Klik hier voor het ErotischeVerhalen.com hoofd menu

hoofd menu   |   lesbian categorieën   |   auteurs   |   top verhalen   |   nieuwe verhalen   |   zoek   |   links   |   instellingen   |   opties voor auteurs
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier!


Ik draaide me ook om en verstijfde. deel 2 (mm:romantisch, 3141 words) [2/25] Toon alle delen
Auteur: Toegevoegd: Apr 30 2013 Kijkers/Lezers: 4242/3299 [78%] Waardering (deel): 9.00 (1 stem)
Hier wordt een droom werkelijkheid.



Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal

geen tijd voor. Pakte een doek veegde de boel schoon. Hup, de doek bij 
de was. Die kwam hij vanavond wel weer tegen. Nu scheren onder de 
douche en rap naar het werk. Het beeld vervaagde en het wek van alle 
dag nam hem weer in beslag. Hij was extra vroeg om een paar dingen nog 
te regelen. 

Het was vroeg toen hij op de zaak aankwam. Twee van zijn beste jongens
stonden al te wachten. Prachtige kornuiten waren het. Soms wat al te 
veel bravoure, maar harde werkers. Hij had ze vaak geobserveerd. Ze 
waren steeds bij elkaar in de buurt en werkten ook vaak samen. Het was 
dan alsof ze er een wedstrijdje van maakten. Een prachtig gezicht. Het 
deed hem met weemoed terug denken aan zijn verongelukte vriend. Aan hun 
jaren durende vriendschap, dat uitgegroeid was tot een intense en 
hartstochtelijke verliefdheid en liefde. Hij miste hem nog dagelijks. 
Maar de vanzelfsprekendheid hoe deze twee met elkaar omgingen deed de 
herinnering bij hem oproepen. Zij hadden een band samen die niet 
uitgesproken werd, maar die er gewoon was. Een hechte band. 
Waarschijnlijk meer. De jongens hadden het altijd over hun veroveringen 
en hoe de meiden kusten e.d. Maar zo gauw ze hem in de gaten kregen 
ging het over koetjes en kalfjes of ze zeiden niets. Maar hij had deze 
twee mannen nodig. Omdat er veel werk was en een paar vaste medewerkers 
met hun ouders dit paasweekend mee moesten had hij te kort aan 
mankracht. Eén telefoontje naar het ROC was genoeg om een paar 
geschikte kerels te krijgen. Gisteren waren ze na sluitingstijd even 
langs geweest. Een paar leuke knappe kerels. Ze zagen er goed en 
verzorgd uit. En ze hadden zin om te beginnen. Hij wilde ze aan deze 
beste twee koppelen omdat er niet veel inwerktijd was. Hij zou zelf de 
beide dagen zoveel mogelijk in de winkel zijn en kon zodoende een oogje 
in het zeil houden. ‘Goede morgen heren, mooi op tijd.' Bob en André 
stonden lichtelijk verkleumd bij de personeelsdeur. ‘Kom gauw binnen, 
daar is het warm. Loop maar door naar mijn kantoor en neem dan meteen 
even een bakkie mee. Ik alleen melk.' Hij liep direct door en de 
jongens deden hun jassen uit in de personeelsruimte en kwamen met de 
koffie terug. ‘Problemen Kasper? Dat wij eerder moesten komen?' ‘Ja en 
nee. Jullie weten dat een aantal dit drukke weekend weg niet konden 
werken.' ‘Daarom moesten wij eerder komen en harder werken en krijgen 
wij opslag.' grapte Bob en keek Kasper met een guitige blik aan. ‘Nee 
Bob, dat niet. Jullie werken wel hard, maar twee anderen eruit werken 
lukt zelfs jullie niet. Maar ik heb voor een oplossing gezorgd. Er 
komen over een kwartiertje twee nieuwe jongens en die gaan jullie 
inwerken.' ‘Ja, maar wanneer wij samen werken loopt dat als een speer.' 
protesteerde André. ‘Dat klopt en daarom heb ik jullie beiden 
uitgekozen om de beide anderen in te werken. Ik koppel jullie beide aan 
een nieuweling. Ik vertrouw op jullie, want in deze drukke dagen kan ik 
ze niet zelf inwerken.' ‘U bent de baas. En u weet wij zijn volledig te 
vertrouwen. En we zijn hum hum heeeel snel.' Bob grijnsde naar André. 
‘Wat zal ik je missen jochie, maar ik houd je wel in de gaten.' ‘Weet u 
wie het zijn? Misschien kennen we ze wel.' ‘Het zijn een zekere Maarten 
en John, ik heb ze gisteravond gesproken en het lijken me heel 
geschikte jongens. ‘Maarten en John van het ROC?' ‘Ja, hoezo? Kennen 
jullie ze?' ‘Niet rechtstreeks maar wel uit de verhalen.' Bob keek 
André aan met een betekenisvolle blik. ‘Je bedoelt toch niet dat 
stelletje flikkers?' Bob knikte. ‘En moeten wij daar een paar dagen mee 
werken?' zei André met een toon vol gemaakte afschuw in zijn stem. 
‘Straks zit die nog aan mijn kont.' ‘Of grijp die je bij je snikkel.' 
ging Bob verder. Kasper was verbijsterd. Hij had een dergelijke reactie 
van deze twee niet verwacht. Dat viel hem enorm tegen. En aan de andere 
kant wist hij dat hij hier iets moest doen. Hier lag een schone taak 
voor hem. Hij wilde voorkomen wat hem in zijn jeugd was overkomen. Hij 
zou dit begeleiden om zodoende zijn eigen verdriet te verwerken. Maar 
daar was nu geen tijd voor om over na te denken. Hier moest gehandeld 
worden. ‘Stop!' en hij keek de beide jongens aan met zijn 
ondoorgrondelijke blik. De jongens wisten nu ook dat ze te ver waren 
gegaan. Beide kregen een knalrode kop en sloegen hun ogen neer. Er 
volgde een lange stilte. Kasper zocht naar de juiste woorden. Eerst 
maar even doorvragen. Achtergronden weten en dan verder zien. ‘Kennen 
jullie die jongens?' Het bleef even stil. Bob keek Kasper aan. ‘Nee 
niet echt. Maar als we uitgaan zijn ze altijd samen. Je ziet ze ook 
nooit met een meisje. Maar echt kennen. Nee, alleen van naam en 
gezicht. Ja, en dat wat over hen gezegd wordt.' ‘Ja, en dat zeggen ze 
allemaal.' vulde André aan. ‘Wie allemaal?' ‘Van onze vriendengroep.' 
‘En als dat zo zou zijn ben je dan direct bang voor je kont en 
snikkel?' Bob ging rechtop zitten en vermande zich duidelijk. ‘Dat was 
een grapje Kasper, hetzelfde dat wanneer we na de gym onder de 
gezamenlijke douche staan en zeggen: Laat je zeep niet vallen. Ik heb 
niets tegen homo's hoor. Mijn broer valt op jongens en ik weet hoe 
moeilijk hij het mee heeft gehad om dat ons te vertellen.' André keek 
Kasper en Bob aan. ‘We lieten ons even gaan, zoals we dat vaker doen. 
Dat weet je want je hoort ons tijdens het werk wel vaker grappen maken. 
Ik heb niets tegen die jongens. Echt niet. En al zouden ze homo's zijn. 
So what! En wat jezelf zegt. We weten het helemaal niet. Alleen roddels 
en achterklap.' ‘Ik ben blij dat te horen jongens. Ik schrok echt. Ik 
dacht dat ik me in jullie vergist had. Maar ben blij dit te horen. 
Jullie weten dat werkplezier voor ons allemaal heel belangrijk is en 
dat ik discriminatie en pesten niet duld. Dan is het gewoon een kwestie 
van oprotten.' ‘Wees niet bang Kasper, maar ik ben blij dat je dit wel 
even met ons doorgesproken hebt. We zullen ze ook t.a.v. de anderen in 
de gaten houden en indien nodig beschermen.' ‘Jongens jullie weten 
helemaal niet of het echt zo is. Ik heb vroeger ook zo'n 
onafscheidelijke vriendschap gekend. En hij is verongelukt en ik mis 
hem nog dagelijks. En jullie zijn in mijn ogen ook twee 
onafscheidelijke en innige vrienden. Dat gaat anderen niets aan maar ze 
kunnen een dergelijke relatie een flinke knauw geven.' De jongens keken 
elkaar aan en bloosden tot diep in hun hals. ‘Nou?' ‘Je hebt helemaal 
gelijk Kasper en je hebt ons goed de les gelezen.' De bel ging. Kasper 
keek op zijn horloge. ‘Daar zal je ze hebben.' ‘Doen jullie de deur 
open en dan doe ik de lichten in de winkel aan. Dan geven we ze een 
gezamenlijk rondleiding voordat de anderen komen en de zaak open gaat. 
En jongens,' hij keek ze volwaardig aan. ‘Bedankt.!' en zij wisten 
precies waar hij op doelde. 

De jongens liepen naar de deur. ‘Wat zou hij bedoelen met die opmerking
van jullie zijn in mijn ogen ook onafscheidelijke en innige vrienden? 
Zou hij wat door hebben?' ‘Je bedoelt.....?' ‘Ja, dat bedoel ik. Hij 
keek dwars door ons heen.' ‘Je bedoelt dat hij meer aanvoelt dan dat 
hij zegt.' ‘Ja, vooral door dat woord innige en de manier waarop hij 
toen keek.' ‘Zou hij dan .........' ‘Geen idee, maar toen hij het over 
zijn verongelukte vriend had en zijn vriendschap vergeleek met de onze 
ging er bij mij toch een lichtje branden.' ‘Ja, maar wij zijn toch geen 
stelletje.' ‘Nee, maar wel iets meer dan gewone vrienden.' André lachte 
en sloeg zijn arm om de schouders van zijn kameraad. ‘En dat neemt 
niemand van ons af zelfs mijn vriendinnetje niet.' Bob lachte. André 
moest eens weten hoe hij worstelde met zijn gevoelens voor zijn vriend. 
Het ging bij hem verder. Dat verwarde hem de laatste tijd vaak. Was hij 
dan ook homo zoals zijn broer? Hij dacht van niet. Hij had steeds 
vriendinnetjes. Geen vaste verkering zoals André, maar toch. Maar dat 
onderbuik gevoel wanneer ze met elkaar dolden en hun geheime dingetjes 
deden kreeg steeds meer een andere dimensie. André verstoorde zijn 
gedachtenflits door de deur te openen. ‘Welkom Maarten en John, hier in 
deze heksenketel van eten en drinken. Jullie komen ons helpen om orde 
in deze chaos te brengen.' grapte Bob. Twee totaal verbaasde blikken 
keken hen om beurten aan. Maar de verbazing maakte snel plaats voor 
twee paar lachende gezichten. Maarten herstelde zich snel met een 
weerwoord.  En met een diepe buiging antwoordde hij: ‘Tot jullie 
dienst. Wij zullen ons best doen.' De jongens gaven elkaar een hand. 
Een kort moment keken Bob en John elkaar aan. John hield hem even in 
zijn blik gevangen. Net iets langer dan gewoonlijk.  Prachtige groene 
ogen boorden zich in zijn ziel. Zijn adem versnelde zich heel even. Wat 
nu. Dit overviel hem. Hij maakte zich los van die blik en de jongens 
liepen samen de zaak in. Daar stond Kasper hen al op te wachten ‘Zo, al 
kennis gemaakt zie ik. Fijn zo. Laten we eerst even een korte ronde 
doen over de indeling van de winkel en dan gaan we naar mijn kantoor om 
jullie taken te bespreken.' Na de korte rondleiding zaten ze op het 
kantoor met een kop koffie. ‘Jullie zullen je misschien afvragen wat 
Bob en André hier op dit moment doen. Jullie kennen mijn probleem. Op 
het laatste moment heb ik een paar afmeldingen gehad. Dat heb ik gister 
met jullie het doorgesproken. Daarom wil ik jullie koppelen aan een 
paar werknemers met veel ervaring. Zie hier, dit zijn ze: Bob en André. 
Zij werken hier al een aantal jaren en kennen de zaak op hun duimpje.' 
Bob keek van Maarten en John. Twee sympathieke open jongensgezichten 
zaten hier bij hun aan tafel. Aan wie zou hij gekoppeld worden? Hij 
hoopte aan John. Die had iets dat hem erg aantrok. Hij kon niet zeggen 
wat. Maar het was een soort gevoel. Dat kwam door die intense blik, die 
had iets bij hem geraakt. Dat verwarde hem. Hij wist het ook geen plek 
te geven. Kasper haalde hem uit zijn overpeinzingen. ‘Hé Bob, waar ben 
jij met je gedachten?' De andere drie grinnikten. Hij was even helemaal 
in zijn eigen gedachten en kreeg een kleur. ‘Ben er weer.' ‘Oké, dan 
wil ik jou koppelen aan John en André aan Maarten. En dan wens ik 
jullie heel veel plezier. Mocht er wat zijn, zoek me dan even op of bel 
me. Ik ben deze dagen veel in de zaak, want er is veel werk aan de 
winkel. Mannen, loop even met Bob en André mee voor de kleding. Jullie 
krijgen polo's van de zaak, zodat je goed herkenbaar bent.' Zo gingen 
de jongens op weg. Aan het werk. Kasper bleef even zitten. Zou hij het 
goed gevoeld hebben? Deze beide koppels hadden een geheim, hun geheim. 
Dat wist hij zeker. Dat voelde hij nu eenmaal zo aan. En Bob zat ergens 
mee. Die was zo afwezig, vooral nadat hij wist dat Maarten en John 
zouden komen. Ook dat voelde hij aan. Zijn gedachten gingen weer terug 
naar vroeger. Naar zijn vriend. Wat hadden ze samen een fijne tijd 
gehad. Samen waren ze kind geweest. Samen hadden ze gespeeld en 
gestoeid. Samen hadden ze hun opgroeiende lijven ontdekt. Toen ze 15 
waren hadden ze samen elkaar eeuwige trouw gezworen. Samen hadden ze 
het toen ze 18 waren aan hun ouders en familie gezegd. Toen ze 19 waren 
gingen ze samen wonen. Ze waren dolgelukkig. Ze deden alles samen. Ze 
leken wel een Siamese tweeling. Ze zaten alleen niet lichamelijk aan 
elkaar vast, maar wel geestelijk. Een zelfde ziel in twee lichamen. Zo 
voelde dat ook. Zo was het ook. Tot die ene dag. Tranen welden op in 
zijn ogen. Niet aan denken. Nu niet. Hij had een paar drukke dagen voor 
de boeg. Maar de twee koppels maakten veel in hem los. Veel dat hij 
wilde weg stoppen. Veel dat hij nooit de kans had gegeven te verwerken. 
Nooit was er ruimte gekomen voor een ander. Hij wilde dat niet, maar 
kon het ook niet. Hij leefde met Willem in zijn hoofd. Nog steeds bij 
alles dat hij deed. Bij iedere beslissing die hij nam. Willem, wat mis 
ik je. Kasper schudde zijn hoofd en vermande zich. Vooruit hij moest 
aan de bak. Nu niet treuren. Maar met zulke dagen in het vooruitzicht 
was de kans groot om in verdriet te verzanden. Hij rechtte zijn rug en 
ging aan de slag. De vul ploeg en de kassières konden elk moment komen. 
Even kijken hoe het met de nieuwkomers ging. In de winkel hoorde hij de 
stemmen van André en Bob. Hij bleef even luisteren hoe de jongens het 
deden. Hij hoorde de vastberaden klank in hun stem.  Hij hoorde de 
gerichte vragen van de beide anderen. Hij hoorde iets dat goed was. 
Hier werden de beide jongens goed ingewerkt. Hij had het dus goed 
gezien. Hij had het dus goed aangevoeld. En hij wist dat dit voor 
allemaal een nieuw begin was. Maar wat? Hij had geen idee. Hij voelde 
dat alleen maar. Hij pakte de wijnkar. Dat was zijn pakkie an. De 
wijnstellages bijvullen en spiegelen. Heerlijk. Vanuit die plek kon hij 
nagenoeg de hele winkel overzien. En nu aan de slag. Zo begon de dag. 
Al vroeg kwamen de eerste klanten en het ritme van de dag werd al gauw 
routine. Tot dat moment............... 

IJsbrand (tschrijverke@live.nl) 





Dit is deel 2 van totaal 25 delen.
toon alle delen


Auteurs waarderen reacties!
Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal!
IJsbrand heeft 13 verhalen op deze site.
Profiel voor IJsbrand, incl. alle verhalen
Email: tschrijverke@live.nl
Geef je mening over dit deel:
(Je kan voor elk deel afzonderlijk stemmen)
 
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur
De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen.

Stuur dit bericht:

Anoniem (geen afzender, auteur kan niet reageren!)
(Voer een email adres in als "chat email" in de instellingen, en het zal hier verschijnen)
met dit email adres als afzender:

verhalen in "romantisch"   |   alle verhalen van "IJsbrand"  



Sex dating | Hete Livecams (NL) | Erotic Lesbian Stories




(c) Copyright, 2001-2024 ErotischeVerhalen.com   email webmaster Art voor ondersteuning
Powered by StoryEngine v1.01