ErotischeVerhalen.com: MORGENSTER - hoofdstuk 17 door Lucky Eye [deel 17]

Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. MORGENSTER Hoofdstuk 17 'Vertel me eens over die dag,' klonk de ietwat hese, haast fluisterende stem van Jocelyn Harper. Het was de zoveelste vraag die zij die zondagmiddag aan de jongeman tegenover haar stelde. Toen zij aangekomen was had Edith haar begroet op de oprijlaan. Een vriendelijke, joviale begroeting zoals altijd omdat ze elkaar al heel lang kenden en dat ook privé. Ze had een stukje spanning gevoeld bij Edith. Ze begreep heel goed dat ze zich zorgen maakte over Richard, haar cliënt die zij straks zou ontmoeten. Heel bewust had zij Max, toen hij deze afspraak met haar had gemaakt, ervan weerhouden om dingen over de jongen te vertellen. Het was heel goed bedoeld van hem maar liever wist ze vooraf niets van haar cliënten, wilde ze zich zelf een beeld van hen vormen. In de woonkamer had ze kennis gemaakt met Richard. Hij had zich verontschuldigd voor het feit dat hij niet opstond om haar de hand te drukken. Goede manieren, zo concludeerde ze. Ze was bij hem gaan zitten en had een cafeïnevrije cappuccino gekregen. Richard dronk water, zo zag ze. Max was in de tuin met Stan, zo vertelde Edith haar, en straks zou de jongste van de twee broers met Nancy en Nathan de stad gaan bekijken. Tijdens het gesprek dat ze daarna met Richard aanknoopte − een gesprek over alledaagse dingen − moest ze de nodige moeite doen om ervoor te zorgen dat Richard haar bij haar voornaam noemde. Hij bleef haar maar steeds mevrouw noemen. Toen Max en Stan binnenkwamen viel het haar meteen op dat Richards jongere broer helemaal niet op hem leek. Groter verschil was haast niet mogelijk. Richard was smal en klein waar Stan groot, en breed was. Handen als kolenschoppen had hij, zo bemerkte ze toen Stan haar de hand drukte en daarin iets te hard kneep. Buiten klonk er op dat moment de claxon van een auto en Max zei Stan dat dat Nancy en Nathan waren om hem op te halen. Even gleed er toen een waas over het gezicht van de jongen, zo bemerkte Jocelyn, en heel even zocht hij oogcontact met zijn broer. 'Het is goed, Stan. Zo hadden we het toch afgesproken?' 'Ja. Maar wil je niet liever dat ik hier bij jou blijf?' 'Nee. Het is goed dat jij de stad gaat bekijken. Dit is ons nieuwe thuis en je zult je hier moeten kunnen redden en daarom is het goed dat je met Nancy en Nathan gaat kijken hoe Monterey er uit ziet. Je hoeft helemaal niets te onthouden. Dat heb ik je gezegd. Vandaag ga je gewoon kijken. Zo hadden we het afgesproken. Weet je nog?' 'Ja. Het is goed. Ik ga.' En weg was de jongen geweest. Ondanks dat grote lijf van hem was hij toch soepel en snel, zo oordeelde Jocelyn. 'Maak je je zorgen om hem?' vroeg ze toen Stan weg was. 'Ja. Stan is bijzonder. Wat hij precies heeft weet ik niet. Maar hij kan slecht leren. Nou ja ... ik bedoel dat hij niet kan leren op het niveau dat leeftijdgenoten dat kunnen. Hij zal een achterstand hebben.' 'Maar hij is niet dom.' 'Nee. Bijzonder. Een beter woord om Stan te omschrijven is er volgens mij niet.' 'Richard en ik,' zo mengde Max zich in het gesprek, 'hebben afgesproken dat Stan nadat hij hier gewend is zal worden getest in de veilige omgeving van dit huis dat voorlopig het thuis van de jongens zal zijn.' 'Heel goed. Ik heb het gevoel dat er heel veel in hem zit maar dat dat nooit goed is aangeboord.'

MORGENSTER - hoofdstuk 17 (mm:overige, 3060 words) [17/32] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Sep 29 2017	Kijkers/Lezers: 2548/1974 [77%]	Waardering (deel): 8.00 (1 stem)
Vervolg...

Dit is deel 17 van totaal 32 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel