ErotischeVerhalen.com: Het festival (5) door Kilo

Fred strekte zich uit. Hij trok Rita wat dichter tegen zich aan, en staarde door het grote slaapkamerraam in de verte. Hij streelde zacht haar blote rug, alsof hij haar wou troosten, nu al. Ze had meteen gevoeld dat er wat scheelde, hem tot drie keer toe gevraagd waarom hij zo stil was. Hij had de vragen weggewuifd - niets aan de hand. Maar hij voelde zelf hoe hij aarzelde. Hij had, net als iedere zondag, intens van haar genoten - haar mond die heerlijke dingen deed met zijn pik, haar grote, stevige borsten die hij zo graag in zijn handen hield. Het gevoel om in haar kutje te schuiven en de sensatie die door hem trok wanneer ze kreunend klaar kwam - het was er nog allemaal. Maar zijn schuldgevoel overheerste. Hij zuchtte diep, voor de zoveelste keer. Ze richtte haar hoofd op en keek hem aan. Een zachte kus op zijn lippen. "Voor de dag ermee, mooie jongen. Problemen thuis? Op school? Met je vrienden?" Een nieuwe zucht. En toen begon hij zijn verhaal - in de wetenschap dat het waarschijnlijk het einde betekende voor zijn wekelijkse afspraak met deze beeldmooie vrouw. Deze vrouw die 22 jaar ouder was dan hijzelf. De vrouw die hem zoveel leerde, en zoveel genot verschaft. Hij vertelde hoe hij de avond ervoor, zoals iedere zaterdag, met zijn vrienden was gaan stappen. Hij had het strakke plan om, net als de weken ervoor, een paar biertjes te drinken en dan goed op tijd naar huis terug te keren. Om daar een laatste blik op zijn wekker te werpen en snel te berekenen over hoeveel uur hij haar zou terugzien. Maar gisteren was het fout gelopen. Ze waren met vijf, en zijn vier vrienden plaagden hem steeds meer. Ze vroegen hem waarom hij niet langer bleef, waarom hij zo dikwijls een cola dronk in plaats van een gewoon biertje. Uiteindelijk waren ze in een kroeg aanbeland, waar ze met vijf aan een tafeltje waren gaan zitten. Daar begon de ondervraging pas echt goed, tot Jimmy hem plots zei: ‘Ik weet wat er scheelt, Fred. Je valt op jongens. Ik zie je nooit nog naar de meiden kijken, je praat niet meer met hen, niet op school, en niet op zaterdagavond. Volgens mij glip je straks weer stiekem weg om gay bars af te schuimen, of heb je ergens een geheim vriendje.' Fred probeerde de insinuatie weg te lachen, maar de vier companen gingen genadeloos door. ‘Dat moet het zijn', en ‘Bewijs dan dat er iets anders is'. Fred durfde de kroeg niet te verlaten - hij bleef, dronk mee, en probeerde zich te verdedigen. Hij wist dat, als hij toch naar huis zou gaan, hij de speculaties alleen maar zou voeden. Na een uur welles-nietes, had Jimmy het voorstel geformuleerd. Fred moest uit de kroeg één meid kiezen, en die proberen te versieren. Als dat zou lukken, zouden ze hem geloven. Fred besefte dat er geen ontsnappingsmogelijkheid was. Hij had rondgekeken, en zijn keuze was op Michele gevallen. Een blonde, pittige meid die een jaar ouder was. Vorig jaar had hij haar op school vaak bewonderend aangekeken - haar korte haar, jongensachtig haast, haar lange benen, de kleine borstjes die vrolijk in haar t-shirt opwipten op warme dagen. Ze had hem altijd genegeerd, en hij had nooit de moed gehad om echt contact te zoeken. Nu zat ze met vriendinnen aan een tafeltje wat verderop. Hij stond recht en liep er op af. Hij hurkte, zodat hij op haar hoogte naast haar kwam te zitten. "Eh... Michele. Ik ben Fred." Ze had hem verbaasd aangekeken, keek dan haar vriendinnen aan en barstte uit in een luide lach. ‘Weet ik. En wat dan nog?' Weinig bemoedigend, dacht Fred. "Wel... M'n vrienden beweren dat ik op jongens val. De enige manier om hen ervan te overtuigen dat dat niet het geval is, is dat ik jou kus." Weer zo'n luide lach. Fred voelde dat hij een knalrode kop had, nu. Hij keek even achterom, en zijn vrienden zaten al evenveel te schateren. ‘Deal', zei Michele. ‘Maar dan doe je het wel zoals het hoort. Je betaalt me een drankje, of meer, en je luistert naar me. Je vraagt me wie ik ben, wat ik doe, en je vertelt over jezelf. Als dat allemaal goed gaat, mag je me wel kussen. Misschien.' Hij twijfelde even, want eigenlijk wou hij gewoon zo snel mogelijk naar huis, naar bed. En het kon hem aan zijn reet roesten wie Michele echt was - voor hem telde maar één vrouw. Rita. Maar om die vrouw te kunnen houden, moest hij hier even doorheen. Hij trok een stoel bij de tafel, bestelde een rondje en vroeg Michele hoe ze het deed op de universiteit. Een uur later zat hij er nog steeds - hij genoot van de verhalen die Michele vertelde over het leven op studentenkamers, over gekke proffen en idiote medestudenten. Over zelf koken en iedere avond stappen. Over

Het festival (5) (vm:een-op-een, 3526 words)
Auteur: Kilo	Toegevoegd: Sep 07 2012	Kijkers/Lezers: 5926/4813 [81%]	Waardering (verhaal): 9.00 (4 stemmen)
Kun je een bedriegster bedriegen? Fred zoekt het uit.