ErotischeVerhalen.com: Maartje - Geef mij nu je angst door blackjack

"Jack, wil je met me naar bed?" Pardon? Als ik niet beter wist, had ik metéén ‘ja' gezegd. Sterker nog: ik was meteen naar je toegekomen. Maar nu kijk ik verbijsterd naar mijn telefoon. Alsof het niet waar kan zijn, wat je me net vroeg. En het kán ook niet waar zijn. Niet uit jouw mond. Niet met jouw bagage. Ik herpak me, en verbreek de stilte. "Wát zeg je, lieverd?" Je herhaalt het, met een verrassend vaste stem: "Wil je met me naar bed, Jack? Ik wil het. Ik ben eraan toe. En ik durf alleen met jou..." In een fractie van een seconde trekt een lange stroom met pijnlijke en emotionele herinneringen aan me voorbij. Net 19 was je. In de bloei van je leven, druk experimenterend met uitgaan, vriendjes en seks. Tot die ene avond. Op het verkeerde moment was je op de verkeerde plek. Je had geen schijn van kans. En in een paar minuten stal hij álles. Je onschuld, je levenslust, je zelfvertrouwen, je eigenwaarde. In één keer weg, door een klootzak die z'n lul niet in zijn broek kon houden. Door een hufter die een prachtige jonge vrouw onzichtbaar verminkte. Je moest verder, en je probeerde er het beste van te maken. Opleiding, sociaal leven; het ging je zelfs héél goed af. Een leuke jonge meid, met veel vrienden. En intussen droeg je jouw geheim met je mee. Want bijna niemand was op de hoogte van de open wond in je ziel, behalve enkele familieleden en twee vriendinnen. En één goede vriend: ik... Je liefdesleven was na die avond volledig naar de kloten. Je vertrouwde geen enkele man meer, behalve je vader, je broer en mij. We waren al jaren vrienden, zonder dat er ooit sprake was van verliefdheid, intimiteit of seks. Dat speelde simpelweg niet - en mede daardoor wist ik alles van je liefdesleven. Want dat kon je me gewoon vertellen. Alsof ik je beste vriendin was, maar dan in het verkeerde lichaam. En dus vertelde je me ook over alle angsten die je na die ene avond had. Je probeerde nog wel relaties aan te gaan, maar zodra het onderwerp ‘seks' ook maar een heel klein beetje concreet begon te worden, tikte je af. En die paar keren dat je het probeerde, liepen uit op een teleurstelling. Je wilde wel, maar je kón het niet. Je blokkeerde volledig - je verkrampte in de armen van elke man. Je kon niets mannelijks in je lichaam verdragen; jouw lichaam stootte elke indringer onmiddellijk af. Met als gevolg dat je geen enkele man toeliet. Want wie zou een relatie zonder seks accepteren? Lange tijd vertikte je het om hiervoor in therapie te gaan. Beter gezegd: je durfde niet. Bang om alle weggestopte emoties weer naar boven te halen. Toen je het uiteindelijk deed, ging de beerput open, en bleek alles veel dieper te zitten dan je zelf wilde toegeven. Uiteindelijk kwam je er veel sterker uit. Je kon verder met je leven. Maar de angst voor seks bleef, ook al wilde je dolgraag. En toen je dacht dat je er klaar voor was, ging het toch weer mis. Nota bene met een man op wie je smoorverliefd was, en die je dacht te vertrouwen. Kort daarna verbrak je jullie relatie, en jouw ‘inner circle' huilde met je mee. Inmiddels zijn we een paar jaar verder. En toen je me zojuist belde, vertelde je het opnieuw te willen proberen. Voor je gevoel ben je verder dan toen - je denkt er nu wél klaar voor te zijn. En net toen ik enthousiast wilde reageren, en in mijn telefoon wilde schreeuwen dat je het zéker moest doen, kwam de vraag die ik nóóit heb zien aankomen. Ik heb er nooit rekening mee gehouden dat je míj zou vragen om jou te helpen je angst te overwinnen. Naïef? Misschien wel. En nu moet ik beslissen. Wil ik dit? Natuurlijk wíl ik je graag helpen. Zeker omdat ik weet hoe je hiermee al die jaren hebt geworsteld. En ik heb meer redenen om dit te willen: je bent een leuke, mooie en lékkere vrouw. Héérlijk lichaam, met lekkere volle borsten en de mooiste kont van Zuid-Holland. Er zullen maar weinig mannen zijn die níet met jou naar bed willen. En toch aarzel ik. Want kán ik dit? Dúrf ik dit? Blijkbaar hoor je mijn worsteling: "Ik begrijp dat ik je hiermee overval, Jack. Denk er maar even rustig over na..." Een week later. Ik heb gezegd dat ik het doe, al stond ik in eerste instantie niet te trappelen. Want het is nogal niet wat: stel nu dat het niet lukt? Ben ik dan in staat om jou op te vangen? Ook heb ik even getwijfeld of ik wel de minnaar kan zijn die jij nodig hebt. Maar die twijfels zijn inmiddels verdwenen: ik ben van nature een rustige en tedere minnaar - precies waaraan jij nu behoefte hebt. Om niet te veel

Maartje - Geef mij nu je angst (vm:een-op-een, 4289 words)
Auteur: blackjack	Toegevoegd: Apr 12 2013	Kijkers/Lezers: 16740/11272 [67%]	Waardering (verhaal): 9.26 (19 stemmen)
Waargebeurd verhaal over een jonge vrouw met een seksueel trauma, en over hoe ze ervanaf komt