ErotischeVerhalen.com: En nu verder. deel 3 door IJsbrand [deel 3]

En nu verder... deel 3 Hoe lang ze daar samen gestaan hadden was niet te zeggen. Tijd was weggevallen. Robbert maakte zich los uit de omhelzing. Pakte Ronald bij de bovenarmen en keek hem recht in de ogen. Ronald keek terug. ‘Gaat het weer een beetje?' Ronald knikte. ‘Wil je hier praten of zullen we naar boven gaan.' Ronald zei nog niets. Allerlei beelden van vrijende mannen flitsten door zijn hoofd. Nu even niet. Dit had die op dit moment helemaal niet nodig. Dat zou hem nog verwarder maken. Hij wees naar boven. ‘Ga jij maar vast, dan kom ik met wat drinken.' Ronald liep langzaam de trap op terwijl Robbert twee glazen drinken pakte. Moest hij het nu wel of niet vertellen. Het was een chaos in Ronalds hoofd. Hij de altijd zo rustige, alles in de hand hebbende man, was hier geconfronteerd met een emotie die hij zich niet bewust was dat hij dat had. Stommerd die hij was. Hij had zich helemaal laten overmannen door jaloezie. Daar moest hij eerst mee in reine komen. Hij moest het nu maar even over de breuk met Roos hebben, maar dat was al helemaal naar de achtergrond gezakt door wat hem net zo enorm geraakt had. Het orgasme van zijn beste vriend met zijn minnaar. En weer stak die pijnscheut door zijn hartstreek. Nee, hij wilde het daar nu niet met Robbert over hebben. Dat mocht niet. Hij mocht Robbert zijn geluk niet in de weg staan. Trouwens waar haalde hij het lef vandaan. Hij was toch geen homo? Hij viel op meisjes. En hij was zo blij voor Robbert dat die Henk had. Die stond hun vriendschap beslist niet in de weg. Integendeel. Hij vond Henk een enorm fijne vent en had er een vriend bijgekregen. Maar waarom kwetste hem dat dan zo. En waarom die flitsende gedachten van vrijende mannen. Daar wilde hij zich nu niet op concentreren. Hij moest zich weer vermannen en die beelden uitbannen om niet weer in huilen uit te barsten. Hij deed het raam dicht en het rolgordijn een naar beneden. Even later zaten ze samen op de bedrand hun glas leeg te drinken. De stilte was te snijden. Wie moest er nu beginnen en waarmee. Robbert begon: ‘Vertel, wat is er allemaal gebeurd. Waarom ben je zo overstuur.' Het bleef een tijdje stil. Ronald wist niet hoe hij zijn emotie moest verpakken. ‘Laat ik gewoon bij het begin beginnen. Na het telefoontje ben ik naar Roos gegaan. Ze was alleen thuis en begroette me met een klein kusje. We gingen niet naar de kamer maar bleven aan de keukentafel zitten. Tegenover elkaar. Toen had ik al een vermoeden dat er iets niet in de haak was. Om een lang verhaal kort te maken kwam het er op neer dat ze volgende week al gaan verhuizen. Haar vader was per direct overgeplaatst. Naar Zeeland. Ik zei nou en! Dan kom ik je daar opzoeken. Maar toen kwam de klap. Haar ouders vonden het niet zo'n goed idee om de verkering aan te houden. Dat werd toch niets op zo'n afstand. Daar zou ze op haar nieuwe school toch weer vrienden maken en na volgend jaar ging ze toch studeren dus ze moest nog jaren naar school. Ze had daar vannacht eens goed over nagedacht en vond dat daar wel wat in zat. Dus werd ik zomaar aan de kant gezet. Ik zei nog of ze dan niet meer van me hield. Dat wel maar we konden dan toch vrienden blijven over de skype en zo. Het was alsof ze me een klap in mijn gezicht gaf. Ik was boos en verdrietig. Waarom heb ik dit niet voorvoeld. Je weet dat ik dingen die mij aangaan vaak voorvoel, maar dit totaal niet. Ik houd erg van haar en dacht eindelijk de ware gevonden te hebben. Dan word je zo maar ineens, zonder dat we ook maar ooit één woord ruzie hebben gehad als een gebruiksvoorwerp aan de kant gezet. We hebben nog wel even gekust, maar ik was er opeens klaar mee. Weg Roos, weg tranen. Maar ik was boos ben zonder verder wat te zeggen naar buiten gelopen. Ze liep me nog achterna maar de tranen van woede stonden me in de ogen. Ze vroeg nog of ik het wel snapte en ik zei: ‘Nee. Helemaal niet. Wanneer je echt van iemand houd maakt afstand geen verschil. Maar dat geldt dus bij jou niet.' De tranen van woede en verdriet brandden me achter de ogen. Ik ben op mijn fiets gesprongen en ze riep me nog achterna maar ben hard hier naar toe gereden. Onderweg kon ik alleen maar janken en schelden. Toen ik hier kwam zag ik bij jullie hoe liefde en hartstocht konden zijn en toen brak er bij mij iets. Dat heb je gezien. Alle emotie, die ik anders zo goed onder controle heb, kwam er in één keer uit. Vandaar mijn idiote gedrag. Neem me niet kwalijk, het overkwam me.' Over de echte reden en de steken door zijn hart hield hij zijn mond. Daar moest hij zelf uit komen en Robbert niet mee lastig vallen. En dat er flitsen van vrijende mannen langs kwamen vertelde hij helemaal niet. Hij sloeg zijn arm om Robbert heen en drukte zich tegen hem aan. ‘Het spijt me dat ik jullie liefdesspel zo verstoorde. Ik had eerst moeten bellen zoals afgesproken, maar dat dit zo zou lopen wist ik niet.' De tranen begonnen spontaan weer te stromen en weer die hartezeer. Robbert sloeg zijn arm om hem heen en trok hem op bed. Veel hoefden ze niet te zeggen. Er was op dit moment ook weinig te zeggen. ‘Kom huil maar even

En nu verder. deel 3 (mm:een-op-een, 3611 words) [3/10] Toon alle delen
Auteur: IJsbrand	Toegevoegd: Sep 19 2012	Kijkers/Lezers: 3974/3218 [81%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Ronald zag zijn vriend met zijn minnaar. Hoe verwerkt hij deze confrontatie?

Dit is deel 3 van totaal 10 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel