hoofd menu | lesbian categorieën | auteurs | top verhalen | nieuwe verhalen | zoek | links | instellingen | opties voor auteurs |
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier! |
MORGENSTER - hoofdstuk 20 (mm:overige, 3367 words) [20/32] Toon alle delen | |||
Auteur: Lucky Eye | Toegevoegd: Oct 21 2017 | Kijkers/Lezers: 2546/1942 [76%] | Waardering (deel): 10.00 (1 stem) |
Vervolg... |
Een verhaal van Lucky Eye
Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst
met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op
toeval.
MORGENSTER
Hoofdstuk 20
Het was nacht. Zaterdag 24 april was al een dik uur oud. Richard had de
slaap niet kunnen vatten. Steeds als hij indommelde schrok hij ineens
weer wakker. Er was een knagend gevoel dat hij iets over het hoofd had
gezien, dat hij ergens een teken gemist had, dat er iets was dat om
uitleg vroeg. Maar ... wat het nou precies was, dat wist hij niet maar
het hield hem wel uit zijn slaap en zo had hij gezien hoe de wekker van
vrijdag overgegaan was op zaterdag. Stan sliep rustig in het andere
bed. Af en toe ... heel af en toe was hij jaloers op zijn broer. Stan
kon dingen horen en ze dan ook meteen weer vergeten. Bij hem bleef er
altijd iets hangen. Altijd. Altijd was er wel iets om over na te
denken. En vaak leidde dat denken er toe dat hij zichzelf bezig bleef
houden met allerlei gerelateerde gedachten en zo werd het een
onontwarbare kluwen.
Zo was er die enorme twijfel geweest over het Paasweekend. Hij had er
tegenop gezien dat het huis vol zou zijn met allerlei familieleden van
de Drummonds die hij niet kende. Allemaal mensen die wel eens
nieuwsgierig zouden kunnen zijn naar Stan en hem maar geen enkele gast
had vreemd opgekeken dat Stan en hij er waren. Edith en Max hadden hen
ongetwijfeld vooraf ingelicht over de nieuwe bewoners van huize
Drummond maar dat was het niet alleen. Ze waren gewoon opgenomen in de
groep van mensen alsof ze er altijd al bij hadden gehoord. Het was druk
geweest dat weekend maar ook heel erg leuk. De kleinkinderen waren er
bijna allemaal geweest en met drie van hen en Nancy en Nathan had hij
Stan vaak op stap gestuurd. Zelf voelde hij zich toen nog niet goed
genoeg om mee te gaan. Bij elk uitstapje had Stan eerst onder het motto
"Als jij niet gaat, ga ik ook niet!" geweigerd om mee te gaan. Gelukkig
was het hem echter steeds gelukt om Stan over te halen. Hij had genoten
van dat wat Stan hem nadien allemaal had weten te vertellen maar vooral
het enthousiasme van zijn broer had hem goed gedaan.
De week na Pasen hadden Stan en hij genoten van de Spring Break. En net
als de week ervoor hadden ze helemaal niets hoeven doen. Het was
heerlijk! Uitslapen was hem niet gelukt omdat Stan elke ochtend vroeg
wakker was geweest en dan met hem had willen praten. Geen probleem.
Natuurlijk gingen heel veel van hun vroege ochtendgesprekken over dat
wat ze hadden meegemaakt de afgelopen jaren maar ook had Stan het
gesprek steeds afgesloten met de woorden, die hij eerder ook al had
uitgesproken, dat ze nu gelukkig waren. En ja, dat was Richards
bedoeling ook. Stan gedijde hier goed. Hij zong, neuriede en floot als
hij alleen was en was zich daarvan vaak niet eens bewust. Een goed
teken. Bewust hadden ze besloten om de testen die Stan zou gaan doen
voorlopig uit te stellen. Eerst moest hij helemaal op zijn gemak zijn,
moest hij een groot gedeelte van zijn verleden verwerkt kunnen hebben.
Pas dan was het tijd voor de volgende stap van een intakegesprek en de
daaropvolgende testfase.
Terug op school was het leuk. Het enige dat hij vervelend had gevonden
was hij dat gehaald en gebracht moest worden. Zijn rechterarm weigerde
nog steeds dienst en daarom kon hij zelf niet rijden: niet op de fiets
en zeker niet in zijn auto. Dokter Jarvis, die hij regelmatig zag,
maakte zich er niet al te druk over. "Alles zal goed komen," zo zei ze
hem telkens weer. Van het begin af aan had hij fysiotherapie gehad.
Volgens de fysiotherapeut was er vooruitgang maar hij merkte dat zelf
nog niet. Hij wilde dat het sneller ging. Dat hij eindelijk weer eens
gewoon alles zelf kon doen. Dokter Jarvis had gezegd dat als zijn arm
zes weken na de val nog niet helemaal goed was ze een MRI-scan zou
laten maken en dat was gelukkig al binnen twee weken. Een dure grap, zo
had hij gemerkt toen hij de kosten van zo'n onderzoek had opgezocht.
Nog meer kosten voor de Drummonds. Nog meer schulden waarvan zij niet
zouden willen dat hij zich er druk over zou maken. Op de eerste dag dat
hij zich weer op school had laten zien had hij zijn medeleerlingen
ingelicht. Nancy had al wat voorwerk gedaan en hij had een toelichting
daarop gegeven. Ze waren allemaal onder de indruk geweest en stuk voor
stuk hadden ze gezegd dat Richard altijd op hen kon rekenen. Dat had
Dit is deel 20 van totaal 32 delen. | ||
vorig deel | toon alle delen | volgend deel |
Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal! |
|
Lucky Eye heeft 90 verhalen op deze site. Profiel voor Lucky Eye, incl. alle verhalen Email: lucky_eye2@yahoo.co.uk |
|
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen.
Stuur dit bericht:
|
Sex dating | Hete Livecams (NL) | Erotic Lesbian Stories |