ErotischeVerhalen.com: Vive le vin door Kilo

Vive le vin Om de twee jaar rij ik naar het zuiden, om er in mijn favoriete wijnstreek drie dagen alleen van het leven te genieten. Even het werk en het gezin achter me laten, om in Beaune op een terrasje van de zon en een glas witte wijn te genieten, om de dorpjes in de buurt te bezoeken en er bij bevriende wijnboeren langs te lopen. Proeven, 's avonds lekker en uitgebreid eten en in een hotelletje te crashen. De rust maakte zich al van me meester tijdens de heenreis: ik reed de zon en de warmte tegemoet, stopte onderweg voor een broodje, een koffie en een sigaret, genoot van de muziek in de auto. In Beaune zocht ik meteen mijn hotelletje op: een smal huisje vlak bij de Hospices de Beaune, waar de eigenaar boven zijn wijnwinkel drie kamers uitbaatte. Ik was er vroeger dan verwacht: de man bood me een glas wijn aan en vroeg me een uurtje geduld te hebben, tot mijn kamer klaar zou zijn. Ik nestelde me in één van de zeteltjes, nipte van de wijn en las wat in het boek dat ik had meegebracht. Een half uurtje later kwam een nieuwe gast het etablissement binnen gestapt. En meteen veranderde de ontspannen sfeer die er heerste in een vreemde soort spanning. De gaste was groot - ik schatte haar een paar centimeter kleiner dan ikzelf. Lang, zwart krullend haar, priemende groene ogen en een mond met fel rode, volle lippen. Ze droeg een mantelpakje met de rok tot net boven de knieën, een zwarte vest over een witte blouse die tot boven was dichtgeknoopt. Ze kreeg dezelfde boodschap te horen die ik eerder had gekregen: haar kamer was nog niet klaar, of ze asjeblieft een glas wijn wou drinken en even geduld oefenen. Wat later kwam ze in het zeteltje tegenover me zitten. Ik keek op uit mijn boek en knikte. ‘Ook aan het wachten op je kamer?', vroeg ze me. Ik knikte. "Niets aan te doen - er zijn ergere plaatsen om te wachten, met slechtere wijn en minder aangenaam gezelschap", zei ik. Ze lachte een rij hagelwitte tanden bloot. We stelden ons aan elkaar voor - ze bleef hier net als ik twee dagen, maar niet om te ontspannen - ze was inkoopster bij een warenhuisketen en had een eivolle agenda. Ze had zelfs die avond nog twee afspraken. "Als mijn kamer eerder klaar is, kun je die gerust nemen", zei ik. "Ik ben totaal niet gehaast." Toen mijn kamer uiteindelijk klaar was, nam ik afscheid van Rachelle en installeerde ik me. Het lijstje met bezoeken voor 's anderendaags nog eens nakijken, een hazeslaapje, een verfrissende douche, omkleden en scheren. Een wandeling door de stad, en om acht uur de voeten onder de tafel voor een heerlijk diner - escargots, natuurlijk, en boeuf bourguignon, en een stevige Marc de bourgogne achteraf. Fluitend liep ik naar het hotelletje, waar het muisstil en donker was. Ik kleedde me uit, op mijn short na, en ging op bed nog wat liggen lezen. Een kwartiertje later werd op de deur geklopt, zachtjes. Ik opende de deur, dacht dat de uitbater me zou vragen hoe laat ik gewekt wilde worden - maar het was Rachelle die er stond. Ik verstopte me wat achter de deur - ze moest mijn wat uitgezakte lijf niet zien. "Ik vergat de sleutel van mijn kamer, en beneden is het helemaal donker... Weet jij hoe we de baas hier te pakken kunnen krijgen?" Ik stond met de mond vol tanden, natuurlijk. Ik nodigde haar uit in m'n kamer, trok snel een t-shirt aan en zocht het nummer van het hotel. Ze kwam binnen, bleef wat bedremmeld aan de deur staan. Ik belde het nummer - voice mail. Verontschuldigend keek ik haar aan: geen succes. De uitbater had me verteld dat hij niet in dit pand woonde, maar verder in de stad. Als we hem niet telefonisch konden bereiken... We bleven een oplossing zoeken, vergeefs. En bleven het nummer bellen, met even weinig succes. "Dan drinken we best iets', zei ze plots. Ze verdween in de gang, en keerde terug met een grote tas waaruit ze een fles wijn tevoorschijn toverde. Ze ging op de bedrand zitten terwijl ik de fles ontkurkte en twee glaasjes uit de badkamer haalde. Ik voelde me bijzonder onwennig: in m'n boxershort, een aftands t-shirt en verder helemaal niks, naast zo'n beeld van een vrouw op een vreemde hotelkamer... Toen ik terug liep, trok ze net haar zwarte vestje uit - en zuchtte ze diep terwijl ze twee knopjes van haar blouse open knoopte. ‘Eindelijk uit dat keurslijf', zei ze. Ik schonk de glazen in, we tikten even en dronken, en ik zocht manieren om me bezig te houden. Het raam open, het licht wat dimmen, een broek

Vive le vin (vm:een-op-een, 3728 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Oct 06 2015	Kijkers/Lezers: 6609/5291 [80%]	Waardering (verhaal): 8.71 (7 stemmen)
Een wijntrip loopt uit de hand.