ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 3 hoofdstuk 06 door Lucky Eye [deel 6]

BLANCO deel 3 Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 6 Astrid heeft als eerste de kamer van Jasper verlaten om dan in gestrekte draf naar de personeelsruimte op de afdeling te sprinten. Op de deur hangt een briefje met de tekst ‘niet storen' dat ze er zelf opgeplakt heeft. Bedoeld om ervoor te zorgen dat ze na het bezoek nog even rustig met Gerald zouden kunnen napraten. Ze loopt meteen naar het raam toe en kijkt naar buiten. Na de zonneschijn van die ochtend motregent het nu en dat geeft precies weer hoe zij zich voelt op dit moment. Triest. Verlaten. Ten prooi aan twijfel. Op en top verdrietig. Het wanhoopsgevoel dat haar in die mistige nacht onderweg van haar veilige thuis naar die nare bovenste verdieping van het ziekenhuis overviel, toen ze de door Pieter opgegeven naam van zijn vriend koppelde aan de Jasper die zij kende, lijkt ineens helemaal terug te zijn. Die lammakende vertwijfeling is nu helemaal terug. De zilte tranen komen. Ze hoort de deur opengaan maar blijft staan waar ze staat. En huilt. Ze voelt hoe een arm om haar heen geslagen wordt. De arm van Marion die ze herkent aan haar naar bloemen ruikende eau de toilette. Astrid vlijt zich tegen haar aan terwijl de tranen nu als een fontein naar buiten barsten. Ze laat zich zachtjes troosten. Het verdriet dat ze al zoveel weken heeft afgehouden, mag nu komen. Altijd was ze er voor de anderen. Altijd was zij degene die alles regelde voor de anderen en daarbij gaf ze zich zelf niet de ruimte om ook verdriet te kennen. Ze had er geen tijd voor. Ze had de zorg op zich genomen voor haar broer en de leden van het gezin van Jasper. Daarnaast waren er steeds allerlei andere dingen geweest. Haar werk in het ziekenhuis, dat ze toch zoveel mogelijk door had laten gaan. Zakelijke beslommeringen in Amersfoort op het hoofdkantoor van de holding. De kinderen. Een interview over haar expositie waarbij ze heel duidelijk vooraf had bepaald niet over het drama te willen spreken dat zich op dit moment voltrok in haar familie. Natuurlijk had ze David en Jan die zakelijke gesprekken samen kunnen laten voeren met haar volmacht. Maar toch... toch voelde dat voor haar niet goed. En nu beseft ze dat veel eerder ruimte had moeten maken voor haar verdriet. Haar verdriet om Jasper. Haar meditatiemaatje. Haar vriend. De jongen met wie ze regelmatig een Dag van Aandacht had bezocht. Zelfs eentje met hem had georganiseerd en gepresenteerd. Ook daaraan, aan dat leed, had ze aandacht moeten besteden. Ze had tijd moeten nemen om zich terug te trekken en tot rust te komen. Zich tijd moeten geven om te helen. Eerder zich terug moeten trekken op ‘Boschlust' zoals ze nu wel gedaan heeft. En dan... dan is er natuurlijk ook de erbarmelijke staat waarin Jasper nu verkeert. Hij kan amper vijf minuten wakker blijven, zo lijkt het haar toe. En dat is vreselijk! Echt heel erg om te zien hoe een sportieve en energieke jongen als Jasper er zo verschrikkelijk slecht aan toe kan zijn. Ze haalt diep adem en zegt Marion dat het wel weer gaat. Marion vraagt na en krijgt een knikje als bevestiging. Dan gaan ze beiden zitten. Als Astrid zit, kijkt ze de anderen aan en zegt: "Sorry. Het spijt me... " "Sorry? Spijt me?" zegt Pieter op verontwaardigde toon. "Laat je nakijken, troel! Die woorden zijn zo niet op hun plaats! Je hebt van alles en nog wat voor ons gedaan toen wij het niet meer zagen zitten en nu je het zelf even moeilijk hebt ga jij je verontschuldigen daarvoor? Eigenlijk ben ik blij dat dit gebeurd is!" Astrid is niet de enige die Pieter verbaasd aankijkt. "Nee, natuurlijk bedoel ik niet te zeggen dat ik blij ben dat je zo vreselijk veel verdriet hebt nu. Ik bedoel alleen maar dat nu weer eens blijkt dat je geen robot bent. Dat jij ook maar gewoon een mens van vlees en bloed bent, die het af en toe allemaal niet aan kan. En daar is helemaal niets mis mee! Dat bedoel ik." En dan staat hij op om zijn zus, van wie hij zielsveel houdt, een knuffel te geven. "Dank je, Pieter," klinkt het benepen uit Astrids mond. "Voor de knuffel

BLANCO deel 3 hoofdstuk 06 (mm:overige, 2573 words) [6/12] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Feb 28 2013	Kijkers/Lezers: 3402/2779 [82%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg, waarin: - Astrid het moeilijk heeft; - Marion zich opwerpt als voedingsdeskundige; - Jasper en Pieter een gesprek beginnen.

Dit is deel 6 van totaal 12 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel