ErotischeVerhalen.com: Het geheim van Fatima door Lois

Haast dagelijks zag ik haar in de treincoupé, dat jonge Marokkaanse meisje. Ze brilde, zat doorgaans aan de raamkant met de uitgesproken neus in de boeken, terwijl leeftijdsgenoten onbeschaamd aan het flirten waren, zonder of met de hoofddoek die zij niet droeg. Misschien had ze dat beter wel gedaan, niet om religieuze redenen, maar omdat dat de troeven van haar gezicht beter tot hun recht zou laten komen dan haar onverschillige kapsel, waarvan de banaliteit nu op haar hele verschijning afstraalde. "Spijtig" dacht ik telkens. "Spijtig dat je dat zelf niet ziet. Spijtig dat niemand je raad geeft." Tot die ene dag. "Spijtig", dacht ik weer en wilde zoals steeds verder stappen, tot ik een inwendige stem hoorde fluisteren: "Waarom zou jij haar niet helpen Loïs als niemand anders het doet.". Voor ik me kon bedenken ging ik tegenover haar zitten en sprak haar aan. "Weet je", stak ik meteen van wal. "Je zal me misschien opdringerig vinden, maar ik kan het niet langer aanzien. Als jij je haar achter je ene oor zou weg borstelen en wat meer volume zou geven zodat het aan de andere kant breed naar opzij zou uitwaaieren, als jij je haar een teint zwarter zou verven en de lijn van je ene kaak wat zou accentueren, als je tenslotte je bril zou omruilen voor lenzen dan zou je er onherkenbaar sensationeel uitzien." Ze keek op en keek me aan over de rand van haar schoolboek. "Meent u dat?", vroeg ze. "Ja", zei ik. Daarbij bleef het. Haar gezicht dook terug in haar boek. Maar ik zag haar nadenken. De dag erop en de dag daarop was er niets veranderd. En dan kwam het weekeinde. Toen ik de maandag daarop terug door de coupé liep, had ik haar eerst niet opgemerkt, zo volledig was de transformatie. Ze had mijn raad inderdaad naar de letter opgevolgd. Jongens zochten oogcontact met haar en zij genoot duidelijk van de aandacht. Zozeer zelfs dat me niet scheen op te merken toen ik voorbij stapte en haar een medeplichtige glimlach schonk. Dat jeugdig egoïsme vond ik niet erg. Het volstond me dat ik haar op weg had geholpen. Een paar dagen later was ik zelf verdiept in litteratuur toen ik merkte dat iemand tegenover me kwam zitten. Reflexmatig sloeg ik de ogen op. Zij was het. "Ik wil u bedanken", zei ze. "Ik wou niet dat u zou denken dat ik ondankbaar was. Maar de eerste dagen genoot ik te sterk van de aandacht van de jongens. Zie ze kijken." Ze giechelde vertederend. "Naar mij. En naar u ook geloof ik." Dát geloofde ik niet. Dat wist ik wis en zeker. "Zij kijken inderdaad naar ons beiden", fluisterde ik medeplichtig terwijl ik de jongens uit een ooghoek bespiedde. "Maar je moet geen angst hebben voor competitie. Ik ben te oud voor ze. "Zal ik bij ze gaan zitten?", vroeg ze mij en zichzelf. "Of ze nog wat laten smachten". Ze giechelde opnieuw om die onbekende macht. "Ja, de concurrentie mag me dankbaar zijn", lachte ik. Ze bekeek me aan, haar ogen een groot vraagteken. ‘Ja. Ja', antwoordde mijn blik: ‘Je hebt me goed gehoord.' Toen ze haar mond wou openen om iets te zeggen, anticipeerde ik. "Oh. Ik hou ook van mannen hoor. De persoon die me heeft leren ervaren hoe lekker seks kon zijn was een man, een Marokkaan overigens, die een jaar of twintig ouder was dan ik; en me op een avond had opgepikt als rugzaktoeriste. Met hem draaide alles rond seks, zozeer dat het bangelijk was. Soms durfde ik hem haast niet in de ogen te kijken omdat hij me zijn blikken alleen al geil kon krijgen. De minste aanraking leidde onvermijdelijk naar seks. Hij bleek uiteindelijk helaas te possessief voor me. Ik zal hem eeuwig dankbaar zijn dat hij me echte seks heeft leren kennen, maar hij wou niet toelaten dat ik dat terrein en mijn lijf ook met anderen wou verkennen. En dan kon ik dan weer niet toelaten." Een andere herinnering drong zich bij me op en deed me de weemoed weglachen. Weer keek ik in de richting van de jongens. "Zo heb ik me onlangs door drie van die stoere jongens laten naaien achterin hun bestelwagen. Lekkerrrrr." Het meisje slorpte mijn woorden op als vloeipapier inkt. "Maar hoe fijn ik mannen ook vind, toch geef ik de voorkeur aan vrouwen. Niemand begrijpt het lichaam van een vrouw zo goed als een andere vrouw." Ik liet een stilte vallen om het tot haar te laten doordringen. "Masturbeer jij vaak?", schakelde ik over naar een ander onderwerp. Mijn vraag nam haar zo bij verrassing dat ze er zonder nadenken op antwoordde. "Voor ik aandacht kreeg van jongens heel vaak.", bloosde ze ondanks haar donkere huid. Ik lachte. "Schatje, je masturbeert je niet omdat je niemand hebt om te neuken. Maar omdat je het lekker vindt." "En u?", vroeg ze na enige aarzeling. "Masturbeert u vaak?" Ik lachte nogmaals. "Zeg maar jij hoor. Ik heet trouwens Loïs. En jij?" "Mooie naam. De mijne is Fatoumata". Dat was een geafrikaniseerde versie die

Het geheim van Fatima (vv:een-op-een, 3031 words)
Auteur: Lois	Toegevoegd: Jun 02 2010	Kijkers/Lezers: 8748/6217 [71%]	Waardering (verhaal): 9.50 (4 stemmen)
Of hoe een lelijk eendje een mooie zwaan werd