ErotischeVerhalen.com: Wielrennen Met Covid In Je Wiel door Anonymous

Het was een mooie lentedag waarop de zon steeds meer aan kracht won. Je kon nog net niet stellen dat Italiaanse temperaturen in aantocht waren, maar dit voelde toch heel aangenaam. De vreselijke regenbuien van de laatste weken waren op slag vergeten. Helaas heerste covid nog altijd en dat betekende dat je gewoon heel erg voorzichtig moest zijn. Zelf was ik niet zo'n pessimist. Het virus had mij niet te pakken en dat kwam volgens mij door de vele uren die ik aan het sporten besteedde. Zie het als mijn eigen, mooie geloof. Ik deed aan hardlopen, stapte regelmatig op de racefiets en in de winter reden we met een groepje vrienden naar de sneeuw om daar heerlijk te skiën. De buitenlucht, dat was een heerlijke verademing en een welkome verandering van het kantoorleven dat mijn vak als freelancer, interimmer zo je wilt, nou eenmaal met zich meebracht. Covid betekende ook de introductie van het thuiswerken en het bleek dat ik karrevrachten aan tijd won door niet naar allerlei kantoorkolossen op doodsaaie plekken aan de randen van de stad te hoeven rijden. Wat een vondst was dat. Ook vandaag hoefde ik niet op pad, maar kon thuis aan de slag. Maar een paar uur voor de liefst drie uur durende Teams-vergadering kreeg ik een appje dat die niet doorging. De organisator bleek covid te hebben. Ik zag mijn kans schoon. De thermometer tikte de achttien graden aan, er stond weinig wind, er zouden ook niet veel mensen rond dit tijdstip aan het eind van de ochtend aan het sporten zijn, dus besloot ik mezelf te trakteren op een rondje wielrennen rondom mijn woonplaats Utrecht. Ik kleedde me om, checkte of mijn Italiaanse raspaardje - kenners weten vast waarover ik het heb als ik Wilier zeg - klaar was voor een kleine veertig kilometer en na nog een snelle espresso spoedde ik me richting Soest en omgeving. Ik had al snel een fijne snelheid te pakken waarvan ik hoopte die lang te kunnen volhouden. Het was rustig op de fietspaden, maar ik bleek toch niet alleen toen een vrouw van ik schat halverwege de dertig met wapperende haren me inhaalde met de woorden: ‘Mooie fiets.' Een blik naar links leerde me dat ze net als ik een Wilier bleek te rijden en de volgende blik leerde me dat ze een sportief figuur had en opvallend mooie billen. Het uitzicht beviel me goed en ik zette ietsjes aan om dit zo lang mogelijk te hebben, maar ze had duidelijk een betere conditie dan ik en fietste langzaam maar zeker uit het zicht. Het gevolg was wel dat mijn hartslag wat hoger kwam te liggen, wat niet alleen kwam door het verhogen van mijn snelheid. Ik keek even naar onder en zag dat mijn pik het ook allemaal niet onberoerd liet. Die wielrenbroeken ook, dacht ik. Die laten ook niets aan duidelijkheid te wensen over, te meer dat je hem aantrekt zonder onderbroek. Vlak voor Soest ging ik rechtsaf, omdat ik het plan had om via de Soester Duinen richting Den Dolder te fietsen en dan met wat omwegen terug naar Utrecht. Vooral bij het betonpad door de Soester Duinen is het oppassen geblazen vanwege de honden die hun eigenaren gezellig laten loslopen, maar op dit tijdstip van de dag was er geen hond te bekennen. Wel zag ik in de verte een vrouw naast haar wielrenfiets staan. Nee, het was niet de mooie dame die me had ingehaald, bleek niet veel later. Ik minderde vaart en vroeg haar of alles in orde was. Meestal krijg je dan te horen dat er niets aan de hand is, maar ze riep dat er iets met haar ketting aan de hand was. Ik stopte, draaide me om en fietste een klein stukje terug en zag dat de ketting van haar kleinste voorblad was gegleden. Dat was overigens niet het enige wat ik zag. Naast het feit dat ze een Cube reed - wielrenners kijken altijd wat voor een frame ze in de kuip hebben - bleek ze in mijn ogen ook verdraaid aantrekkelijk. Een sprekend gezicht, blond haar dat onder haar helm uitkwam, ze was net iets kleiner dan ik en had gewoon een mooi figuur. Ik vermoedde een fraai stel borsten, omdat ik het idee had dat ze een sport-bh droeg die ervoor zorgde dat er wat makkelijker te sporten viel. Ik bespeurde een klein schokje in mijn lycra wielrenbroek, maar gelukkig niet meer dan dat. ‘Wat is er aan de hand?' Oké, het was een beetje vragen naar de bekende weg, maar ze wist natuurlijk nog niet dat ik al had gezien wat haar fiets mankeerde. ‘De ketting is er helemaal vanaf gegaan', sprak ze. ‘Zal ik je helpen of gaat het je wel lukken?' ‘Nou, als het jou wat sneller lukt dan dat ik het voor elkaar krijg, dan heel graag.' ‘Dat

Wielrennen Met Covid In Je Wiel (vm:een-op-een, 3053 words)
Auteur: Anonymous	Toegevoegd: Oct 15 2024	Kijkers/Lezers: 1308/1199 [92%]	Waardering (verhaal): 9.60 (5 stemmen)
Wielrenner Simon wil onderweg een vrouw, Julia, met fietspech helpen. Het is covid en absoluut taboe om dicht bij elkaar te staan. Twee agenten betrappen de twee, maar dan heeft Julia een verrassende geile wending in petto.