ErotischeVerhalen.com: Model door Lois

Ik liep over het zomerasfalt in een kort strak rokje, dat de aandacht vestigde op mijn lange benen en gebruinde dijen. Ik had me bij het uitkiezen van mijn kledij laten leiden door mijn frivole stemming en door de film die ik de avond tevoren op DVD had bekeken. F for Fake van Orson Wells. Vooral een van de beginscènes was me bijgebleven. Daarin liet hij de Kroatische schone Oja Kadar in een roekeloos kort mini-jurkje door de zonnige straten van Parijs defileren. Afstandshots van haar werden gemonteerd met close-ups van de begerige blikken van de mannen die zich naar haar omdraaiden terwijl zij haar driftige naaldhakken over de stoep liet tikken. Dus had ik na een luie en naakte voormiddag in bed mijn lef en mijn naaldhakken aangetrokken, die mijn al lange benen nog verlengden in de welving van mijn voet. Terwijl een zwoel briesje door mijn rode haren woei en ik de zon heet maakte met mijn halsuitsnijding, voelde ik hoe de hoofden van de mannen me achtervolgden. Het was zalig begeerd te worden. ‘Hoeveel mannen', zo vroeg ik me af, ‘hoeveel onbekende mannen, die ik nooit zou leren kennen en die mij nooit zouden leren kennen, getrouwde mannen en ongetrouwde mannen, jonge mannen en oude mannen, pubers en bejaarden, hoeveel mannen verlangden naar mij tijdens dat kortstondige ogenblik van mijn doorkomst?'. Ik wist niet of ik me zou laten oppikken die dag. Of dat ik zelf iemand zou verleiden. Wellicht zou ik me er mee vergenoegen me uitgebreid voor de spiegel te masturberen vannacht. En belde ik mijn telefoonminnaar Rudi. Of ging ik voor de cam. Ik wist het niet. Vandaag liet ik me leiden door mijn lusten en mijn impulsen. Naaldhakken zijn sexy. Maar vermoeiend. Ik rustte mijn moeë benen aan een terrasje. Ik bestelde een cappuccino bij de mediterrane ober, die me nauwelijks verholen bewondering naar me keek. Hij was knap op een zuiderse manier. Ik trok mijn zonnebril over mijn ogen naar mijn voorhoofd en diepte een roman op uit mijn schoudertas. Iets verder zat een straattekenaar, die schetsen verkocht aan toeristen en andere voorbijgangers. Het was een vijftiger met een karakterkop, die wel door een andere kunstenaar leek te zijn gebeeldhouwd, de grijze haren achteruitgetrokken en samengebonden in een knot op zijn nek. Aanvankelijk had hij de neoclassicistische gevel tegenover me getekend, maar uit een geïnteresseerde ooghoek zag ik hoe hij zich gedraaid had en met snelle potloodbewegingen naar mij keek. Ik draaide me zelf ook iets zodat ik hem het genot van mijn verbluffend profiel gaf. Ach wat. Ik rekende onmiddellijk af toen de ober eindelijk mijn koffie bracht en sloeg mijn boek dan dicht. "Ga je me straks voor die tekening laten betalen?", sprak ik hem aan. "Neen hoor. Ik doe u hem gratis cadeau", lachte hij. Waarom ik opeens terug dacht aan F for Fake, wist ik niet. Maar mijn geest maakte de associatie tussen deze straattekenaar en een scène aan het eind van de film, waarin Oja Kadar, nog steeds zij, naakt poseert voor Picasso. Ik gaf toe aan mijn bevlieging. "Doet u ook naaktstudies?" "Tuurlijk. Maar niet hier.. op straat.". Een man met humor. Dat beviel me wel. Ik kruiste mijn benen, zodat de rok nog verder over mijn dij omhoog schoof. "Zou u er eentje van mij willen doen? Die kan ik dan als ik een rimpelig en krom rolstoelomaatje ben aan mijn kleinkinderen tonen als ze me niet geloven dat ik vroeger mooi en begeerlijk was." "Is een foto daar niet beter voor geschikt?" "Neen. Ik wil graag een artiestenobject zijn. Bovendien. Misschien bent u een beroemd kunstenaar en word ik vereeuwigd voor komende generaties: Potloodschets. Vrouwelijk naakt." Hij lachte kort. "U laat zich op sleeptouw nemen door uw fantasie. Ik ben helemaal niet bekend hoor." "O. Maar misschien wordt u dat wel", zei ik en voegde er schalks aan toe "Na uw dood". Hij grinnikte "Maar u hebt mijn vraag nog niet beantwoord. Denkt u dat ik een goed subject zou zijn?" Hij bekeek me met artiestenogen. "Ik denk van wel ja. U heeft een goed figuur en een interessant gezicht." Interessant. Meestal gebruiken mensen die term als ze je niet willen beledigen. Maar van hem geloofde ik het. "Wil u het dan? Maar het zou wel meteen moeten. Het is een gril. En die zijn voorbijgaand." "Dat is wel goed", zei hij, terwijl hij zijn ezel op plooide. "Maar in dat geval zal ik wel een kleine vergoeding vragen. Tenzij ik de tekening mag houden. Misschien maakt die me wel beroemd". Lachje. "O u mag er ook twee maken hoor. Eentje voor u en ééntje voor mij. Proberen musea later de twee schetsen in hun bezit te krijgen." Fantasie Loïs. Daar had ik nooit gebrek aan gehad. "Mijn atelier is hier vlakbij", zei hij. Zijn atelier bleek een vliering te zijn, met een planken vloer en ruime lichtinval door de grote zolderramen. Hij stelde zijn ezel op terwijl ik uit mijn schoenen stapte. De vloer was stoffig en lag vol houtzaagsel. Hij keek toe

Model (vm:een-op-een, 3721 words)
Auteur: Lois	Toegevoegd: Jul 16 2009	Kijkers/Lezers: 16029/11258 [70%]	Waardering (verhaal): 9.44 (9 stemmen)
In mijn woonkamer hangt een naaktstudie van mezelf.