ErotischeVerhalen.com: Mijn fantasie wordt werkelijkheid, het hele verhaal. door Aliveforlust

Het is een uur of half negen op vrijdagavond. We zijn samen op het bedrijfsfeest en gaan ons eigen gang. Netwerken noemen ze dat. Er is oppas geregeld en we blijven slapen bij vrienden die ook op het feest aanwezig zijn. Kunnen we vanavond lekker een drankje doen. Mijn gesprekspartner kijkt op zijn horloge. "shit, helemaal vergeten. Ik moet nog even naar de winkel anders ben ik te laat". Ik antwoord "ga je naar de supermarkt? Rij ik even mee als je het niet erg vindt. Kan ik nog even een cadeautje halen voor vanavond". Natuurlijk neem ik altijd wat mee maar vergeetachtig als ik ben had ik beide flessen drank thuis op tafel laten staan. Mijn gesprekspartner knikt en ik roep mijn partner toe dat ik even weg ben. Cadeautje halen. Ook hij knikt en zegt "ik zie je straks wel". De vriendin van mijn gesprekspartner zwaait, zij heeft het ook meegekregen. Met mijn gesprekspartner loop ik richting zijn auto. Zo'n mooie. Duidelijk wat hoger op het corporate laddertje en daarmee rijdt hij een redelijk nieuwe leasebak. Uiteraard uitgerust met vele opties. Zodra hij dichtbij komt klikt zijn auto. Deze herkent dat hij in de buurt staat en de deurvergrendeling ontgrendelt. "Zo, da's hip" lach ik hem toe. "Blijft lastig zo zelf op een knopje drukken he" vervolg ik met enige sarcasme. Hij lacht en kijkt me ondeugend aan "tsja zo hou ik mijn handen vrij voor belangrijke zaken" knipoogt hij. Er begint een spanning voelbaar te worden tussen ons. Ons gesprek verloopt duidelijk wat dubbelzinniger dan we beiden verwacht hadden. Het deert ons niet. Het betekent niets. Hij stapt in en ook ik laat me in mijn stoel glijden. Het is warm en het leer plakt wat aan mijn benen. Ik trek mijn jurk iets omlaag zodat ik mijn dijen bescherm tegen de hete stoel. De airco slaat aan zodra hij het knopje indrukt om de auto te starten. Nog zo'n snufje. Hij trekt snel op en glijdt de weg op. We hebben haast want de winkels sluiten snel. Al gauw komen we bij de enige stoplichten die we onderweg zullen tegenkomen. We naderen rap en het licht is al oranje. Net als we voorbijrazen slaat het licht op rood. Oef, nouja wachten is eigenlijk ook geen optie. "heb je veel nodig?" vraag ik "kunnen we alvast een gameplan bedenken". Ik zie ons al rennend door de winkel, de snelste route nemend langs de schappen naar alle producten die we nodig hebben terwijl we boos worden aangekeken door het winkelpersoneel die graag naar huis willen. "Nee" antwoordt hij, "niet veel". Zijn antwoord stopt hier, hij heeft duidelijk geen zin om er verder op in te gaan. We rijden het parkeerplaats bij de supermarkt op, stoppen en stappen synchroon uit. Hij sluit de auto en we snellen naar de deur. De deuren blijven gesloten. We zijn te laat. Geërgerd kijkt de winkel medewerkster ons aan van achter de deuren. Ze tikt op haar horloge, houdt haar rechter wijsvinger in de lucht en wuift ermee van links naar rechts terwijl ze nee schudt met haar hoofd. Tsja, dat snapte ik ondertussen ook wel. We kijken elkaar aan en druipen weer af richting de auto. We hebben gefaald. Nadat we zijn ingestapt rijdt hij langzaam weg. Halverwege het parkeerplaats stopt hij de auto weer. Het is donker op straat. De winkellampen worden uitgezet en de straatlantaarns verlichten het parkeerplaats bijna niet. Wij gluren beiden via een zijspiegel achteruit en kijken zwijgzaam toe hoe de winkelmedewerkers vertrekken, de supermarkt in stilte en duisternis achterlatend. "Verdomme" verzucht hij "dat is echt balen". Ik kijk door de voorruit en zie de laatste auto het parkeerplaats afrijden. "Ach, dan halen we het toch ergens anders" wetend dat er altijd wel ergens winkels open zijn. "Ik weet niet wat je moet hebben maar zo erg kan het toch niet zijn". Hij schudt zijn hoofd en slaat zijn ogen neer. Hij legt uit "op dit soort avonden hebben mijn vriendin en ik een afspraak. We zien elkaar de volgende dag maar wat er 's nachts gebeurt vertellen we elkaar niet. Zolang alles veilig gebeurt stellen we verder geen vragen". Enigzins verbaasd te horen dat zo'n keurig stel zo'n losbandig bestaan leidt zit ik even in stilte. De stilte wordt verbroken wanneer ik wederom een vraag afvuur "maar wat had je nou eigenlijk nodig?". Hij draait zijn hoofd naar mij toe en zegt "condooms, zonder gaat het feestje niet door natuurlijk". Ik begin weer te lachen en kijk hem recht in zijn ogen aan "had dat even gezegd. Ik heb een pakje in mijn tas. We hebben een ze meegenomen voor vanavond.

Mijn fantasie wordt werkelijkheid, het hele verhaal. (vm:trio, 3854 words)
Auteur: Aliveforlust	Toegevoegd: Oct 21 2012	Kijkers/Lezers: 11721/12058 [103%]	Waardering (verhaal): 9.22 (9 stemmen)
Twee handen vinden mijn borsten. Ik schrik. Dit zijn niet zijn handen. Achter mij nadert een warme gestalte. Aan de vorm van zijn lijf te voelen is het een man. Mijn man? Of misschien toch de gesprekspartner van eerder? Mijn hoofd draait op volle toeren.