ErotischeVerhalen.com: De Zwerver. door klimbeer-jack

Namen, plaatsen en tijden zijn verzonnen, het verhaal is fictief. Iedere overeenkomst is dan ook louter toeval. Mocht er dan toch nog iemand zijn, die zich erin meent te herkennen, die bied ik mijn welgemeende excuses aan. De Zwerver? Hoofdstuk 1. Je ziet ze overal, in alle grote steden zoals, Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, kom je ze tegen, zwervers, mannen en vrouwen die hun hele bezit bij zich dragen in een paar tasjes of als ze meer geluk hebben in een winkelwagentje. De meeste van hun zien er niet uit en de meeste van ons, de niet zwervers, halen er hun neus voor op. Mezelf niet uitgezonderd. Maar wat wil je ook, als je naar ze kijkt, ze zijn meestal vuil, ze ruiken en als ze zo met hun hoofd naar de straat toe lopen is dat een niet echt aantrekkelijk gezicht, toch? Ik vraag me dan ook dikwijls af waarom lopen ze hier, kunnen ze dan geen werk vinden en een huis? Wat is hun drijfveer in het leven dat ze leiden? Hebben ze überhaupt wel een drijfveer, of is hun uitzichtloze bestaan verworden tot een gevecht van overleven. Die ik is trouwens Dik van Loon, ik ben vier en veertig jaar en sinds twee maanden weduwnaar van een man die aan een vreselijk slopende virusinfectie is overleden. Ik ben afdelingshoofd van een groot boekhoudkantoor en heb een mooi groot appartement net buiten het centrum van de stad, dus niet de drukte maar wel alles op loop afstand. Die stad is een middel grote provinciestad in het zuiden van het land. Het appartement hadden wij samen gekocht en nu mijn man is overleden woon ik er alleen, door de uitkering van de verzekering, werd mij dit woongenot niet ontnomen, maar het maakt er mijn verlies niet minder om, daar ik geen broers en zussen heb en mijn ouders ook beide al zijn overleden moet ik mijn verlies alleen dragen. Natuurlijk heb ik wel een paar zeer goede vrienden, maar die wil je ook niet altijd lastig vallen met je verhalen en gezeur. Ook bij ons in de stad lopen een paar van die zwervers, menigmaal heb ik op het punt gestaan om er eens een aan te spreken, maar mijn man weerhield me daarvan, je gaat toch niet met dat soort lui staan praten, gek, wat zullen de mensen wel niet van je denken, zei hij dan. Nu hij er niet meer is heb ik ook niet meer de behoefte om met die zwervers te praten, mijn verdriet is nog te groot om daar aan te denken. Ik ben al redelijk snel aan het werk gegaan, het verzet mijn zinnen en een paar goede collega's vingen mij prima op, ook van hun kreeg ik de steun die ik zocht. Ik ben een persoon die alles doet in een soort van regelmaat, op dezelfde dagen mijn boodschappen, de was, het dakterras en noem zomaar op. Het leven gaat door en ik leer met mijn verdriet om te gaan, zodat ik nu weer naar de verjaardagen van vrienden kan gaan, waar ik me weer heerlijk kan laten gaan en genieten van het gezelschap en de drankjes, natuurlijk. Ik had me dat te lang ontzegt en waarom? Ik weet het niet, alles zal wel zijn redenen hebben, in ieder geval vond ik dat ik weer op de goede weg was. Op donderdag avond doe ik altijd mijn boodschappen, want dan is het niet zo druk als op vrijdag. In de supermarkt waar ik altijd naar toe ga, staat de koffie klaar en kan je gratis een bekertje koffie nemen als je dat wilt. Op een dag stond daar zo'n zwerver bij de koffie en had zich een bekertje ingeschonken. Ik keek de man aan en ik weet niet wat ik zag, op de een of andere manier intrigeerde hij me. Hij was lang, breed, had lang donkerblond vies plakkerig haar, het plakte aan zijn gezicht en in zijn nek, hij had een lange donkere en warrige baard, waar nog etensresten in zaten. Zijn kleding was te vies om aan te pakken, een kapotte lange jas, een spijkerbroek waar de rafels aan hingen, en zwaar versleten schoenen, ook de geur die hij verspreidde was alles behalve aangenaam, hij stonk gewoon vreselijk. Hij zag er echt niet uit, behalve zijn ogen, die waren onbeschrijfelijk mooi, maar wat ze nu uitstraalde dat wist ik niet, ik bleef hem nogal lang aankijken, tot hij zich nors van me vandaan draaide. Door die actie schrok ik op uit mijn overpeinzing en ging ik verder om mijn boodschappen te doen en liep naar de kassa om ze af te rekenen, bij het verlaten van de winkel keek ik nog even om, naar die zwerver en ging naar huis. Thuis ruimde ik alles op terwijl ik aan die zwerver stond te denken, wat had ik nu gezien, hij was vies, hij stonk en hij was onbeschoft, maar

De Zwerver. (mm:een-op-een, 14310 words)
Auteur: klimbeer-jack	Toegevoegd: Sep 07 2007	Kijkers/Lezers: 8578/5777 [67%]	Waardering (verhaal): 10.00 (2 stemmen)
Wat doe je als man, als je alleen komt te staan en je ontmoet een zwerver......?