ErotischeVerhalen.com: Zonsondergang deel 6 door Peter [deel 6]

Klik hier voor de eerste 75 regels van het verhaal Hij lijkt verdomd veel op.... Hij zwaait en komt mijn richting uit. "Wat doe jij hier zo vroeg,?" roep ik naar hem op grote afstand. "Hoi, in de vakantie spuit ik s"morgens altijd de boot van Josep af. Ik was hier al om zeven uur en zag je lopen naar de douche," zegt Paco. "Oh, nou dat mag je bij mij ook doen als je dat wilt." Waarom ik dat vraag is mij niet duidelijk. De boot laten afspuiten wat een onzin, ik heb zelf niets te doen. "Ik ben aan het sparen voor mijn rijbewijs, dus kan ik wel een centje gebruiken, zegt hij." Hij kijkt mij schielijk aan. Ik had A gezegd dus...... "OK, loop maar mee." Bij de boot aangekomen zeg ik, "ga je gang Paco, ik zal wat spul pakken voor het teakdek." Op de steiger doet Paco zijn broek en hemd uit en frommelt die tussen wat touwwerk om wegwaaien te voorkomen. Hij draagt een kleine zwarte zwembroek. Zijn lichaam is mooi gebruind. Geen macho bouw, zijn lichaam is net niet jongensachtig af. Toch is hij al gespierd maar niet grof. Zijn borst is glad. Van zijn navel loopt een klein streepje donshaartjes zijn broekje in. Hij rolt de slang uit en stapt blootsvoet aan dek. Een adonis is aan boord. "Paco, spuit eerst het dek nat. Dan strooi je dit spul erover, daarna veeg je het uit. Het moet een kwartiertje intrekken in het dek." "Ja, ja ik weet het," roept hij van voren. Binnen sluit ik alle poorten en luiken en hoor het gekletter op het dek. Na een poosje komt hij naar de kuip. "Zo, het dek staat in te trekken" hij gaat zitten in de kuip. "Wil je een Cola?" vraag ik. "Yep" Vanuit de kajuit staar ik naar zijn aantrekkelijke verschijning. Zo is het een heel andere jongen dan gekleed in dat kelner pak. Ik klim aan dek en geef hem de Cola. "Wat doe jij na school," vraag ik hem. "In september ga ik naar de zeevaartschool." "Je meent het," zeg ik verbaast. Gelijk heeft hij meer dan anders mijn volle attentie. Hij vraagt mij honderduit en ik vertel hem over mijn reizen, hij luistert aandachtig. We hebben een gemeenschappelijke interesse. "Heb jij wel eens schipbreuk geleden? Vraagt hij schielijk lachend." "Haha, nee hoor, dat probeer ik te voorkomen. Maar waarom vraag je dat, zie ik er als een brokkenschipper uit?" "Ik hoorde van Alano en Esteban zoiets." "Van Alano en Esteb............," ik slik verder mijn vraag in. Hij zal toch niet de film van Robinson bedoelen, giert door mijn hoofd. "Zo, ik denk dat wij nu kunnen beginnen met het schrobben," zeg ik maar om van onderwerp te veranderen. Hij staat gelijk op en gaat aan het werk. Ik hoor hem schrobben zoals alleen een matroos dat kan doen. Hij zit op zijn knieën met een borstel schrobt hij rond de putting van de stagen. Ik kijk hem op zijn rug en bewonder zijn lijf. Ik roep "Paco" maar hij verstaat mij niet. In een opwelling pak ik de waterslang en richt die op zijn rug. "Hé, wat doe je," hij draait zich om, en lacht op een jongensmanier. Omdat hij niet uitbarst van woede spuit ik gewoon door, nu gericht op zijn gehele lijf. "Hé idioot, ik word zeiknat." Voor ik het weet grist hij de slang uit mijn handen. Wij hebben een waterpret van jewelste en lijken wel kleuters. "Kom Paco, ik zal je wel helpen," even later is het dek schoon. Druipend staan wij in de kuip, wij lachen als meiden. "Ik ben zeiknat, straks moet ik naar mijn werk." Hij springt op de kant om zijn kleding te pakken. "Die zijn gelukkig nog droog," roept hij vanaf de steiger. "Die zwembroek droogt nooit meer. Geef eens een handdoek," ik voldoe aan zijn verzoek. Hij stapt weer aan boord en loopt naar binnen. Daar droogt hij zijn haren en borst. Vanuit de kuip kan ik zien hoe hij zijn zwembroek een stukje lager doet om zijn onderbuik te af te drogen. Ik weet niet waar ik kijken moet. Mijn adem stokt in mijn keel, wat een geil gezicht. "Doordat gekloot van jou word ik nooit droog, mijn billen zijn ook zeiknat, roept hij naar buiten." Zonder aarzeling rolt hij zijn broekje langzaam verder naar beneden, ineens staat hij naakt. Ik ga zitten op de kuipbank om hem de indruk te geven dat ik hem niet kan zien vanuit mijn positie. Maar ik voel mijn hart bonzen van opwinding. Is hij geraffineerd! Of doet hij dit gewoon in zijn onschuld? Mijn ogen volgen het streepje haartjes vanaf zijn navel naar beneden. Hij draait zich niet om, langzaam wrijft hij de handdoek over zijn geslacht. Zijn piemel danst naar alle kanten. Hij zet één been op de bank en begint die af te drogen. Zijn gladde billen zijn gespannen. Het is een mini show maar heeft effect. Ik snak naar adem. Wat een goddelijk schouwspel en geraffineerd uitgevoerd. "Zo, zo moet het maar," zegt hij lachend. De kuiltjes in zijn wangen maken hem minnelijk. Hij trekt zijn spijkerbroek aan die gelijk de overgeslagen plekken droogt. Daarna schiet hij blootsvoet in zijn blauwe bootschoenen. Zijn overhemd houdt hij in zijn hand. Hij stapt naar buiten. Ik kijk snel naar de andere kant "Mag ik morgen ook komen spuiten?" Nog een beetje verdoofd van het schouwspel, zeg ik zonder nadenken. "Ja, ja natuurlijk maar dan alleen het dek". Dat meen ik maar half, het kan misschien opnieuw een show opleveren. "Fijn, dan laat ik die zwembroek hier maar drogen, is wel goed hé." "Bedankt Peter" en zoef hij is er vandoor Peter waar ben je toch allemaal mee bezig, vraag ik aan mijzelf. Nooit heb je zo naar een jongen gekeken, laat staan enige opwinding daarbij gehad behalve dan de laatste twee dagen. Ik staar naar de boten aan de overkant maar zie eigenlijk niets. De dag doorkomen. Ik ben de enige in de wasserette. Ik prop de trommel vol en loop naar de boulevard. Vilanova is een hele leuke plaats. Een stadje waar het Spaans karakter niet verloren is gegaan. Geen hoogbouw, geen appartementen complexen en geen massa toerisme. Er zitten wat mensen op het terras van Josep, ik besluit het links te laten liggen. Mijn enig doel vandaag is, om de dag door te komen. Aan het einde van de boulevard zie ik een bord, "Rent a waterscooter." Ik besluit om daar eens te gaan kijken. Op afstand meen ik een jongen te herkennen. Ineens wordt ik op mijn rug getikt. "Hola Peter." Het is Esteban. "Leuk je te zien, ik dacht, ik ga maar eens kijken bij die lawaaimakers van jullie." "Het wordt niet druk vandaag dus mooi een dag voor onderhoud," antwoordt hij. Hij vertelt dat zij veertien van die dingen in de verhuur hebben daarnaast nog eens een twintigtal waterfietsen. Alano staat verderop. Voorovergebogen te klungelen aan een roertje van het trapding. Aan zijn houding zie ik dat er iets is, hij begroet mij koel. "Lukt het niet?" roep ik van een kleine afstand en loopt naar hem toe. Hij geeft geen reactie. Dichterbij gekomen zie ik dat zijn gezicht op onweer staat. "Zit het tegen," vraag ik en bekijk de roerconstructie en morrel wat aan een stangetje. "Volgens mij werkt het zoals het werken moet. Wat is het probleem?" Hij kijkt mij even aan maar zegt niets. Ik loop terug naar Esteban. "Wat heeft Alano?" "Oh, hij is boos, boos op mij" Hebben jullie ruzie gehad, vraag ik op een neutrale toon. "Ja zoiets, hij is boos omdat ik met jou........" hij breekt zijn zin af en zegt."laat maar." Aan zijn gezicht zie ik, dat verder vragen niet op prijs wordt gesteld. We praten wat over koetjes en kalfjes. Alano staat naar de zee te staren. Ik besluit om niet langer bij het stel te blijven rondhangen. "Ik ga er maar weer eens vandoor," ik roep naar Alano, "tot ziens" maar er komt geen antwoord, misschien hoort hij mij niet. "Peter," vraagt Esteban, mag ik nog eens meevaren? "Ja natuurlijk, we zien elkaar nog." Het valt mij op dat hij het over zichzelf heeft. Wat bedoelde hij met, Alano is boos op hem, toch niet omdat hij met mij......, vraag ik mij af. Kan hij doelen op ons geflikflooi tijdens het sturen of het stoeien. Nee, dat was onschuldig bovendien was hij er zelf bij. Ik zie Josep voorbijrijden op weg naar zijn zaak en besluit om de zaak verder te laten rusten. Bij het hoekcafeetje ga ik zitten op het kleine terras en bestel een café con hielo. Op het tafeltje naast mij ligt een achtergelaten krant, op pagina 3 lees ik de kop "Kort geding tegen Onderons" aandachtig lees ik verder. De uitgever van het boek Robinson Crusoe contra Onderons. De titel van boek en film welke recentelijk zijn uitgekomen associeert teveel met het origineel van Daniel Defoe. Bovendien wil hij zich distantiëren van de gay handelingen beschreven in het boek Onderons, etc etc. Toevallig dat het nu vandaag in de krant staat. Sowieso raar, het is toch niet vergelijkbaar. De enige vergelijking die je kan trekken is, dat beide verhalen afspelen op een onbewoond eiland. Verder geen enkele gelijkenis, immers de echte Robinson was alleen. Ook zie ik de versie van Onderons niet in de bioscopen draaien, ik moet even grinniken. Misschien heeft die Daniel Defoe daar zelf wel van gedroomd, maar in de zeventiende eeuw was dat natuurlijk taboe. Ik reken af en stap op, ik besluit om toch maar even langs Josep te gaan. "Zeg Peter, zegt Josep, ik wil je nog wat laten zien bij mij thuis. Ik verzamel namelijk kunst en in bijzonder erotische getint werk, ben je geïnteresseerd?" Ik moet lachen en zeg, "daarin altijd Josep." "Vanmiddag dan?" vraagt hij en vervolgt, "ik zie je hier rond drie uur." Kunst heeft wel mijn interesse, voor het vak kunstgeschiedenis had ik zelfs een negen. Maar ik maak er geen uren voor vrij, maar deze collectie wil ik wel zien, maar ook zonder dat, is het bij Josep al spannend genoeg. Gelukkig, ik heb weer een doel en slenter terug naar de haven. In het washok staat Els. "Hé sul, je bent jou was vergeten: Ik heb het daarom maar afgemaakt voor je, ik ben hier toch." In mijn tas ligt mijn was keurig opgevouwen in drie stapeltjes verdeeld. "Strijk jij niet?" vraag ik lachend en direct daarop, "ik maak maar een grapje hoor." Omdat te benadrukken geef ik haar een kus."Bedankt lieve Els," en ik geef haar een zoen. "Wij gaan zo naar het vliegveld, ik zou het leuk vinden als je vanavond bij ons aan boord komt kennismaken." "Ik zie jullie vanavond" en loop weg met de tas met schone onderbroeken, hemden en sokken. De kunstverzameling. Zoals afgesproken ben ik om drie uur bij het restaurant. Om half vier drukt Josep op de knopen van zijn voordeur. "Kom binnen en doe of je thuis bent". Hij gaat mij voor en opent een deur in de gang die hij eerst van het slot draait. "Ik houd deze kamer altijd op slot, weet je. Ik wil niet dat Jan en alleman hier rond snuffelt." Het is een grote kamer vol met stellingen het doet denken aan een magazijn en niet aan een kunstverzameling. Tientallen schilderijen staan naast elkaar in rekken. "Wat vind je van deze?" Hij trekt één schilderij uit het rek. "Het is een schilderij van Maurice Heerdink. Ik ben gelijk gegrepen, een jongeman zit achterover geleund tegen een muurtje in een sauna op zijn dijen ligt een saunahanddoek. Met zijn hand zit hij aan zijn ding. "Suggestief getekend, geweldig Josep," zeg ik. Hij schuift het doek terug ‘het heet Sauna.' Hij trekt een ander doek naar voren. "Dit is Sunburn." Een jongen, op zijn rug liggend half onder een laken dat tot onder zijn navel reikt. Zijn gezichtsuitdrukking staat op dromen. Hij heeft zijn hand onder het laken en speelt met zijn ding. "Ook geraffineerd getekend," zeg ik en voel een lichte opwinding. Gek dat zo"n afbeelding zoveel met je kan doen. Josep haalt een ander doek te voorschijn. Hierop ligt dezelfde jongen op zijn rug met ontbloot bovenlijf. De rits van zijn spijkerbroek staat open. Van zijn navel loopt een streepje haartjes zijn openstaande gulp in. Ik heb de neiging om mijn hand ....................! Josep gaat maar door, hij tovert de één na de ander naar voren. Het zijn allemaal mooie werken. Geraffineerd en suggestief getekend of geschilderd. Dit moet iedereen wel opwinden, of je nu op mannen valt of niet. Zeer mooie verzameling Josep, zeg ik tegen de art lover. Hij loopt naar een andere stelling. Deze staat vol met sculpturen. "Hier moet je eens goed naar kijken," hij plant een bronzen beeldje voor mijn neus. "Wat zie je?" "Ik zie mannen aan elkaar friemelen." Eigenlijk, het is een kluwen mannen, ik tel er vier. Je moet elk figuur volgen met je ogen of beter nog, met je vinger aftasten om de situatie van de heren te kunnen begrijpen. "Ik zie een ingewikkeld gedoe, een bonk naakte mannen," zeg ik. "Haha, ja hé, ik laat iedereen altijd raden en tellen hoeveel figuren het zijn. Iedereen telt er vier. Maar weet je, laatst heb ik na heel goed kijken er nog één ontdekt." Hij tilt het beeldje op. "Kijk daar tussen die benen zit er nog eentje!" Inderdaad, je moet heel goed kijken en de contouren volgen. Benen, armen en knieën scheiden, dan zie je nog een figuurtje zitten, die daartussenin zit te wroeten. "Geweldig mooi gemaakt, het is een orgie," zeg ik. "Peter, nu mijn mooiste uit de verzameling." Hij schuift een beeld van 30 cm naar voren. Het zijn twee naakte mannen, ik zie de achterste op de rug. Deze is uit de serie "Homo Erotic Art, voel met je vinger hoe glad en getailleerd het is." Ik laat mijn vinger over het kopje glijden, de hals en schouders. Op de rug voel ik de knobbels van de ruggengraat. In een soort trans glijdt mijn vinger verder, bij zijn middel aangekomen stop ik. Josep is achter mij komen staan. Hij heeft zijn handen om mijn middel geslagen naar voorbeeld van het beeldje. "Vind je het niet sensueel?" vraagt hij. Ik knik, "haha, ja meer dan dat." Het is aan mijn gespannen broek te merken, er staat een tentstok in. "Mooi glad hé," zegt hij opnieuw. Gelijkertijd voel ik zijn handen aan mijn riem frunniken dan aan de knoop. Twee vingers schuiven rits naar beneden. "Streel het beeldje verder." Gehoorzaam laat ik mijn vingers glijden over de billen van het bronzen beeld. Het voelt aan of het echt is, zo suggestief en gedetailleerd. De spierbundels kan ik voelen, het kontje voelt strak. De handen rond mijn middel wringen zich tussen het elastiek. Met een ruk wordt alles naar beneden getrokken, mijn pik schiet stijf omhoog. "Draai het beeldje een kwartslag" Zo had ik het nog niet kunnen zien. De andere man heeft een stijve pik, iets wat je zelden ziet bij beelden. Meestal gaat het om een bobbel, een verdikking of een klein ding. Vaak is dat nog afgebrokkeld ook. Het figuur heeft eveneens een perfect lichaam, de bi en Triceps goed detailleert. Misschien is de penis wat buiten verhouding groot uitgevoerd. "Pak en betast, sluit je ogen en voel als een blinde", zegt hij hees. Ik laat mijn handen over de borst glijden. Betast de tepels, dan glijden mijn handen naar beneden over de buik. Ik heb mijn ogen nog steeds gesloten, een opwinding maakt zich van mij meester. "Ga verder," zegt de stem achter mijn oren. Voorzichtig tast ik verder, ik voel een arm, dan een hand, stiekem kijk ik door een spleetje van mijn ogen. Ik zie dat de hand de pik onderaan vast heeft en dat de linkerhand daarboven grijpt. Wat een heerlijke pose. Nu voel ik zijn handen klemmen rond mijn lid. Hij heeft mijn paal in de zelfde greep, gelijk aan de handen op het beeld. Het betasten van het koude beeldje en de warme hand geeft een dubbel sensationeel gevoel. De handen knijpen licht, zij bewegen op en neer. Kleine rukjes, meer niet. Mijn eikel vraagt om contact en is gespannen. Ik trek mijn bekken naar achter, ik wil de handen dwingen hoger te gaan. Maar zij anticiperen en houden de staaf in hun macht. Ik voel lippen in mijn hals. Josep drukt zijn beken naar voren. Ik voel de rits van zijn broek, stijf tegen mijn billen gedrukt. De rukken worden nu langer maar de handen verplaatsen niet. Hij verhoogt het tempo, mijn eikel vertoont een druppel vocht. Hij rukt nu sneller en harder, mijn billen spannen. Ik roep, "ga door, da door." Nog een paar rukken. "Ohhhhhhh........" Het beeldje vraagt om een droge doek! Versuft kijk ik naar het tweetal in brons, zij genieten voor forever, hier op hun eigen plank. Kunst of niet, mijn interesse is opnieuw gewekt, ik ben bevangen, speciaal door homo-erotische kunst. "Lekker hé, fluistert hij in mijn oor. Weet je, hier heb ik lang van gedroomd, om eens een jongen naar voorbeeld van het beeldje, zo vast te pakken en af te rukken tot hij komt. Het beeldje heet 'Helping hands,' toepasselijk nietwaar." "Wat vind je van mijn verzameling, Peter?" "Ik ben geweldig onder de indruk en sprakeloos gelijk. Fantastisch gewoon," antwoord ik. "Kom ik moet er vandoor. Jij kan blijven hier hoor als je wilt, maar ik moet nu even weg." "Het aanbod klinkt verleidelijk," zeg ik en vervolg, "dank je Josep. Maar ik ben uitgenodigd vanavond in de haven. Een andere keer graag." "Geeft niet, ik breng je wel terug, hij geeft mij een zoen op de wang." Google trefwoorden voor de kunstwerken. Homoeroticart - Maurc Heedink etc. Einde deel 6. Het vervolg deel 7. Vanaf de steiger kan ik Alano zien zitten op het achterdek van mijn boot. Hij begroet mij met een armzwaai. "Wat doe jij hier aanboord,?" vraag ik hem verbaasd.

Zonsondergang deel 6 (bi:eerste keer, 3653 words) [6/9] Toon alle delen
Auteur: Peter	Toegevoegd: Sep 27 2009	Kijkers/Lezers: 5651/4417 [78%]	Waardering (deel): 8.33 (3 stemmen)
Nu voel ik zijn handen klemmen rond mijn lid. .............Hij heeft mijn paal in de zelfde greep, gelijk aan de handen op het beeld. Het betasten van het koude beeldje en de warme hand geeft een dubbel sensationeel..........

Dit is deel 6 van totaal 9 delen.
vorig deel	toon alle delen	volgend deel