ErotischeVerhalen.com: Elena als Carmen door Juan Aldan

Vanaf zijn vijftiende is Vincent lid van een balletschool en in de tien jaar dat hij daar les heeft, is hij zo goed vooruit gegaan, dat hij samen met een paar andere mannen en vrouwen een eigen dansgroep heeft, die veel optreedt in het land met moderne dansuitvoeringen. Door zijn passie voor het dansen en de nodige aandacht die hij daaraan besteedt, heeft Vincent niet veel tijd over andere affaires. Hij heeft ooit anderhalf jaar een soort LAT relatie gehad en enkele losse vriendinnetjes, maar de laatste maanden is het stil op dat front. In de dansgroep is hij van de mannen één van weinige hetero's en het percentage lesbiennes bij de vrouwen is ook tamelijk hoog. Met uitzondering misschien van Elena, een in Nederland geboren ballerina met Russische ouders. Zij is een paar jaar jonger, klein van stuk (circa 1.60 meter) en heeft het slanke figuur van de klassieke danseres. Gespierde benen een klein, bol kontje, dat iets naar achteren staat en kort pikzwart haar. Het enige dat bij haar opvalt (of eigenlijk niet), is haar AA-cup. Vaak draagt ze wijde bovenkleding, maar die keren dat ze een strak danspakje aan heeft, zijn de stevige heuveltjes met de spijkerharde tepels wel te zien. Ze is een, beetje verlegen, stil vrouwtje, dat goed kan dansen, maar weinig contact lijkt te hebben met de rest van de groep. Vincent brengt haar na afloop van een voorstelling wel eens naar huis, maar die ritjes verlopen meestal zwijgend of ze praten wat over het vak. En soms, als de groep nog even blijft hangen in een café, zit Elena er nogal afwezig bij. De andere danseressen tonen weinig belangstelling voor haar (des te meer voor elkaar) en ook de mannen zijn vaak met zichzelf bezig. Dan plotseling, op die avond in het futuristische theater in de binnenstad, vallen de schellen van zijn ogen. Samen met enkele leden van de groep zitten ze op de eerste rij te kijken naar de fenomenale voorstelling van Carmen door een Spaanse flamengo dansgroep. Vanaf de eerste tonen van de ouverture, via de Habanera naar de prachtige dans van zigeunerinnen tegen het einde, zit Vincent in een roes te genieten. Zijn hart gaat mee in het opzwepende ritme van de flamengo als de Carmen van die avond uit de coulissen op het beroemde plein van Sevilla arriveert. Een kleine, tengere, danseres met half lang zwart haar. Haar eerste passen verraden een onvoorstelbare lenigheid en techniek. Ze draagt een half lange bijna doorzichtige, slordig om zich heen gevouwen rok. Met daar boven een wijde witte blouse, die bij de "paringsdans" met Don José met een sierlijke zwaai op de grond achter haar verdwijnt. Haar AA-cup borstjes wiegen op en neer met haar dansbewegingen. Vincent kijkt opzij naar Elena, die drie stoelen verder zit. Ze kijkt geconcentreerd naar het toneel, maar hij meent een lichte glimlach om haar mond te zien. Hij vraagt zich af ze zelf de grote gelijkenis met de Spaanse danseres ziet. Net als hij weer voor zich wil kijken, draait ze haar gezicht naar hem toe en de kleine glimlach wordt een brede. Gedurende de voorstelling kruizen hun blikken elkaar steeds als Carmen ten tonele verschijnt. Vincent wordt steeds meer opgewonden en dat komt niet alleen door het wervelende spektakel vóór hem. Na afloop blijven ze met twee mannelijke collega's en Elena nog wat eten en drinken in de in een tapasbar omgebouwde foyer. Elena is opvallend spraakzaam, enthousiast als ze is over de voorstelling en met name de hoofdrolspeelster. "Ik vond haar ook erg goed", beaamt Vincent. "En ook heel mooi", voegt hij eraan toe, terwijl hij Elena aankijkt. Die bloost even zichtbaar, maar begint dan tegen de anderen te praten over wat technische details van het dansen van de flamengo. Door de luidsprekers klinken opzwepende flamengo klanken en door de wijntjes die snel doorgaan, wordt de stemming steeds spannender en vrolijker. Als de twee andere mannen weg zijn, besluiten Elena en Vincent nog één glas te nemen. De foyer is bijna leeg en de serveersters zijn al bezig de tafels af te ruimen. Ze zitten in een hoekje, naast elkaar aan een tafeltje en kijken elkaar aan. "Ik woon op loopafstand", zegt Vincent, "zullen we bij mij nog een afzakkertje nemen?". Elena knikt en heel even voelt Vincent een blote voet langs zijn enkel strijken. "Meende je dat, toen je zei dat je die Carmen mooi vond?", vraagt Elena aan Vincent. Ze zit schuin tegenover hem op de bank en kijkt hem doordringend aan met haar donderbruine ogen. "Ja", zegt Vincent, "en ze leek heel erg op jou". Hij zet zijn glas op tafel en loopt naar Elena toe, buigt zijn hoofd en geeft een kusje op haar mond. Hij wil zich weer oprichten, maar Elena pakt zijn hoofd en drukt dat op haar licht geopende mond; haar tong strijkt langs zijn tanden. Terwijl zij elkaar hartstochtelijk kussen, maakt Vincent de paar nog dichte knoopjes van haar lichtgroene blouse los. Hij duwt de panden opzij en haar twee kleine, maar harde heuveltjes, met tepels zo hard als diamantjes, worden zichtbaar. Elena houdt haar handen gevouwen om zijn nek en

Elena als Carmen (vm:een-op-een, 1760 words)
Auteur: Juan Aldan	Toegevoegd: Mar 21 2007	Kijkers/Lezers: 6781/4902 [72%]	Waardering (verhaal): 9.00 (1 stem)
Tijdens een voorstelling van Carmen krijgt Vincent een heel andere kijk op zijn collega danseres Elena. Of wel, een ode aan de AA-cup.