ErotischeVerhalen.com: De denkpatronen van een genie door MindsEye

Martin wist dat de relatie tussen hem en Juna op zijn best "complex" te noemen was. Het was eigenlijk geen relatie en zolang hij zichzelf nog op een manier aan haar vastklampte, kon hij niet verder met zijn leven. Veel trokken ze niet met elkaar op, hij zag haar eens per week, of eigenlijk meer eens per twee weken. Dan gingen ze samen eten, keken ze samen naar films waar niemand die ze verder kenden ook maar enige interesse in had en bespraken ze de nieuwste wetenschappelijke ontwikkelingen op elk gebied. Soms, als Martin in de stemming was voor zelfkastijding, liet hij haar zijn nieuwste artikel of onderzoek lezen en feilloos en genadeloos, soms zelfs bot, legde Juna dan de zwakke punten in zijn premisses bloot. Voor Martin was het simpelweg onmogelijk om haar niet onweerstaanbaar te vinden. Er waren niet veel mensen slimmer dan hij, maar Juna was zonder enige twijfel één van die mensen. En dan ook niet een heel klein beetje slimmer, Juna was in staat dingen te zien en te bedenken die ver buiten de randen van zijn begripsveld lagen. Dat was heel prettig voor hem, maar ook pijnlijk. Hij voelde zich wel eens eenzaam en onbegrepen, maar voor Juna moest dat nog veel erger zijn. Juna leefde haar leven op een totaal ander bewustzijnsniveau dan andere mensen. Voor Juna was haar genialiteit meestal een zegen, maar het kon soms ook een vloek zijn. Het kwam af en toe voor dat ze helemaal verloren raakte in haar eigen gedachten, dat haar geest haar naar plekken voerde waar ze verstrikt raakte in een eeuwig durende gedachtenspiraal waar ze alleen met de grootste moeite uit kon raken. Martin was er op die momenten voor haar. Dat was het andere deel van hun niet-relatie waar hij moeilijk afscheid van kon nemen. En de laatste keer dat Juna weer compleet verdwaald was geraakt in haar gedachten was al bijna een half jaar geleden, dus Martin was niet verbaasd geweest toen Juna twee weken achter elkaar niet reageerde op appjes, mailtjes of haar telefoon. Daarom was hij, precies twee weken na hun laatste contactmoment in zijn auto gestapt en naar haar toegereden. Toen hij voor haar deur stopte zag hij dat haar gordijnen dicht waren. In de voortuin stond een halfgevulde maar niet dichtgebonden vuilniszak. Kwade voortekens. Of goede, als hij egoïstisch was. Hij wist dat het geen nut zou hebben aan te bellen. Ze zou de bel waarschijnlijk niet eens horen en hoorde ze hem wel, dan zou ze hem negeren. Hij diepte haar sleutel uit zijn portemonnee op en opende de voordeur. Die ging moeilijk open omdat er een berg aan reclamefolders en huis-aan-huis bladen achter lag. "Juna!", riep hij een keer. Hij kreeg geen antwoord. Dus stapte hij maar over de papierwinkel heen en liep door naar de woonkamer. Daar leek het alsof er een bom was ontploft. Boeken lagen geopend verspreid over de vloer, zetels en tafel. Soms waren er stukken gemarkeerd of onderstreept. Op, naast of onder de boeken lagen verder lege verpakkingen van besteld eten, soms met restjes er nog in waardoor er in de kamer een niet al te prettige geur hing. De afwas van ongeveer twee weken stond ook nog op de aanrecht, met een aardige schimmelcultuur op de oudste borden. Een tweetal computers stond aan, de monitoren vertoonden grafieken die in real time geüpdatet werden. Ze hulden de kamer in een spookachtig licht. Martin zuchtte een keer diep. Hij vond het verschrikkelijk wat hij zag en wist dat het nog erger zou worden. Met bezwaard hart liep hij de trap op, naar Juna's werkkamer. Toen hij boven kwam hoorde hij haar zachtjes in zichzelf mompelen. "Zesentwintig dimensies, open en gesloten snaren, maar de tachyonen hebben wel massa maar we nemen eclectisch aan dat ze soms bewegen met de snelheid van het licht of staan stil, waardoor hun massa variabel is....Glashow zal stikken van woede als ik dit publiceer en Peter Woit die.....zesentwintig dimensies dus, tachyonen met massa die variabel is, afhankelijk van hun snelheid, eclectisch te bepalen..." Het klonk als wartaal en dat was het ook. Vrijwel niemand kon Juna volgen als ze de Snaartheorie probeerde te bewijzen, maar de keren dat ze de spijker op de kop geslagen had met een verassend nieuw inzicht was ze er anders aan toe geweest. Toen hadden haar gedachten ook van de hak op de tak gesprongen, maar had ze zichzelf en haar huis niet zo verwaarloosd. Juna had normaal een beetje de uitstraling van een schattige nerd, maar nu was haar haar één grote, klitterige ongekamde bos en zagen haar kleren eruit alsof ze er al een week in leefde en

De denkpatronen van een genie (vm:een-op-een, 2769 words)
Auteur: MindsEye	Toegevoegd: Feb 19 2021	Kijkers/Lezers: 3304/2561 [78%]	Waardering (verhaal): 8.12 (8 stemmen)
Een erg intelligente vrouw raakt verstrikt in haar eigen denkpatroon.