terug, nog steeds een beetje ongemakkelijk zette ze zich op de bank en keek naar hem. Luc pakte haar hand, in een vriendschappelijk gebaar. "We zullen hier ruim een uur stilstaan." Petra keek naar haar hand in zijn vuist. Ergens besefte ze dat het vreemd was. Dat het niet hoorde. Maar het was tegelijk zo vertrouwd, zo prettig. Ze trok haar hand niet terug. Ze keek in zijn gezicht, zag hoe hij glimlachte, hoe de fijne rimpeltjes om zijn ogen samentrokken en zo een beeld schiepen van vriendelijkheid. "Waar moet je naartoe?" Zijn vraag was als een cliché, maar ze begreep wat hij bedoelde. "Naar huis, naar mijn vriend." Een slagboom, om haar tollende gedachten even rust te gunnen. Ze wilde met deze vreemdeling vrijen, ze wilde zich laten nemen op de bank: vol vuur, vol passie en ongeremd. Waarom had ze die gedachten? Ze kende hem niet, ze wist niets van hem, behalve zijn naam. Waarom voelde ze zich zo, ja zo sexy, vrouwelijk en opgewonden? Ze was moe, wilde niets liever dan in een comfortabel bed liggen en een gat in de dag slapen.

Treinreis (vm:een-op-een, 1530 words)
Auteur: Lucifer deVille	Toegevoegd: Jul 26 2002	Kijkers/Lezers: 8073/5656 [70%]	Waardering (verhaal): 8.60 (5 stemmen)
Een jonge vrouw, een man en een lege treincoupe. Moet er meer gezegd worden?