ErotischeVerhalen.com: Stiekem een keer de hoer spelen door Dorien

"Zal ik het wel doen...?", gaat het door mijn hoofd als ik het metrostation uitloop. Het is zeker niet de eerste keer dat die gedachte vandaag door mijn hoofd gaat. Bij het thuis weggaan, bij het op de trein stappen, bij de overstap op de metro.... Op weg naar iets waarvan ik altijd dacht het nooit te doen, maar diep van binnen de fantasie nooit helemaal kan weerstaan. Het erover filosoferen met de jaarclub na iets te veel wijn als het einde van de maand zich weer iets te snel aangediend had of als er geruchten gingen over medestudentes die wat bij zouden verdienen ... . Het ongemakkelijke, maar ook intrigerende gevoel bij een wandeling door Amsterdam waar mannen stout en schijnheilig naar de ramen kijken... . Chats die me probeerden over te halen... . En nu loop ik opeens naar een afgesproken ontmoetingsplek. Aan het einde van de kade zie ik het hotel, waar we elkaar zullen treffen. Ik passeer het hotel waar jij vermoedelijk een kamer gereserveerd hebt en plotseling voel ik een vreemde spanning. Ik heb wel eens blind dates gehad, maar die waren opgezet door mensen die ik kende en vertrouwde. Ook heb ik Tinder dates gehad, maar dan had ik in ieder geval de illusie dat ik wist hoe ze er uit zouden zien. Maar van jou weet ik nauwelijks iets. Meer dan dickpics en tributes heb ik nooit van je gezien en ik weet dat je flink wat ouder bent dan ik. Ik besef me dat jij hier ergens in de straat rond kan lopen en misschien al verlekkerd naar me aan het kijken bent, omdat jij wel weet hoe ik eruit zie. Iedere man van ongeveer middelbare leeftijd die ik om me heen zie, zie ik plotseling als ‘hoerenloper'. Als ik de hotelbar binnenstap, wordt dat gevoel nog veel sterker. Het is gezellig vol in deze bar die niet enkel voor de gasten van het bijbehorende hotel is en een iconische plek in de stad is. Ik kijk rond en vraag me af of je er al zal zitten. Genoeg mannen die ongeveer de ingeschatte leeftijd hebben, maar geen idee of jij er tussen zit. Misschien moet je zelf nog arriveren, want ik ben iets eerder dan afgesproken. Of heb je zelf je twijfels gekregen en afgezien van onze afspraak. Terwijl ik rondkijk zie ik nergens iemand wenken of iets dergelijks en ga daarom maar aan een lege bartafel zitten. "Doe maar een cola light alsjeblieft...", geef ik mijn bestelling op aan de ober die zich aan mijn tafel meldt. Het lijkt me maar beter om nu nog even geen alcohol te gaan drinken. "Daar zit ik dan...", gaat het door mijn hoofd: "... als braaf meisje...". Ik vraag me af of er mensen om me heen zullen zijn, die weten dat ik op jou zit te wachten. "Nee dat niet...", denk ik in mezelf: "... ik zit hier gewoon als ‘girl next door'...". Met mijn spijkerbroek en nette blouse, zoals je gevraagd had, zal ik op omstanders gewoon overkomen als iemand die op een bekende zit te wachten voor een gezellig drankje. En niet als een of ander hoertje, wat ik na straks misschien wel ben. "Alhoewel, volgens Chantal ben ik dat al...", lach ik in mijn hoofd. Toen ik Chantal informeerde over dit stoute plan, had ze me er al subtiel op gewezen: "Haha, dat ben je al, denk even aan Berend, Ibiza, iets met een schootdansje en je vaarvakanties op de Middellandse Zee...". Uiteraard zat er wel een kern van waarheid in, maar toch was dat allemaal anders. Die eerste twee gevallen waren puur bonus, omdat ik dat toch al ging doen, het dansje was mijn eigen keuze en de vaarvakantie was gewoon met een goede vriend en daar was nooit iets betaald. Chantal had ook wel toegegeven dat dit echt anders was, maar ontmoedigd had ze me niet. "Doe het maar gewoon eens een keer..., stiekem wilde je het altijd al en met wat je allemaal al uitgespookt hebt, kan deze er ook nog wel bij...", had ze uiteindelijk gezegd. In eerste instantie had ze het als goede vriendin natuurlijk afgeraden, maar toen ik er niet gelijk van afzag en het erover bleef hebben, had ze haar ‘advies' bijgesteld. En nu zit ik hier, te wachten op iemand die dolgraag met me naar bed wil en met wie ik het normaal gesproken waarschijnlijk nooit zou doen. Puur om te weten hoe het zal zijn, omdat dat iets is dat ik me in de loop der jaren toch regelmatig heb afgevraagd. Van iedere man die binnenstapt vraag ik me af of jij het zal zijn. Er wordt wel naar me gekeken, maar niet meer of anders dan normaal. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het inmiddels de afgesproken tijd is. "Wordt je ongeduldig Dorientje...", hoor ik een wat zwaardere mannenstem plotseling van achter me in mijn oor zeggen. Aan de manier waarop ik wordt aangesproken, weet ik dat jij het moet zijn. Je loopt om de tafel heen en schuift dan op de bank rond de tafel een stuk mijn kant op, maar laat nog wel wat ruimte vrij. "Ik ben zo vrij geweest om alvast een glas wijn voor je te bestellen...", zeg je vriendelijk waarbij je twee glazen wijn op tafel zet. "Maar als je liever fris hebt, hoef je het niet op te drinken natuurlijk...", knik je richting mijn glas cola. Ik kan je nu goed zien en je bent zoals ik al verwacht

Stiekem een keer de hoer spelen (vm:een-op-een, 6002 words)
Auteur: Dorien	Toegevoegd: Jun 05 2023	Kijkers/Lezers: 4820/3839 [80%]	Waardering (verhaal): 9.27 (11 stemmen)
Een verhaal over iets, waarvan ik mezelf vaak genoeg heb wijs gemaakt dat ik het nooit echt zou doen. Maar geilheid overwon en als een van de tegenprestaties, heb ik beloofd het op te schrijven.