ErotischeVerhalen.com: BLANCO deel 3 hoofdstuk 04 door Lucky Eye [deel 4]

BLANCO deel 3 Een verhaal van Lucky Eye Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op toeval. Hoofdstuk 4 Als Jasper wakker wordt, lijkt alles opnieuw anders. Nee, alles is anders zo voelt en hoort hij met zijn ogen nog gesloten. De geluiden van eerder zijn er niet meer. Er is wel geluid maar dat klinkt heel anders dan voorheen. Hij hoort stemgeluid. Verschillende stemmen ook. Heel langzaam opent hij zijn ogen en het eerste dat hij ziet, of beter gezegd niet ziet, zijn de monitoren die er niet meer zijn. Als hij dan zijn naaste omgeving bekijk, vallen hem nog een paar dingen op. Ten eerste, dat hij nog steeds niet helemaal scherp ziet. Maar ja, hij is net wakker en misschien komt het ook wel omdat hij nog erg moe is. Ten tweede, dat hij niet meer op de intensive care ligt en dat hij nog maar met twee slangetje verbonden is. Eén zit aan een zak met transparante vloeistof die boven zijn bed hangt en een tweede is verbonden met een kastje dat zoemt. Al een hele vooruitgang, zo denk hij bij zichzelf. Als dat zo doorgaat, betekent het dat hij binnenkort het bed uit kan en wat kan gaan doen. Maar dan... dan is er ineens die herinnering aan vanochtend. Die doffe domper dat zijn benen het niet doen. Hij slaat het dunne dekentje terug met de bedoeling naar zijn benen te kijken. Lastig, als je languit ligt. Rechts aan het bed hangt het kettinkje met de ring. Een glimlach komt om zijn lippen. Hij wil wat meer rechtop zitten en zoekt naar de afstandsbediening om het bed te verstellen. Vinden doet hij hem echter niet. Laat maar even, zo denkt hij, ben nog best moe en dan is het beter om te rusten. Straks maar even iemand vragen. Toch blijft hij onrustig. Nog een keer kijkt hij om zich heen. Gewoon helemaal niets te vinden dat op een afstandsbediening lijkt. Dan ziet hij ineens een schematisch tekeningetje van het bed zowel rechts als links op het hekwerk rond zijn bed. Daarbij staan ook pijlen. Voorzichtig strekt hij zijn vingers uit en raakt een van de pijltjes aan. En ja hoor, dat is het. Het bovenstuk van zijn bed gaat omhoog. Ho, niet te ver omhoog. Ietsjes terug. Ja, zo zit hij lekker. Te rechtop geeft pijn in zijn buik. Zo is het beter. Waarvoor is dat zoemende kastje naast zijn bed ook alweer? Hij weet het niet. Ook dat straks maar even aan iemand vragen. Dan lukt het hem wel om de deken goeddeels weg te trekken en bekijkt hij zijn benen. Als je er zo naar kijkt, lijkt het alsof er helemaal niets aan de hand is. Ja, de knieën zijn wel ingepakt maar voor de rest lijkt alles zo gewoon en toch... toch werkt het niet, zo weet hij maar al te goed. Hij perst zijn lippen op elkaar en doet een hernieuwde poging ze te bewegen. Niets! Er gebeurt helemaal niets! Hij laat zich terugzakken in de kussens. Verdomme! Waarom doen ze het! De tranen branden hem achter de ogen en alleen met uiterste wilskracht weet hij ze terug te dringen. Hij blijft proberen. Alle pogingen die hij onderneemt, lopen echter op niets uit. Ze doen het niet. Als hij er moe van wordt, laat hij het bovengedeelte van zijn bed weer wat zakken en kijkt hij zijn kamer rond. De gordijnen zijn dichtgetrokken maar toch is het nog behoorlijk licht. Het moet mooi weer zijn buiten. Tegen de muur naast de deur staat een aanrechtje met een kraan en wasbak, en daaromheen hangen allerlei tekeningen. Bontgekleurde tekeningen vooral. Zijn mijn broertje en zusje zo druk bezig geweest? Nee, dat kan haast niet. Het zijn er enorm veel. Shit! Dat doet pijn. Een broertje en zusje die hij alleen maar zo kan noemen omdat hij niet eens weet hoe ze heten! Hij had ernaar moeten vragen, zo verwijt hij zichzelf. Jasper probeert opnieuw de tranen terug te dringen maar dat lukt niet meer. Net ging het nog maar nu niet meer. Langzaam biggelen de tranen hem over de wangen. Hij legt het hoofd op één oor in het kussen en ziet dan opnieuw de ring aan het kettinkje. Nog meer tranen. Langzaam gaat de deur open en een rood aangelopen, rond gezicht verschijnt om de hoek van de deur. "Ik dacht al dat ik iets had gehoord?" zegt een vriendelijke stem en daarop komt Jennie Halsma de kamer van Jasper binnen. "Ach jongen," zegt ze als ze naast Jaspers bed staat, "je huilt. Toe maar, laat het maar gaan." Ze pakt zijn hand beet en knijpt er zachtjes in. "Het geeft niet, Jasper. Soms moeten die waterlanders er even uit. Geeft het lucht als je ze hebt laten

BLANCO deel 3 hoofdstuk 04 (mm:overige, 4858 words) [4/12] Toon alle delen
Auteur: Lucky Eye	Toegevoegd: Feb 14 2013	Kijkers/Lezers: 3662/3037 [83%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Vervolg waarin Marion een moeilijk telefoongesprek voert en Pieter besluit om een voorbeeld te nemen aan zijn neefje Niels.

Dit is deel 4 van totaal 12 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel