ErotischeVerhalen.com: Op z'n Grieks, dl. 9 door adinther

Laatste dag, eerste maal Onze achtste en laatste dag diende zich bescheiden aan. Er waren wat wolken en er was zelfs een frisse wind. "Zeewind." stelde Marco vast. Ik had een onrustige nacht achter de rug dus en beetje frisheid kwam wel van pas. Ik had gedroomd over Marco en mij. Marco liet aan elke jongen zijn pik zien. Elke jongen mocht op zijn pik zuigen. En telkens als hij mij ontmoette en ik toe wilde slaan, sloot hij zijn pik op achter en stevige koperkleurige rits. Ik snapte er niets van. Ik zette mezelf neer in tal van verleidelijke en geile poses, maar het bracht me niet dichter bij mijn doel. Uiteindelijk was daar Koen geweest en die had alles mogen doen met Marco. Pijpen, zoenen en overal betasten; er was niets geweest wat Koen niet had mogen doen. En hoe lang kende hij Koen nu? De wetenschap dat we morgenochtend vroeg terug zouden vliegen naar Nederland drukte zwaar op ons. We konden niet beslissen waar we deze laatste dag aan zouden besteden. Pas toen we op het terras zaten van ons inmiddels vaste restaurant aan de haven, werden we op het goede spoor gezet. Een vrouw kwam aanrijden en stopte voor een man die instapte, zeggende: "Je hebt wel de grootste auto gehuurd." Dat was vast als grap bedoeld, want het was een kleine Fiat. Het was ook niet de grap die onze aandacht trok maar het woord 'huurauto'. Marco had al eerder geopperd een auto te huren dus we aarzelden niet lang. We rekenden onze consumpties af en wandelden het eerste het beste autoverhuurbedrijf binnen. Duidelijk gewend aan toeristen, die het makkelijk willen en snel, werden we geholpen. Marco had al de nodige papieren bij zich (dat was eerder regel dan uitzondering) en zo zaten we even later als twee prinsen in een klein maar vrij nieuwe auto. Met een provisorische plattegrond van het eiland als kompas duwde Marco het gaspedaal in. We reden naar Karlovassi, aan de westzijde van het eiland. De zon brandde als een hooggestookte houtkachel en al spoedig sloten we de optimistisch geopende ramen en zetten de airco aan. Dat hielp een stuk. Er was best wel wat verkeer op de weg, en toen ik een uitzichtpunt zag waar ik graag langer van wilde genieten, kon Marco daar niet direct op reageren. Er zat teveel verkeer in onze staart te bijten en de weg was te smal om zomaar te remmen. Een beetje mopperend gaf ik toe menend dat je toch niet op vakantie gaat om last te hebben van autoverkeer. "Ja hallo, " reageerde Marco met een quasi verontwaardiging, "En waar denk je dat je nu in rijdt dan?!" Ik gaf mijn ongelijk toe en pakte een fles drinken die ik hem ter vergiffenis onder de neus hield. Hij nam en slok en ik volgde. De stad K. boeide ons niet erg. We zochten bovendien koelte en hoopte dat bij de haven te vinden, een kilometer of zo buiten de stad gelegen. De wind was inderdaad verkoelend en bijna simultaan ontdeden we ons van onze T-shirts om van deze koele prikkeling te genieten. En onze lichamen mochten op deze laatste dag ook nog wel van de zon genieten. We zetten ons op de kademuur en ik deelde zuurtjes uit. Het water was twee tinten blauw, licht en donker. De wind joeg witte koppen omhoog en deed enkele kleine vissersboten schommelen als dronken mannen. Stalen kabels tikten aritmisch tegen de masten, verveeld omdat er niets te doen was. Wij raakten ook verveeld. Ik begon Marco te bekijken en merkte op hoe bruin hij was geworden in de voorbije week. Dat zei ik hem en hij lachte er wat verlegen om. Ook ik was volgens hem erg gekleurd en zag er gezond uit. "Ik zou hier wel een duik willen nemen maar ik vrees..." Ik wist waar hij voor vreesde en knikte enkel. Ook hier zou het water ongetwijfeld nog te koud zijn voor een duik. We stonden op, veegden het zand van onze broeken en stapten de auto weer in. Vanaf de haven voerde er een weg langs het water omhoog. De kaart gaf geen uitsluitsel over de precieze bestemming. Het zou mooi zijn als we de kop van het eiland rond konden, maar of dat kon wisten we alleen maar door het te proberen. De weg steeg flink en met haarspelbochten reden we dan weer van het water weg en dan weer er op af. Het uitzicht was adembenemend. Rondom ons was eerst een bos en later dunde de bomen uit tot smalle opschietsels. De weg leek te eindigen in een dorpje. Nou ja, het was een verzameling huizen, wel bewoond, maar niet merkbaar toen wij er waren. Een steenslagweg ging echter langs het dorpje heen en met enig bravoure reed Marco die op. "Goed dat dit een huurauto is." zei ik na een kilometer of wat met

Op z'n Grieks, dl. 9 (mm:eerste keer, 3631 words)
Auteur: adinther	Toegevoegd: Jan 07 2003	Kijkers/Lezers: 8537/6266 [73%]	Waardering (verhaal): 10.00 (1 stem)
De één na laatste episode van de erotische ervaringen die Alex en Marco op het Griekse eiland Samos hebben. Geïnspireerd op mijn eigen vakantieervaringen aldaar.