ErotischeVerhalen.com: Heet in de zon door Rick1986

De zon stond hoog aan de hemel, fel en meedogenloos, maar precies zoals ik het wilde. Ik had het perfecte plekje gevonden: een afgelegen strandje aan de Italiaanse kust, verborgen achter een rij rotsen en alleen bereikbaar via een smal paadje dat nauwelijks iemand leek te kennen. Het water was helderblauw, de lucht strak en zonder een wolkje, en er was niemand te zien, zover ik kon kijken. Precies wat ik zocht. Ik legde mijn handdoek neer in het warme zand, trok mijn zwembroek uit en ging languit liggen. Naakt, vrij, de zon op mijn huid. Het voelde goed. Alsof alles even weg was: geen verplichtingen, geen mensen, alleen het geluid van de zee. De warmte gleed langzaam over mijn lijf, als een deken die me helemaal omsloot. Ik sloot mijn ogen, liet mijn gedachten varen, voelde mijn adem langzaam rustiger worden. Dit was precies waarom ik hier was. Geen pottenkijkers, geen drukte, gewoon ik en de natuur. Ik had er zelfs een kleine kick van, dat ik hier lag, zomaar in mijn blootje, ongestoord. Maar na een tijdje veranderde er iets. Eerst dacht ik dat ik het me verbeelde: zachte stemmen, ergens verderop. Gelach dat werd meegevoerd door de wind. Mijn ogen bleven nog even dicht, maar mijn oren spitsten zich. Toen ik mijn hoofd langzaam optilde en over mijn schouder keek, zag ik ze. Een groepje van zes meiden kwam het strandje opgelopen. Jong, begin twintig misschien. Ze droegen luchtige zomerjurkjes, slippers, sommige met van die grote zonnehoeden of brillen op. Ze kletsten luid, lachten om iets wat ik niet kon horen. Maar één ding was duidelijk: ze zagen me liggen. Hun blikken gingen kort mijn kant op, en meteen volgde dat giechelen. Je kent het wel, zo'n bijna samenzweerderig gelach, alsof ze samen ergens plezier in hadden waar ik nog geen weet van had. Toch bleven ze niet staan. Geen omkeren, geen gefluister of weglopen. Nee, ze liepen rustig verder, kozen een plek niet al te ver bij mij vandaan en begonnen hun handdoeken uit te spreiden. Ik bleef liggen, mijn hart net wat sneller dan daarvoor. Mijn ademhaling voelde ineens minder rustig, alsof ik net betrapt was op iets. Maar ik dwong mezelf om kalm te blijven, mijn ogen half gesloten, alsof ik gewoon verder ging met waar ik mee bezig was: genieten van de zon. En toen gingen hun jurkjes omhoog. Hun jurkjes gleden langzaam omhoog, alsof ze alle tijd van de wereld hadden. Eén voor één tilden ze het dunne stof over hun hoofden, onthulden de strakke bikini's daaronder. Felgekleurde broekjes, kleine topjes, stoffen die zo dun leken dat het bijna doorschemerde in het felle zonlicht. Ik keek ernaar terwijl ik zogenaamd ontspannen bleef liggen, mijn ogen half gesloten, maar net genoeg open om alles scherp te zien. Hun lichamen waren prachtig. Jong, strak, huid die glansde van de zonnebrandolie of misschien gewoon van de warmte. Slanke tailles, platte buikjes, lange benen. De ene had iets meer heupen, de ander was wat fijner gebouwd, maar allemaal hadden ze dat vanzelfsprekende, onschuldige zelfvertrouwen van meisjes die zich nog nauwelijks bewust lijken van de kracht die ze uitstralen. Ze bleven steeds mijn kant op kijken. Niet de hele tijd, maar vaak genoeg om het te merken. Een korte blik over een schouder terwijl ze hun handdoek uitspreidden. Een snelle uitwisseling van blikken onderling, gevolgd door een fluistering en dan dat onderdrukte gegiechel. En telkens weer keken die ogen even mijn kant op. Peilend. Uitdagend? Misschien verbeeldde ik me dat laatste, maar het gevoel liet me niet los. Ik lag daar naakt. Mijn huid tintelde niet alleen van de zon, maar ook van de aandacht. En ik genoot. Van hun mooie, jonge lichamen. Hoe ze daar stonden, zich uitrekten, hun haren losgooiden. Hoe de dunne bandjes van hun bikini's in hun gebruinde huid sneden. Hoe hun borsten subtiel meebewogen als ze bogen om iets in hun tas te zoeken. Hoe die strakke billen net iets extra's deden wanneer ze zich omdraaiden richting zee.

Heet in de zon (vm:exhibitionisme, 6048 words)
Auteur: Rick1986	Toegevoegd: Mar 30 2025	Kijkers/Lezers: 322/291 [90%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
Alleen op een verborgen strandje geniet ik naakt van de zon, tot een groep jonge meiden verschijnt. Hun ogen laten niets aan de verbeelding over—en mijn lichaam ook niet.