ErotischeVerhalen.com: Douche door JackyX

Douche Op een donkere avond in de herfst kom ik ‘s avonds uit de bibliotheek waar ik tot 10 uur heb zitten studeren. Terwijl ik over de gracht naar huis loop besluit ik even bij Marian aan te bellen. Ik heb haar al een paar weken niet meer gezien. Het gerucht gaat dat ze een nieuwe vriend heeft en ik weet nog van niks! Ik druk net op de bel van haar studentenhuis als ik het piepen van een remmende fiets hoor. Een knappe brunette in sportkleding kijkt me nieuwsgierig aan met felle, een tikje spottende ogen. "Ik kom voor Marian." "Kom maar mee naar binnen dan." Ik loop achter haar aan de brede gang van het grachtenpand in. Ze zet haar racefiets tegen de muur. Uit de keuken komt net een jongen met een krat bier. "Ha Jochem, is Marian er?", vroeg de brunette. "Niet gezien, niet gehoord, ieder spoor ontbreekt, een misdrijf wordt gevreesd." De jongen stommelt de trap op, grinnikend om zichzelf, de flesjes rammellen in het krat. "Joh, blijf gewoon even wachten, volgens mij komt ze zo terug. Wil je thee of iets anders?" Boven wordt het krat met gejuich ontvangen. "Een biertje ben ik wel aan toe." "Ik ben Carla, wie ben jij?" "Ik ben Lotte." "Ah, jij bent dus Lotte, Marian heeft al een hoop over je verteld." Carla kijkt me even aan met haar mooie bruine ogen, schattend, lijkt me. We gaan de grote woonkeuken in. Normaal zitten er altijd wel mensen TV te kijken of te kletsen. Nu is er niemand. Carla zet de radio aan en neuriet mee met de muziek terwijl ze bier uit de ijskast haalt. Haar joggingbroek spant even om haar billen en ik zie dat ze mooie vormen heeft. Ze doet de ijskast weer dicht en bukt opnieuw om het bier te turfen op de bierlijst. Ik kijk weer naar haar billen. Ze kijkt even om, ik kijk snel weg. Ze lacht, ze heeft het gezien en zet twee streepjes onder haar naam. Verbeeld ik het me of steekt ze daarbij haar achterste iets verder uit? Een vlinder kietelt even in mijn onderbuik. Ik zit aan de hoek van de tafel, Carla zet zich aan het hoofd, we proosten. Ik vraag of ze heeft gesport. Ze vertelt dat ze aerobics doet op het sportcentrum. "Aan de bar zat een vreselijk vervelende kerel die wat van me wilde, ik raakte maar niet van het af. Op een gegeven ogenblik zei ik dat ik ging douchen en dat daarna weer terug kwam. Hij zei dat hij dan ook schoon moest zijn en ging ook douchen. Nou, en als je naar de kleedkamers loopt dan kom je het eerst langs de mannenkleedkamer, waar hij dus in verdween. Ik heb niet gedoucht, ben linea recta naar huis gegaan want het is echt een engerd. Ik hoop dat-ie nog steeds op me wacht." We lachen om het beeld van een jongen die trommelend op de bar zit te wachten terwijl de TL-lampen aan gaan en de barman de vloer veegt. "Tja, sommige mannen...", zeg ik "Klopt het eigenlijk dat Marian een nieuwe vriend heeft? Ik heb haar al drie weken niet gezien en ik hoor de wildste geruchten." "Ah ja, da's een heel ander verhaal. Het is de jongen die ze al drie maanden spot op college." "Oh echt! Is het dan toch gelukt?" "Wat ik er van zie is het bingo." Daar moet ik wel om lachen. Marian heeft sinds de zomervakantie een hele knappe jongen op het oog, maar het is er maar niet van gekomen om er iets mee te doen. Eigenlijk had ze de hoop al opgegeven dus dit is een verrassende ontwikkeling. Carla kijkt me even vragend aan. "Voor jou is het natuurlijk iets minder leuk want jullie trekken veel op, begreep ik." "Ach ja, zo gaat dat af en toe." Mijn stem klinkt nu minder vast dan eerst. Carla kijkt me ineens recht in de ogen, haar blik is niet meer fel of spottend maar eerder zorgzaam. "Mis je Marian?" vraagt ze op zachte toon. Voel ik daar een voet vluchtig langs mijn onderbeen? Missen, missen, kijk ik heb een hoop andere vrienden en ik ben dol op mijn vriendje Michael maar Marian en ik hebben nou eenmaal een bijzondere verstandshouding. En dat heb ik de afgelopen weken wel gemist en eigenlijk heb ik er vandaag zo'n behoefte aan. Eens in de zoveel tijd wil ik bij mijn hartsvriendin slapen en zo. Ze had trouwens wel even kunnen bellen ondertussen. Ik heb het geprobeert maar ze is er nooit. Ik voel een brok in mijn keel opkomen, neem snel een slok bier, roep mezelf tot de orde. Ik strijk vluchtig met mijn voet terug. "Missen? Een beetje, maar er valt toch genoeg te beleven." Carla kijkt me nog een tel zwijgend aan en schenkt dan een allerliefste glimlach. Ik moet teruglachen, ook om mezelf, die zich even heel zielig had gevoeld. "Kom, ik moet even douchen. Je kunt gerust blijven wachten hoor. Ze komt vast zo thuis." Ze staat op en terwijl ze naar de deur loopt raakt ze vluchtig mijn schouder even aan. Nog geen twee minuten later komt ze in badjas weer de keuken in. "Hier heb je de krant, mocht je je vervelen." Weer een vluchtige aanraking, nu iets langer, en weer

Douche (vv:een-op-een, 2579 words)
Auteur: JackyX	Toegevoegd: Jul 17 2002	Kijkers/Lezers: 9765/7568 [78%]	Waardering (verhaal): 8.50 (2 stemmen)
Als Lotte bij het studentenhuis van Marian langsgaat wordt ze door een vriendelijke huisgenote binnengelaten. Marian laat op zich wachten.