ErotischeVerhalen.com: Inez en de kunst van de liefde door zuda

Ik was jaren later student op een hogeschool, waar ik PR volgde. Inez had ik jaren geleden al uit het oog verloren. Tenslotte was ze bijna zeven jaar ouder als ik - ze was 24 vernam ik later. Dat is dan toch vanzelfsprekend. Ondertussen zat ik ook niet meer bij de jeugdbeweging. Daar was ik weggegaan toen de plaatselijke proost teveel eten in het roet kwam gooien. Ik had me volledig op mijn studies gestort en vond het totaal overbodig om in het weekend zoveel tijd in iets te steken waar je dan zo hard in tegengewerkt wordt. Ik was erg teleurgesteld uit de groep gestapt. Dan verlies je al snel heel veel contacten. Maar dit leidt ons af van het verhaal. Ik zat nu in het laatste jaar in de richting PR en was, zoals zovele van mijn medestudenten een kruising tussen een studentikoos ettertje en een halfgeleerde vlijtigaard. Ach ja, zo gaat dat dan. Meer interesse voor computers dan voor meisjes enzovoort. Niet dat plots de hormonen verdwenen zijn. Daar kwam ik halverwege het jaar achter. De persoon die zich bezighield met ons een beetje externe overheidscommunicatie aan te leren was zwanger en het is dan ook vanzelfsprekend dat er een interim voor in de plaats komt. Nog al gebeurd, hoor ik jullie al denken. Meestal zijn dit oninteressante broekventjes, net van school, die evenmin iets over het onderwerp te vertellen hebben als jezelf. Dit keer verliep het anders. Mijn interesse was onmiddellijk gewekt. Nog nooit heb ik een vak met zoveel aandacht gevolgd. Wie liep er door de deur de eerste dag van haar interim-job? U heeft het goed geraden. I N E Z. In levende lijve dank u wel. Natte dromen kun je overhouden aan de manier waarop ze het lokaal binnenkwam, nee, binnenzweefde. Als Venus op haar schelp. Als Aphrodite met pijl en boog, klaar om op onze harten te richten. Hier was geen Cupido nodig. Sta mij toe dat ik ze voor u beschrijf. De magere 24-jarige was uitgegroeid tot een voluptueuze brunette. Haar lichaam was nu veel voller en ronder geworden. Haar borsten leken wel twee maten gegroeid en haar ogen straalden nog steeds het vuur uit van vroeger. Haar gezicht was mee ge‰volueerd. Niet mollig, maar perfect gewoon. Als de eerder vernoemde afbeeldingen van een godheid. Zalig. Ze priemde nog steeds naar de mensen, in plaats van ze gewoon aan te kijken. Ik keek rondom mij, heel de mannelijke kant van de klas leek in zwijm te zijn gevallen. Open monden, verhitte blikken en dies meer. Dit was ongetwijfeld de uitwerking van haar kleding. Ze was gekleed in een poncho die in een zacht glooiing over haar lichaam viel. Haar rondingen vleierig accentuerend. Daaronder droeg ze een witte bloes, met een soort van daim vestje en een daim rok die onderaan in pluimen uitliep. Ze was een halfbloed en door de kleding leek ze nog meer oosters bloed te hebben dan anders. Ik wist al dat haar moeder Nederlandse was en haar vader een Indi‰r, die ondertussen terug naar India was getrokken. Haar moeder was toen verhuisd naar Brussel, waar ze jarenlang gewoond hadden. Daar had ze een opleiding gevolgd tot communicatiespecialiste en ten tijde van het zomerkamp was ze net afgestudeerd en solliciteerde ze bij de Belgisch overheid. Daarvoor had ze toen de Belgische nationaliteit aangevraagd. Ik moet wel heel ver weg zijn geweest in mijn gedachten, want plots hoorde ik iemand meerdere keren mijn naam noemen. Met een schok belandde ik terug in de realiteit. Riep ze nu mijn naam. Ja hoor, ze verklaarde aan de anderen dat ze de meeste namen al kende (fotoboek of zoiets). Maar in haar ogen kon ik zien dat de herkenning veel verder ging. De hele les probeerde ik mijn gedachten niet meer te laten afdwalen, niet dat dat zo eenvoudig was. Trouwens blijkbaar was het niet eenvoudig, als ik zo naar de anderen luisterde. Foutieve antwoorden, gestamel, enzovoort. We leken wel een bende idioten. Inez gaf les alsof ze niets in de gaten had. De vijftig minuten leken wel een uur, een eeuwigheid. OP het einde kwam ze vanachter haar bureau. De hele tijd had ze zittend les gegeven. Er waren dan ook veel zaken te regelen (administratief gesproken dan). Ze zette zich recht en er klonk een zucht door het klaslokaal. De verschijning van een engel, maar dan in vlees en bloed. Van waar ik zat (op de eerste rij vandaag - ik was laat in het lokaal gearriveerd en alle achterste plaatsen waren al ingenomen) had ik een bijna perfect zicht op de bolling in haar blouse. Door het gewicht van het vestje stonden een aantal knoopjes een beetje wijd. Ik keek naar een witte kanten BH. Goed gevuld. Een droomfiguur. Woest werd ik opnieuw doorheen geschud, toen ze plots vlak voor me stond. 'Ben je nu weer aan het dagdromen,' vroeg ze quasi kwaad. 'Kom jij straks maar eens langs mijn kantoortje, dan zullen we het er eens uitgebreid over hebben.' Het

Inez en de kunst van de liefde (vm:een-op-een, 3869 words)
Auteur: zuda	Toegevoegd: Apr 05 2001	Kijkers/Lezers: 7714/5355 [69%]	Waardering (verhaal): 9.67 (3 stemmen)
Na vijf jaar zie ik haar opnieuw. Maar wat een transformatie. De venus van Milo die het klaslokaal binnenkomt, ik sta verstomd naar haar te kijken. Ze nodigt me bij haar thuis uit en dat is het begin van een stomende avond.