ErotischeVerhalen.com: Uit de kast? deel 11 door IJsbrand [deel 11]

Uit de kast? Deel 11 Na het eten had Erik de boel in de afwasmachine gezet. De jongens wilden hem wel helpen, maar hij had ze naar de musical gestuurd. Hij had het vermoeden dat die twee nog wel het een en ander samen te bespreken hadden. En niets praat zo gemakkelijk als tijdens een wandeling of een autoritje. Hij had gezien dat Timo hem had proberen te bellen, maar toen was hij natuurlijk bij Niko geweest. Afijn, straks zagen ze elkaar. In het ziekenhuis had Timo de dag gevuld met slapen, tv kijken en vervelen. Hij hoopte dat hij gauw naar huis kon. En dat kon niet naar zijn eigen huis, maar Erik had aangeboden dat hij wel een tijdje bij hem kon komen. Maar wat wilde Erik? Doorgaan met hun vriendschap en dat verdiepen tot een relatie? Of toch weer een relatie opbouwen met een vrouw. Als het aan hem lag was die keuze niet moeilijk. Hij was al een hele tijd verliefd op zijn collega. Toen hij hem betrapte met het kijken naar een Gay film was bij hem alles dat hij verdrongen had met een wervelende kus tot uiting gekomen. En Erik was daarin meegegaan. Dat helemaal tot zijn eigen verbazing. Straks zat die met een gehandicapte vriend opgescheept, terwijl hij toch anders gaat kiezen. Daar moest hij nu niet aan denken. Hij zou gek worden van verdriet. Dus gewoon denken aan wat ze nu hadden en dat Erik spontaan had aangeboden hem te verzorgen. Erik, hij zag hem voor hem. Die prachtige collega. Gelieft en gevierd, maar toch zo onbereikbaar. Maar door een onbewaakt ogenblik hem overvallen en overmand. Letterlijk en figuurlijk. Timo glimlachte toen hij terug dacht aan die eerste kus en de gevolgen daarvan. Hij werd plotseling uit zijn gemijmer gestoord door Berthil. ‘Ben je nog een beetje wakker?' ‘Zeker, ik kan wel wat afleiding gebruiken.' ‘Dan heb ik hier iemand voor je.' ‘Hoezo?' ‘Hier staat de jongeman door wie jij hier in het ziekenhuis beland bent.' ‘Is die hier?' Berthil knikte. ‘Hij staat hier op de gang en wil je graag spreken om zijn excuses aan te bieden. Mag hij binnen komen?' Timo knikte. Als er een zijn excuses moest aanbieden was hij dat wel. Het hele ongeluk was gewoon zijn schuld en niet van hem. De deur ging weer open en Timo's adem stokte. Hij keek met verbazing naar de beeldschone jongeman die daar binnen kwam met een enorme bos bloemen. Waar kende hij die van. Zijn hersens ratelden als een bezetene. Zo'n alledaags persoon wat dit beslist niet. Die gelaatstrekken kwamen hem bekend voor. Maar waarvan.......... De adonis legde de bloemen op het bedeinde, stak zijn hand uit en zag dat dat moeilijk ging. Daarom pakte hij Timo voorzichtig bij de vrije hand. Heel behoedzaam streelde hij over de rug van de hand en keek Timo aan. Timo was zo met stomheid geslagen, dat hij gewoon helemaal sprakeloos was. Hier kwam een adonis binnen die zijn weerga niet kende. Hij pijnigde zijn geheugen... Maar waarvan?! ‘Dag,' stamelde de binnenkomer, die eigenlijk een beetje verbaasd was van de indruk die zijn verschijning te weeg bracht. ‘Ik ben Alex, degene die u aangereden heeft. Ik wilde graag met u praten. Ik ben ook heel blij dat u daarin toestemde.' Timo herpakte zichzelf. ‘Dag Alex. Ik ben blij dat je hier wilt komen. Maar ik wil je een slag voor zijn. Ik wil graag mijn excuses aanbieden voor mijn onvoorzichtigheid.' ‘Ik wilde u mij mijn excuses aanbieden, want ik reed in een auto en u op de fiets.' ‘Ja, maar het was mijn fout. Ik keek helemaal niet uit. Ik zat met mijn gedachten totaal ergens anders en stak plotseling, zonder uit te kijken, de weg over.' ‘Was je verkering net uit.' vroeg Alex grappend belangstellend. ‘Ja zoiets. Ik heb pas een nieuwe vriend en die moest plotseling naar familie toe. En ik mocht niet mee.' ‘Jij mocht niet mee?' ‘Nee, hij is nog niet uit de kast.' ‘Ja, dan kan dat heel moeilijk zij n.' ‘Hoe bedoel je, heb jij ervaring?' Het bleef even stil. Alex keek Timo aan en zag een oprechte blik en dat gaf hem een vertrouwd gevoel en hij zei zachtjes, terwijl hij Timo strak in de ogen bleef aankijken: ‘Ja, ik denk dat ik ook homo ben, maar praat daar met niemand over.' Het bleef even stil en Timo antwoordde met een begripvolle stem: ‘Weet je dat zeker? En waarom zeg je dat dan nu wel tegen mij?' Alex kreeg een kop als een biet en hakkelde: ‘Ja, dat gebeurde gewoon, terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wilde. Het komt denk ik, dat U oprecht vertrouwen uitstraalt, doordat u zo eerlijk uw schuld bekende. Toen u dat over uw vriend zei flapte ik het er ook zo maar uit. Neem me niet kwalijk, ik hoef u ook niet met mijn probleem op te zadelen.' ‘Dat doe je niet Alex en stop nu even met dat ge-u. Doe je jas uit en pak een stoel. Ik vind het gezellig dat je er bent. Je lijkt me een plezierige vent. Ik verveel me hier stierlijk. En mijn vriend komt straks pas. Als je even tijd hebt vind ik het fijn om even

Uit de kast? deel 11 (mm:eerste keer, 4288 words) [11/16] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Dec 24 2014	Kijkers/Lezers: 3751/2902 [77%]	Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Timo maakt kennis met degene die hem aangereden heeft.

Dit is deel 11 van totaal 16 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel