ErotischeVerhalen.com: 80 euro door djengis

80 EURO Ze moest me nog 80 euro betalen. Nu loop ik niet graag achter mensen aan. Ik heb echt wel wat beters te doen. Maar ik had al een volle maand gewacht en dat vond ik nu toch wel genoeg. Als ik nog langer zou wachten, zou het waarschijnlijk helemaal uit haar hoofd gaan dat ze me nog geld moest. Nu zie ik mijn overbuurvrouw, Lies heet ze, niet zo dikwijls. Ze wekt op een of ander kantoor in het dorp. Zelf heeft ze een opgroeiende puber en haar man doet ergens wat met computers, zit veel in het buitenland, wat betekent dat zijzelf meestal het hele huishouden moet beredderen en dus weinig vrije tijd blijkt te hebben. Denk ik toch. Zo dik ben ik namelijk niet met mijn buren. Als we mekaar toevallig passeren, steken we de hand op. Heel soms wisselen we dan eens enkele woorden met mekaar, meestal als we mekaar tegenkomen bij de bakker of zo. Enkele keren per jaar zien we mekaar langer. We organiseren met enkele buurtbewoners wel eens wat ludieks, een cinemaatje in groep of een of andere muziekvoorstelling, en dan hebben we wel wat meer tijd om met elkaar te praten. Sinds kort mailen we wel wat. Onze buurt heeft het initiatief genomen om mailadressen uit te wisselen en sindsdien ontvang ik van onze buren, ook van haar, wel eens een mailtje met een grapje, een waarschuwing voor een virus die op komst is, je weet wel hoe dat gaat. Ik zat dus nog met die openstaande 80 euro. Nu is een peecee met mailfaciliteiten erg handig om mensen iets te vragen, waar je eigenlijk een hekel aan hebt. Je moet je dan namelijk niet verplaatsen. Ik zat dus zaterdagochtend mijn boekhouding op mijn peecee wat bij te werken, en ik stootte terug op die 80 euro die ze me nog moest. Dus mailde ik haar meteen. ‘Hoi Lies, die 80 euro van de laatste keer kan je misschien het makkelijkst even storten op mijn rekening'. Ik ging er daarbij gemakkelijkheidshalve van uit dat zij, net als ik, beschikte over de mogelijkheid om elektronisch te bankieren en dat ze er dus niet de deur voor uit moest. Zo, daar was ik weeral van af. Ik ging verder met de betaling van mijn eigen facturen. Even later zei mijn peecee me dat ik mail had. Het was Lies al. ‘Beste Danny. Schaam me diep. Was het bijna vergeten. Maar om dit bedrag te storten moet ik de deur uit. Kan je niet even langskomen in de loop van de voormiddag? 's Zaterdags is mijn opruimdag, dus ik ben alleszins thuis. Lies'. Dat was wel een erg snelle reactie. Zou ik eindelijk mijn centen dus krijgen. Ik besloot om eerst mijn boekhouding verder af te werken, en dan even langs te gaan. Het is bijna middag als ik mijn peecee afsluit. Nu snel even Bij Lies aanbellen, daarna naar de Carrefour voor mijn wekelijkse aankopen. Meer hoeft er vandaag niet meer te worden gedaan. Tenzij vanavond een pintje drinken met enkele vrienden. Ik steek de straat over en bel aan. Door de parlofoon klinkt het ‘ja?'. ‘Danny hier', zeg ik. ‘Oh, juist, ja. Euh, kom vast binnen. Loopt maar door tot in de living, ik kom eraan', en de deur zoomt open. Ik duw vlug tegen de deur, want ik weet uit ondervinding dat, als je wat te lang treuzelt, de zoemer stopt, en je de deur niet meer openkrijgt. Maar ik ben snel geweest, dus sta ik nu in de hall. Ergens van boven roept ze me toe ‘de living is de deur vlak voor je'. Ik ben hier nog nooit geweest, dus ik voel me wat onwennig. Ik hou er niet van om zomaar in iemands living binnen te wandelen en er de andere leden van de familie te verrassen met mijn komst. Ik klop dus, welopgevoed zoals ik ben, op de livingdeur. Geen reactie. Ik dus binnen. Ik ben alleen. Haar man blijkt er niet te zijn, waarschijnlijk weer ergens in het buitenland. Haar zoon is ook niet te bespeuren. Zo'n drietal minuutjes sta ik daar wat onhandig rond te kijken. Ik kom haar zeker storen bij haar wekelijkse opruimklussen. Bedden opmaken, was sorteren, weet ik wat nog allemaal. Ik besluit van niet te veel van haar tijd in beslag te nemen. Dan hoor ik gestommel op de trap. Ik haal mijn handen uit mijn zakken. Als de deur opengaat, moet ik wel even slikken. Lies komt binnen, gekleed in een kort kamerjasje dat een heel stuk boven haar knieën komt. Ik snak even naar adem. ‘Ja', zegt ze, sorry dat ik je zo

80 euro (vm:een-op-een, 2026 words)
Auteur: djengis	Toegevoegd: Jun 26 2002	Kijkers/Lezers: 7621/6146 [81%]	Waardering (verhaal): 7.14 (7 stemmen)
hoe het innen van een financiële schuld kan leiden tot een onverwachte sexuele ontmoeting