ErotischeVerhalen.com: Revalidatie door Ivan K.

Kent u het verhaal van Billy Monger? Als uw antwoord hierop ‘ja' is, dan kunt u deze alinea verder overslaan en door gaan bij de volgende. Is uw antwoord echter ‘nee', dan zal ik u het uitleggen. Billy Monger is een coureur, een Britse jongeman van het bouwjaar 1999. Na een succesvolle periode in karting en de Formule Ginetta Junior reed hij in 2017 in het Britse Formule 4 kampioenschap. Op 16 april crashte hij zwaar op de achterzijde van een andere auto. Dermate zwaar dat de reddingswerkers lange tijd bezig waren om hem uit het wrak van zijn F4 auto te krijgen. De blessures aan zijn benen waren zo ernstig dat zijn beide onderbenen geamputeerd moesten worden. Billy is nu, ik schrijf dit gedeelte op maandag 9 juli 2018, wereldberoemd door zijn doorzettingsvermogen. Niet alleen zat hij al vrij snel weer achter het stuur van een raceauto, hij reed zichzelf in het eerste evenement van het Britse Formule 3 kampioenschap 2018 naar het podium. Tevens reed hij recent in een, naar handbediening aangepaste, Sauber Formule 1 auto. Billy is going places en dat hij zijn benen niet meer heeft, lijkt hem in het geheel niet te hinderen. Hij laat zich er niet door tegenhouden. Billy is een inspiratiebron voor velen. Op 16 april 2017 is beroepschauffeur Nico aan het werk. Ja, dat is op een zondag, maar de klant had de goederen met spoed nodig en aangezien Nico toch vrijgezel is, eigenlijk geen vrienden heeft en de uren op een zondag voor 200% uitbetaald worden, wilde hij dit wel doen. Het is bij de klant, een grote industriegigant, verplicht om tijdens het lossen buiten de auto te wachten. Je moet de truck verlaten en mag ook niet in de oplegger zijn. Veiligheidshelm op, veiligheidsbril op, veiligheidsvest aan en wachten op een veilige plaats. Die plek is een verhoging van zo'n anderhalve meter hoog. Dikke stalen palen, stalen vloer en traanplaten en dikke buizen, twee lagen, als railing. Nico kijkt toe hoe de oplegger gelost wordt. Met zijn rug leunt hij tegen de muur. Hij kijkt met één oog naar het lossen, het andere zit op zijn telefoon en kijkt naar Facebook. In de anti-kindergroep schrijft hij hoe blij hij is met zijn sterilisatie, dat hij nu weer een week aan het werk is en dat hij geen klachten heeft. De heftruck met de pallet rijdt langzaam langs hem en de railing. Dat is nu voor de vierde keer. Hierna nog één keer en dan is de oplegger leeg. Nico kijkt op, de heftruck lijkt een ander geluid te maken. Net alsof er iets schuurt of schaaft, maar als de machine een bocht maakt om de pallet te plaatsen, is het geluid weg. Nico haalt zijn schouders op en richt zich weer op zijn telefoon. Nico opent zijn ogen. Hij ziet het felle licht van de TL-balk aan het plafond van de loods. Hij sluit zijn ogen weer, heel even maar. Echt, heel even maar. Het kan nooit lang zijn geweest. Hooguit een seconde. Nou, misschien twee of drie, maar zeker geen vier! Nico opent zijn ogen. Hij ziet vier korte TL-buizen, waarvan er drie in werking zijn, in hun houdet in een systeemplafond. Hij snapt het niet. Hoe kunnen ze in zo'n industriële loods een systeemplafond hebben? In een kantine of het kantoor, ja. Maar in de loods zelf? En waarom is dat plafond zo dichtbij? Het lijkt zich zo'n anderhalf, twee meter boven hem te bevinden. De loods heeft een hoogte van twintig meter. Of zou één van zijn lang gekoesterde wensen en fantasieën in vervulling zijn gegaan en wordt hij op haar bureau genomen door die lekkere medewerkster, Margo? En waarom kan hij zich daarvan dan niets meer herinneren? Er verschijnt een gezicht in zijn zichtveld. Helaas is het niet die leuke, lekkere, geile Margo, maar een hem onbekende jonge vrouw, die overigens ook niet onaantrekkelijk is, maar het bij lange na niet haalt bij de al eerder vermeldde Margo. "Mijnheer Kan? Mijn naam is Marcella. Hoe voelt u zich nu? Zegt u niets, knipper alleen met uw ogen. Eén keer voor ja, twee keer voor nee. Begrijpt u dit?" Nico wil wat zeggen, maar merkt dat zijn keel kurk- en kurkdroog is. Dus volgt hij haar suggestie maar op en knippert één keer. "Mooi," zegt ze, recht de bril die van haar neus dreigt te glijden. "Weet u waar u bent?" Nico knippert twee keer. Marcella kijkt even opzij en lijst te overleggen met iemand. "Ik zal het u allemaal uitleggen," zegt ze, "Maar niet nu. Nu moet u rusten." Hij voelt een zachte prik in zijn arm en langzaam zakt hij weer in slaap. Langzaam wordt Nico weer wakker. Al snel hangt het gezicht van Marcella weer boven hem. "Hallo mijnheer Kan. Kent u me nog? Ik ben Marcella." Het brein van Nico is gehuld in mist, maar Marcella herinnerd hij zich nog, evenals: hij knippert één keer met zijn ogen. Ze glimlacht even.

Revalidatie (vm:een-op-een, 13689 words)
Auteur: Ivan K.	Toegevoegd: Dec 07 2020	Kijkers/Lezers: 4245/3688 [87%]	Waardering (verhaal): 9.40 (5 stemmen)
Nico komt na een ongeval in een revalidatiecentrum terecht. Daar moet hij leren lopen, maar veel zin heeft hij er in eerste instantie niet in. Kan een verpleegster daar verandering in brengen?