ErotischeVerhalen.com: Sebastián ontheiligd of vereerd door Sweeexx60

Het weekje Limburg zat er weer op. Ik ging alleen naar huis met de trein. Heerlen-Amsterdam, een ritje van een kleine anderhalf uur. Mijn man bleef achter in ons huis en zou een paar dagen later komen, ik moest werken. Heerlen CS is niet echt een inspirerend station, maar het was rustig, zeker om 9.15 in de ochtend en ik had eindelijk weer eens tijd om een goede playlist over de koptelefoon te beluisteren en verder te gaan in mijn e-boek. Maar ik word zo snel afgeleid. Door dat leuke stel, waarvan ik alleen de man dan erg interessant vind, door een stel meiden die volgens mij van of naar een vrijgezellenfeest gingen, maar ook door die knul of jongeman van ongeveer mijn lengte, eerlijk gezegd iets beter gebouwd en deed meer aan fitness dan ik zo te zien. Studentikoze bril op, ear pods in en alleen een klein rugzakje bij zich wat hij achteloos over een schouder had hangen. Er zijn weinig banken op het perron en hij zocht duidelijk een plek om even te zitten. Ik schoof wat op om meer ruimte te maken en hij kwam naast me zitten. Hij deed zijn ear pods uit en pakte een boek. Af en toe zag ik een blik opzij gaan, ik werd kennelijk gekeurd. Hem had ik allang een cijfer gegeven, dikke 9 misschien wel een 10. Ik heb bijna spijt dat ik een eerste klas ticket gekocht heb, want ik kan me niet voorstellen dat hij ook eerste klas reist. De trein liep op tijd binnen en ik zocht een plekje in de eerste klas coupé. Lekker rustig, maar het comfort van de stoelen viel me wat tegen. Ik pakte een plek met 2 stoelen tegenover elkaar, lekker ruim en installeerde me. De knul van het perron kwam even later mijn coupe binnen en hoewel er genoeg stoelen vrij waren, kwam hij tegenover mij zitten. Of dat goed was vroeg hij. Toen ik hem daarbij aankeek viel me op hoe mooi zijn ogen waren en ik stamelde een beetje dat dat prima was en kreeg een lichte kleur dacht ik. Hij pakte zijn boek er weer bij en ik zag dat het hetzelfde boek was als wat ik aan het lezen was. En wat half Nederland las, namelijk de laatste Dan Brown. Ik zei hem dat ik het net op de ereader aan het lezen was en wil weten wat hij er van vond. Fantastisch zei hij, zoals bijna al zijn boeken. De film vond hij wat minder, maar de boeken des te beter. Een beetje vergezocht soms met al die symboliek, die allemaal natuurlijk een betekenis heeft, maar het leest lekker weg. En uiteraard krijgt de professor, die 100 jaar verschilt in leeftijd met het meisje, het meisje. Dat is dan weer jammer. Waarom nooit eens een vrouwelijke professor met een jonge knul als assistent? Ja of een mannelijke professor met een mannelijke assistent. Helemaal woke! Hij moest lachen en keek me met een veelbetekenende blik aan. Hij stak me een hand toe en zei: ik heet Sebastiaan. Naar Sint Sebastián vroeg ik? Dat zal best, maar in mijn familie zijn er meer Sebastiaans, dus zal wel eerder naar mijn opa zijn dan naar Sint Sebastián, maar de eerste in lijn destijds zal wel naar de heilige vernoemd zijn. Je ziet er wel uit als de heilige Sint Sebastián vind ik. Hoezo dan vroeg hij quasi-nonchalant. Ik lachte er een beetje bij, maar zei dat hij de fysiek leek te hebben van de Sint Sebastián die ik op schilderijen en in beelden zag. Ik zou er wel ooit een mooie afbeelding van willen hebben, maar of ze zijn onbetaalbaar voor mij of ik vind ze wat "goedkoop". Er was opeens helemaal geen aandacht meer voor de boeken, maar we zaten in een kunst discussie met overduidelijk een dubbele bodem. Ik heet overigens Marinus. Ook niet een naam die je veel hoort zei Sebastiaan. Nee en ik heb geen familie om de schuld te geven, mijn ouders vonden het gewoon een mooie naam. Ze dachten eigenlijk dat ze een meisje kregen en hadden Marina bedacht, naar dat populaire lied van destijds. Toen ik een jongen bleek te zijn hebben ze er maar Marinus van gemaakt, waar ik best blij mee ben. Sebastiaan borg zijn boek op en vroeg me waar ik heen ging en wat ik in Heerlen gedaan had. Ik zei dat ik in Amsterdam woonde met mijn man, maar dat we ook een huis in Limburg hadden en dat hij daar nog zat omdat hij vrij was, ik moest morgen weer werken en hij zou over een paar dagen komen. En hoe zat dat met Sebastiaan vroeg ik. Hij was naar een trouwerij van een vriend van hem gegaan en moest morgen ook aan het werk. Ik vroeg of het een leuke trouwerij geweest was. Dat was het ook al kende hij niet veel mensen. En een beetje een sociale verplichting was het wel, maar het waren goede vrienden en dus was het fijn om die dag met hun mee te kunnen maken. Weer terug naar Amsterdam was wel fijn en dan met leuk gezelschap reizen maakte het helemaal af. Sebastiaan bleek in De Pijp te wonen, een leuke wijk in Amsterdam, die mij een beetje aan Parijs deed denken. Hij woonde op anderhalve etage met klein balkon, eigenlijk zoals half Amsterdam. Ik woonde in Oost, alles op 1 etage en niet heel ruim, maar voor ons tweetjes prima en niet al te duur, zodat we hadden kunnen sparen voor het huis in Limburg. Sebastiaan bleek kunstenaar te zijn en bood aan om een Sint Sebastián schilderij van mij te maken. Hij vond dat ik er goed uitzag en dat was

Sebastián ontheiligd of vereerd (mm:een-op-een, 3147 words)
Auteur: Sweeexx60	Toegevoegd: May 05 2025	Kijkers/Lezers: 84/37 [44%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
Een man ontmoet een jongere man in de trein en poseert voor hem. Zowel het treinreisje als de poseersessie zijn onvergetelijk.