hoofd menu | gay categorieën | auteurs | top verhalen | nieuwe verhalen | zoek | links | instellingen | opties voor auteurs |
Lekkere meiden zitten achter de webcam op je te wachten! Klik hier! |
BRENG LICHT IN HET DONKER - hoofdstuk 20 (mm:overige, 2307 words) [20/20] Toon alle delen | |||
Auteur: Lucky Eye | Toegevoegd: Sep 02 2021 | Kijkers/Lezers: 973/798 [82%] | Waardering (deel): 0.00 (0 stemmen) |
Vervolg ... |
Een verhaal van Lucky Eye
Disclaimer: Dit verhaal is niet gebaseerd op feiten. Elke overeenkomst
met gebeurtenissen, personen, plaatsen en tijden berust dan ook op
toeval.
BRENG LICHT IN HET DONKER
Zaterdag 26 december Hoofdstuk 20
Al voor tienen ging Cas met Ben, Hugo en Ivar - een neef van de familie
Müller - naar het dorp. Hugo was nog steeds vastbesloten om mee te doen
aan de schaatswedstrijden en Ivar wilde niet achterblijven. De anderen
zouden met de familie Müller een tocht rond het meer maken met drie
arrensleeën. Er was hen gezegd dat het heel goed zou kunnen dat anderen
uit de buurt er zich bij zouden aansluiten. Onderweg was een lunch
geregeld in een restaurant aan het meer. Hoewel het niet meer sneeuwde
was het wel flink koud. Mevrouw Müller zorgde ervoor dat de oma's,
Trees en Sjeng goed ingepakt waren, voordat ze vertrokken. Koud zouden
ze het echt niet krijgen, had de jongen het idee. Hij droeg net als de
anderen thermo-onderkleding en een skipak. Voor het eerst in zijn leven
had hij zijn oma in een broek gezien. Het stond haar prima! De
dekkleden - die enorm dik waren - zorgden ervoor dat hun lichaamswarmte
goed werd vastgehouden. Daarnaast hadden ze allemaal een aantal
warmwaterzakken bij zich liggen die tijdens de stop vernieuwd zouden
worden voor de terugtocht.
Meteen toen hun arrenslee in beweging kwam, hoorde Sjeng de belletjes
rinkelen. Het zorgde voor een vrolijk gevoel. Hij glimlachte en keek
naar zijn oma die naast hem zat en die ook breeduit glimlachte. Ook aan
de overkant waar Suus en Trees zaten, merkte hij die vrolijkheid op.
Het leek alsof ze op schoolreisje waren. Hij keek achterom en zag dat
de twee andere sleden hen volgden. En Helmut - meneer Müller - had
helemaal gelijk gehad. In de verte zag hij er nog meer aankomen. Was
dit een jaarlijks terugkerend festijn? Een traditie?
Na een aantal kilometers bracht Helmut hun slee tot stilstand. Hij
stapte uit en vroeg of Sjeng mee wilde naar de top van de heuvel.
Sjeng had het er niet zo op. Hij had zijn bedenkingen, bang als hij was
dat hij zou vallen in de sneeuw.
Zijn oma gaf hem echter een uiterst voorzichtige por en zei: 'Toe,
jungske! Je hoort erbij! Je niet terugtrekken!'
Dat haalde hem over de streep. Hij stapte uit en stak zijn arm door die
van Helmut die gedienstig op hem was blijven wachten. De ondersteuning
van de man voelde goed. Hij vertrouwde er helemaal op dat hij veilig
boven zou komen. De kinderen van Helmut en Emma stonden al boven op de
heuvel en keken met verrekijkers in de verte. Hun vader vroeg er één
aan hen en Sjeng kreeg die aangereikt. Hij wees Sjeng waar hij moest
kijken. Hij deed het, maar hem viel niets op. "Zoek naar andere
arrensleeën aan de overkant," werd hem gezegd. En ja ... als je dan
weet waar je naar moet kijken, dan lukt het ineens wel. Hij zag ze. Ook
aan de andere kant van het meer reden ze. Hij vroeg ernaar en het bleek
inderdaad een traditie te zijn. Een heel oude die ook een aantal jaren
in de mottenballen had gelegen, maar sinds 2010 weer opgepakt was. Hij
vond het mooi zoiets. Ze gingen terug. De heuvel af was lastiger, maar
de sterke arm van Helmut was verzekering genoeg.
Ze waren verder gegaan. De wolken waren allengs donkerder geworden.
Helmut had vanaf de bok geroepen dat het weer zou gaan sneeuwen.
Gelukkig waren ze voor de bui aan in het restaurant waar ze zouden
lunchen. Ze waren nog maar net binnen of de witte wollige vlokken
dwarrelden weer naar beneden.
Duitsers zijn echte levensgenieters wat eten betreft, zo concludeerde
Sjeng. Limburgers hebben dat ook wel, maar ... toch ietsjes minder. Nou
ja ... hij waarschijnlijk. Bovendien zou hij niet moeten vergelijken.
Nergens voor nodig. Hij besloot gewoon mee te doen. Gewoon te genieten.
Na hen kwamen nog meer mensen binnen. En velen daarvan waren wit
besneeuwd bij binnenkomst en begaven zich meteen naar de open haard.
Het restaurant had die dag een goede omzet.
Dit is deel 20 van totaal 20 delen. | ||
vorig deel | toon alle delen |
Auteurs waarderen reacties! Vergeet niet te stemmen, en schrijf de auteurs om te vertellen wat je al dan niet leuk vond aan het verhaal! |
|
Lucky Eye heeft 90 verhalen op deze site. Profiel voor Lucky Eye, incl. alle verhalen Email: lucky_eye2@yahoo.co.uk |
|
Typ beneden tekst in voor een snelle, anonieme reactie aan de auteur De auteur zal dit dan in zijn/haar email ontvangen.
Stuur dit bericht:
|
Sex dating | Hete Livecams (NL) | Erotic Gay Stories |