ErotischeVerhalen.com: Ruud(30) Laatste hoofdstuk door Trebor (=roberT) [deel 30]

Hoofdstuk 30 (laatste hoofdstuk) Toen Ruud op de middelbare school na de gymlessen van school thuiskwam, ging hij altijd direct naar zijn slaapkamer. Daar kleedde hij zich voor de spiegel langzaam helemaal uit en bekeek zijn nog naar zweet riekende gespierde lijf. In gedachten zag hij Laurens, zijn gymleraar, naast zich staan. Ruud deed dan alsof hij met hem aan het praten was. "Zou je mijn lichaam willen voelen en alles met me willen doen wat je lekker vindt?", vroeg hij dan. Daarna ging hij op zijn bed liggen en wreef met zijn handen over zijn hele lichaam, waar hij toen al enorm trots op was en nog steeds is. Hij sloot zijn ogen en zijn handen daalden af naar zijn onderbuik. Daar stond zijn lul als een fiere paal omhoog. Op z'n zestiende had hij al een enorme lul. Als hij stijf stond was hij negentien centimeter lang en zes centimeter dik. In slappe toestand altijd nog zo'n dertien centimeter lang en wel vier centimeter dik. Nu heeft hij een eenentwintig bij zeven. In een seksshop in de stad had hij destijds een kunstlul gekocht. Elke avond haalde deze uit een geheime bergplaats onder zijn bed vandaan, smeerde er flink wat glijmiddel overheen en hield hem voor zijn kontgaatje. Hij had hem "Laurens" genoemd. De staaf gleed gemakkelijk naar binnen. Met een paar draaiende bewegingen zat de staaf helemaal in hem, waarbij hij het uitriep van genot. "Harder Laurens, harder", schreeuwde hij dan. Tegelijkertijd trok hij dan aan zijn geliefde lul. Met een luide kreet spoot even later het zaad over zijn buik en borst tot aan zijn kin, soms zelfs tot in zijn haar. Dan haalde hij de staaf er uit en ging met zijn hand over zijn buik en likte het zaad van zijn vingers. Langzaam verdween het genotgevoel uit zijn lichaam en ontwaakte hij uit zijn droom. Een gevoel van ontgoocheling maakte zich dan van hem meester en lag hij soms huilend op zijn bed. Sinds een jaar heeft hij de ALO afgerond en een baan gekregen als gymleraar op een middelbare school in de stad vlakbij zijn huis. Het is herfstvakantie. 's Middags heeft hij een leuk tennisduel met een collega uitgevochten. Nadat hij zich heeft gedouched, trekt hij een T-shirt en een Tanga-slipje aan. Hij drinkt een kop thee en eet een plak cake. Daarna trekt hij zijn sportkleren aan om te gaan skileren. Hij heeft de schoenen op wieltjes nog maar pas en het voelt allemaal nog behoorlijk onwennig. Toch kan hij er zich al aardig mee uit de voeten maken. Alleen het remmen geeft nog wel problemen. Rond half vijf stapt hij vanuit zijn huis over de drempel, sluit het huis af en rijdt langzaam van de oprit naar de weg, die gelukkig geasfalteerd is. Meteen zet hij de vaart er in en hij maakt mooie, grote slagen, terwijl hij daarbij denkt aan zijn andere grote hobby, namelijk schaatsen. Als sportleraar geeft het hem een kick om zoveel mogelijk sporten te beoefenen. Zijn grootste favorieten blijven echter zwemmen en tennissen. Als hij ongeveer twintig minuten onderweg is, komt er plotseling een auto achteruit een uitrit rijden. Ruud zowel als de bestuurster kunnen elkaar niet meer ontwijken en Ruud knalt in volle vaart bovenop de auto. Versuft blijft hij liggen, omdat zijn rechterbeen, rechterarm en ribben vreselijk pijn doen. Ook zijn hoofd heeft hij bezeerd. Een bloedende hoofdwond is het resultaat. De hevig geschokken vrouw belt direct 112. De ambulance verschijnt met veel lawaai na zo'n tien minuten. Ruud wordt op straat eerst onderzocht en de ambulancebroeders stelpen de bloedende hoofdwond met een snelverband. Ruud is wel aanspreekbaar en ze vragen zijn naam en adres. Als Ruud daarop helder antwoordt, weten ze dat hij ook geen hersenletsel heeft. Nadat de broeders er zeker van zijn dat Ruud daarnaast ook geen letsel aan zijn nek heeft, wordt hij op een brancard getild en met loeiende sirene naar het ziekenhuis gebracht. Op de eerste hulp staat één van de verplegers de ambulance al op te wachten. Als Ruud binnen wordt gebracht en van de brancard op een onderzoektafel wordt gelegd, weet hij niet wat hij ziet. "Laurens", zegt hij, "wat doe jij hier!?" De verpleger kijkt hem geamuseerd aan en zegt: "Sorry, maar ik ben Laurens niet. Mijn naam is Wout en ik ben Laurens' tweelingbroer." Ruud vergeet van verbazing bijna alle pijn die hij toch wel heeft. In een apart kamertje knipt Wout Ruud's sporttenue kapot, zodat Ruud alleen nog in zijn kleine Tanga-slipje en T-shirt ligt. Hij behandelt Ruud alsof hij hem al jaren kent. Ruud ziet, dat Wout zo onopvallend mogelijk naar zijn slipje kijkt. Nadat hij Ruud aan een infuus heeft aangesloten, geeft hij Ruud een pijnstiller. Hij onderzoekt Ruud nauwkeurig en stelt hem daarbij de nodige vragen. Een paar keer doet het best wel pijn en dan verontschuldigt Wout zich met

Ruud(30) Laatste hoofdstuk (mm:romantisch, 3334 words) [30/30] Toon alle delen
Auteur: Trebor (=roberT)	Toegevoegd: May 22 2009	Kijkers/Lezers: 4339/3247 [75%]	Waardering (deel): 10.00 (1 stem)
Ruud's levensverhaal wordt verteld. In dit laatste hoofdstuk krijgt Ruud zelf een ongelukje en wordt door een verpleger zeer liefdevol opgevangen. Naar later blijkt is hij de tweelingbroer van zijn grote idool.

Dit is deel 30 van totaal 30 delen.
vorig deel	toon alle delen