ErotischeVerhalen.com: EINDELIJK DAN MAAR TOCH door Luc Nes

EINDELIJK DAN MAAR TOCH Een nieuw verhaal van Luc Nes Het grote voordeel van het vak van leraar is, volgens de grote hoeveelheid kenners in ons kleine Nederland (ahum, ahum), dat ze zo ontzettend veel vakantie hebben. Nou is een zomervakantie van 6 (basisonderwijs) of 7 (voortgezet onderwijs) weken natuurlijk niet gek maar het kan volgens Peter Nieuwenbrug beter gezien worden als een beloning. Een waardering voor het feit dat de rest van het jaar zijn agenda overvol is en hij de soms ondankbare taak heeft om kinderen van anderen op te voeden. Nee zo bedoelt hij het niet maar het gezeur over die vele vakanties komt hem wel eens de keel uit. Peter is een geinspireerd leraar die zijn leerlingen naast de lesstof ook andere dingen probeert mee te geven. Daarom is hij heel erg betrokken bij allerlei zogenaamde buitenschoolse activiteiten. Hij is lid van de medezeggenschapsraad, adviserend lid van de ouderraad, lid van de commissie schoolkampen, lid van de schoolkrantredactie en zo nog veel meer. Hij prijst zich altijd gelukkig dat hij geen gezin heeft want anders kon hij al die dingen er gewoonweg niet bij doen. Na zijn eigen schoolopleiding is hij niet meteen in het vak gegaan. Eerst heeft hij een aantal jaren over de aardbol gezworven en onder andere een tijdje gewoond in Australie en Zuid-Afrika. Daar heeft hij zijn onderwijsbevoegdheid voor lichamelijke opvoeding uitgebuit door het geven van surf- en skilessen. Terug in het eigen land heeft hij eerst nog een tweede bevoegdheid gehaald voor de economische vakken. Met deze beide papieren op zak is hij gaan solliciteren. Al na zijn eerste sollicitatie werd hij aangenomen op een kleine zogenaamde categorale mavo. Het eerste jaar had hij nog geen volledige baan maar het jaar daarna, door een fusie met een vbo-school, mocht hij zich volledig inzetten. Bij het sollicitatiegesprek had Peter aangegeven dat hij praktiserend homofiel was. Hij wilde zijn geaardheid niet onder stoelen en banken schuiven en kwam er liever voor uit dan dat men het later zou ontdekken. Voor de school was het geen enkel probleem. Peter verzekerde de sollicitatiecommissie dat hij nooit, maar dan ook nooit, een seksuele relatie zou aangaan met een van zijn leerlingen of andere leerlingen van de school. Vanuit zijn beroepsethiek kon hij zich dat namelijk niet veroorloven. De relatie leerling leraar zou door zoiets ernstige schade oplopen. In zijn tweede jaar kreeg Peter een mentorklas toegewezen. Met zijn B1b kon hij het uitstekend vinden. Het was een mavo-klas die hij vier jaar lang zou begeleiden. Het was een leuk stel meiden en jongens die niet altijd even vriendelijk voor elkaar waren maar waar de zaken die echt mis dreigden te lopen wel snel boven tafel kwamen en uit de wereld werden geholpen. Zijn rol als mentor daarin was vaak cruciaal. Bij grote problemen in de groep probeerde hij hen te sturen in de juiste richting. Prive-probleempjes loste hij op met een arm om een schouder en de wetenschap dat er bij hem uitgehuild kon worden. En dat mocht dan ook! Zo heeft hij in de loop der jaren heel wat leerlingen mogen helpen en is hij daar dankbaar voor. Zijn seksuele geaardheid had hem in al die jaren dat hij nu les gaf nooit echt problemen opgeleverd. Hij liep er niet mee te koop maar velen wisten het wel van hem. Of leerlingen er ook een idee van hadden dat wist hij niet. Het was in elk geval niet aan hem af te zien. Hij zag er niet nichterig uit in elk geval. Eerder macho. Als er al jongens verliefd op hem waren meisjes in elk geval. Vaak genoeg had hij een stiekem liefdesbriefje gevonden in zijn postvak die dan duidelijk afkomstig was van een meisje. De jongens in zijn lessen lichamelijke opvoeding hadden hem echter wel vaak een heerlijk gevoel gegeven van onderen. Er waren altijd wel een paar lekkere stukken bij die zijn lid deden zwellen. Ook geen wonder natuurlijk want bij die lessen liepen ze er op hun mooist bij: in korte broek, met of zonder T-shirt. Het mooiste moment van het leraarschap is voor Peter altijd weer de diploma-uitreiking. Als je jou leerlingen na 4 jaar, sommigen doen er wat langer over, glunderend het diploma in ontvangst ziet nemen. Dat geeft hem altijd weer ontzettend veel voldoening. Het voelt alsof er een last van zijn schouders valt en bij sommige leerlingen is dat dan ook werkelijk zo. Die heeft hij zo moeten pushen dat hij blij is dat ze

EINDELIJK DAN MAAR TOCH (mm:overige, 7049 words)
Auteur: Luc Nes	Toegevoegd: Apr 07 2001	Kijkers/Lezers: 8062/6450 [80%]	Waardering (verhaal): 8.00 (1 stem)
Een leraar lichamelijke opvoeding ontmoet na een aantal jaren een oud-leerling.